Weg des doods – Christopher Golden

Toen hij voor het eerst over de Bottenweg las, maakte dat iets in hem wakker, iets van de angst en de ontzetting. Hij was nog nooit op een plek geweest met een geschiedenis die zo duister en droevig was als deze.

KORTE INHOUD
“De Kolyma in Noord-Siberië staat bekend als de ‘weg des doods’. Het draagt de bittere herinnering met zich mee aan de honderdduizenden goelaggevangenen die stierven tijdens de bouw ervan, en wier overblijfselen onder de permafrost werden geploegd terwijl het werk doorging. De nederzettingen langs de snelweg zijn de koudste bewoonde plekken op aarde. De wintertemperaturen dalen tot zestig onder nul en als je auto kapotgaat op de snelweg, overleef je het niet. Wanneer de documentaireproducent Felix Teigland en zijn cameraman, Jack Prentiss, hun zinnen zetten op de weg des doods voor een nieuwe realityshow, weten ze dat ze de uiterste rand van de beschaving gaan verkennen, maar ze hadden nooit gedacht aan wat ze zouden kunnen tegenkomen voorbij die rand.

Wanneer Teigland en Prentiss arriveren in de koudste nederzetting op aarde, vinden ze opengelaten deuren, sneeuw in de huizen, koffie bevroren in kopjes, en de stad verlaten door iedereen behalve het negenjarige nichtje van hun gids. Zij heeft duidelijk iets gezien wat te verschrikkelijk is om onder woorden te brengen. Als plotseling een duistere figuur uit het bos tevoorschijn komt, vergezeld door wilde wolven – die misschien helemaal geen wolven zijn – grijpen Teigland en Prentiss het meisje en beginnen ze een wanhopige vlucht naar het zuiden, langs de weg des doods, achtervolgd door iets wat nooit zal opgeven…”

Nu hij helemaal tot aan de rand van de beschaving was gekomen en daar een echt mysterie had gevonden, was hij niet van plan ervoor weg te rennen.

MIJN MENING
Coverlove! Wat een beangstigend boek om te zien, heel gaaf! En ja: het past perfect bij het verhaal!

Documentairemaker Felix Teigland ‘Teig’ en zijn vriend en cameraman Jack Prentiss reizen naar Noord-Siberië om filmmateriaal te verzamelen van de ‘weg des doods’ of ‘de Bottenweg’ oftewel de Kolyma-snelweg, waar honderdduizenden bevroren lijken onder liggen van de Goelag gevangenen die hem aanlegden. Het zou er flink spoken en dat is niet moeilijk te geloven op die afgelegen, levensgevaarlijke noordelijke plek waar je zo dood kunt vriezen en waar de paar nederzettingen die er zijn tot de koudste bewoonde plekken ter wereld behoren.
Als Teig en Prentiss met hun gids arriveren in zijn dorpje treffen ze daar iets vreemds aan: de huizen zijn allemaal verlaten, deuren staan open, eten staat bevroren op tafel, voetstappen in de sneeuw… Wel vinden ze Una (9), het nichtje van de gids, die in shock lijkt door wat ze gezien heeft. Wat is er daar voor vreselijks gebeurd? Wat voor iets komt er in hemelsnaam uit het bos en heeft het op ze voorzien? Schaduwen? Wolven? Ze kunnen niet anders dan het busje weer in stappen en zuidwaarts over de weg des doods vluchten. Maar de achtervolgers lijken niet van plan op te geven… Zullen ze deze nachtmerrie overleven?

In zijn ooghoeken zag Prentiss dat de schaduwen langzamer waren gaan lopen, tot de lange, soepele gang van roofdieren. Ze hadden iets wat op een vacht leek, maar de schaduwen golfden en heel even zag hij geen vacht, maar de naalden van een groenblijvende boom, scherp en stekelig.

Ik was echt heel erg benieuwd wat voor verhaal dit zou worden. De korte inhoud gaf me het gevoel dat het Stephen King-/J.D. Barker-achtig zou zijn; spanning, vleugje horror… (Spoiler: Ja, dat klopte! )
Vanaf het begin was er dat huiveringwekkende sfeertje, niet zo moeilijk natuurlijk met zo’n besneeuwde, bevroren locatie als Noord-Siberië, maar ook dat ijskoude onheilspellende gevoel van die weg des doods en alles eromheen… Lekker!
Ik moest wel eerst even ín het verhaal komen, omdat ik het in het begin wat langzaam op gang vond komen, veel Teig en Prentiss leren kennen en Teigs schuldgevoelens, en daarnaast wisselde het perspectief af en toe terwijl ik het niet meteen doorhad, maar toen kwam het spannende, mysterieuze, doodenge erin en had het verhaal me echt in zijn greep!
Wat ze daar aantreffen in dat dorpje aan het einde van de wereld, wat er dan vervolgens achter ze aan komt… Doodeng! Het was al een barre tocht naar het noorden, maar nu naar het zuiden is het nog gevaarlijker. Met snelheid vluchten over die gevaarlijke weg, het duister dat achter ze aan zit in de gaten houden, elkaar in de gaten houden (gewonden, is iedereen wel te vertrouwen, waarom was Una nog wel in het dorpje?), de benzine in de gaten houden, geen fouten maken (want fouten zijn daar fataal). Het is één grote nachtmerrie, die steeds enger en enger wordt! Wat is de vijand waar ze mee te maken hebben? Is er echt geen ontsnappen aan?? Het voelt allemaal vrij hopeloos… Maar Teig moet en zal zijn vriend en het meisje redden!
Echt een heerlijk creepy verhaal, retespannend, onwijs sfeervol door dat ijskoude en die locatie – echt een heel andere wereld – en daarbij nog eens die natuurkrachten… Heel erg bijzonder! Ik heb genoten van dit duistere horrorachtige verhaal! (Wat zou het gaaf zijn om dit verfilmd te zien.)