ISBN 9789022563076
Uitgever: Boekerij
296 pagina’s
Verschenen: februari 2013
Originele titel: I hunt killers
Vertaald door: Lia Belt
“Stel je voor: een prachtige, zonnige dag en adembenemend natuurschoon… Jammer alleen van dat lijk.
Jasper Dent, die liever Jazz wordt genoemd, is een leuke, aardige jongen. Charmant zelfs, zouden sommigen zeggen. Maar hij is ook de enige zoon van de beruchtste seriemoordenaar ter wereld, een vader die de ‘quality time’ met zijn zoon soms wel erg letterlijk nam. Jazz heeft plaatsen delict gezien op een manier waar politieagenten een moord voor zouden doen: door de ogen van de dader.
Jazz’ vader zit al jaren achter de tralies, maar toch duiken er ineens overal lijken op. Alweer. Om te bewijzen dat moord echt niet in zijn genen zit besluit Jazz de politie te helpen met zijn unieke kennis van zaken. Maar is hij wel zo anders dan zijn vader…?
Barry Lyga (1971) schreef al eerder YA-romans, waarvan Boy Toy en Fanboy and Goth girl de bekendste zijn. Ik jaag op killers wordt alom gezien als zijn doorbraak. Hij woont en werkt in New York.”
“Jazz had plaatsen delict gezien zoals agenten zouden willen dat ze die konden zien: door de ogen van de crimineel. De vader van Jazz – William Cornelius ‘Billy’ Dent – was de beruchtste seriemoordenaar van de eenentwintigste eeuw.”
Tiener Jasper ‘Jazz’ Dent woont bij zijn dementerende oma in het slaperige dorpje Lobo’s Nod. Hij is een aardige en charmante jongeman met een vriendinnetje, Connie, en een beste vriend, Howie. Toch is Jazz geen gewone jongen, hij draagt namelijk het stempel ‘zoon van Billy Dent, de beruchte seriemoordenaar’… Zijn jeugd is verre van normaal verlopen; hij is door zijn vader compleet gehersenspoeld en ingewijd in het “vak” van seriemoordenaar. Jazz heeft dingen en plaatsen gezien die een kleine jongen niet zou horen te zien.
Een paar jaar geleden is zijn vader opgepakt door de sheriff van Lobo’s Nod en heeft hij levenslang gekregen. Sindsdien probeert Jazz een normaal leven te leiden, maar hoe normaal is je leven als je zo’n jeugd en opvoeding hebt gehad? Jazz twijfelt continue aan zichzelf; zal hij uiteindelijk niet net zo worden als Goeie Ouwe Pa? Is hij niet voorbestemd om ook seriemoordenaar te worden? De kennis van zaken heeft hij in ieder geval.
Maar Jazz probeert zijn kennis ten goede te laten komen door de politie te helpen met de jacht op een moordenaar die in Lobo’s Nod rondwaart. Hij is er zelfs van overtuigd dat het een seriemoordenaar betreft, maar daar wil de sheriff niet aan. Jazz’ hulp wordt in eerste instantie afgeslagen, maar als er een tweede lijk opduikt lijkt de sheriff van mening te veranderen…
Ik jaag op killers is een heerlijk gruwelijke Young Adult-thriller, soms zelfs grenzend aan het horror-achtige, die niet geschikt is voor tere zieltjes. Het verhaal wordt verteld vanuit Jazz’ perspectief en het is even wennen aan de gedachtegang en twijfels van een jongen die heeft meegemaakt wat hij heeft meegemaakt. Intrigerend is het zeker! Je begint je zelf ook af te vragen, waar hij zelf ook zo bang voor is, of zijn menselijke gevoelens echt zijn of gesimuleerd en of hij zijn “killer” instinct altijd zal weten te bedwingen. “Mensen zijn belangrijk” is het mantra wat hij steeds voor zichzelf herhaalt om maar niet die grens over te gaan.
Het vertelperspectief van tiener Jazz en de (daardoor?) niet al te ingewikkelde schrijfstijl maken het boek voor mij echt wel een Young Adult-thriller. Wat niet betekent dat het vervelend lezen is voor een volwassene. Na het lezen van dit gruwelijke boek, wat eindigt met een cliffhanger, zie ik in ieder geval uit naar het vervolg!
Follow my blog with Bloglovin
