Cedric wist dat zijn vader een Engelsman was geweest, want dat had zijn moeder hem verteld. Verder niets. En hij was zelf nog zo klein toen papa stierf, dat hij zich niet veel meer van hem kon herinneren dan dat hij lang was en blauwe ogen had…

KORTE INHOUD 
“Een straatarme jongen ontdekt dat hij de enige erfgenaam is van een graaf: zijn grootvader, die hij nog nooit heeft ontmoet. Cedric wordt steenrijk, maar daarvoor moet hij alles achter zich laten wat hem vertrouwd is: zijn moeder, zijn vrienden, zelfs zijn land… Hij moet helemaal alleen bij zijn knorrige, oude opa gaan wonen. Als iemand zijn hart kan ontdooien, dan is het Cedric, de kleine lord. Maar dan maakt iemand anders aanspraak op de erfenis…

Klassieker in luxe editie. Schitterend vertaald door Imme Dros en met prachtige illustraties van Gouden Penseel-winnaar Djenné Fila.”

‘Hij ziet eruit als een kleine lord, rijk en machtig.’
Cedric wist niet dat hij eruitzag als een kleine lord; hij wist niet eens wat een lord was. Zijn grootste vriend was de kruidenier op de hoek – de norse kruidenier, die nooit nors tegen hem deed.

De lange, oude heer stond op uit zijn stoel, keek Cedric doordringend aan en wreef met zijn benige hand over zijn dunne kin.
Hij leek niet ontevreden over wat hij zag.
‘En dit,’ zei hij langzaam, ‘en dit is dus de kleine Lord Fauntleroy.’ 

MIJN MENING 
Na de prachtige luxe, gebonden en geïllustreerde edities met goud en zilver op snede van De geheime tuin & Alice in Wonderland, is er nu zo’n prachteditie van De kleine lord, ook heel fijn vertaald/hertaald door Imme Dros.

Cedric heeft zijn Engelse vader amper gekend. Hij stierf toen hij nog heel klein was. Nu is Cedric zeven en hij heeft het al jaren heel fijn met zijn Amerikaanse moeder ‘Liefste’ en de hulp Mary in hun kleine huisje. Ze hebben het niet breed, maar ze zijn tevreden. En de kleine Cedric is geliefd bij iedereen, met zijn prachtige blonde krullen en lieflijke karakter. Hij geeft echt om mensen; de aardige schoenpoetser, de zielige oude appelverkoopster, zijn allerbeste vriend meneer Hobbs de kruidenier…
Op een dag staat er een lange, oude heer op de stoep. Cedrics grootvader, een heuse graaf, de Graaf van Dorincourt, wil zijn enige nog levende erfgenaam bij zich hebben op zijn landgoed in Engeland. Cedric is nu Lord Fauntleroy, tot hij ooit ook graaf wordt. (De oudere broers van zijn vader zijn ook overleden en lijken geen erfgenamen te hebben…)
Wat de ruimhartige Cedric niet weet is dat de norse oude Graaf zijn vader verstoten heeft op het moment dat hij besloot te trouwen met een Amerikaanse. En hij is ook niet van plan Cedrics moeder in huis te nemen, zij mag een stukje verderop gaan wonen. Ook ‘Liefste’ vertelt Cedric niets over zijn onaangename grootvader, want ze wil dat hij met een open blik naar de man toegaat. Dat blijkt een gouden greep, want de onbevangen Cedric lijkt langzaam het bevroren hart van de oude man te ontdooien…

Zijn grootvader had die lange meneer gestuurd om hem naar Engeland te brengen, en zijn moeder vond dat hij moest gaan.

Hij dacht aan de oude Graaf van Dorincourt, die in de grote, prachtige, sombere bibliotheek van zijn kasteel zat, gekweld door jicht en eenzaamheid, omringd door weelde en luxe, maar door niemand geliefd, omdat hij in zijn hele lange leven nooit van iemand anders dan van zichzelf had gehouden…

Wat een prachtig mooi boek om te zien weer! Ik ben er helemaal weg van. Djenné Fila verzorgde dit keer de omslagillustratie en de illustraties binnenin (schutbladen & omlijsting pagina’s & bij iedere hoofdstuktitel een illustratie). Echt prachtig!
En dan het verhaal… Ik kende het van naam, heb mijn moeder er vroeger wel over gehoord, maar las het boek zelf nog niet en zag er ook nog geen verfilming van, dus dit was mijn eerste kennismaking met deze klassieker uit 1886! En wat voor eentje! Ik heb zó ontzettend zitten genieten van dit fijne verhaal. Echt van A tot Z in no time verslonden, eenmaal begonnen was er geen stoppen meer aan. (Deze vertaling van Imme Dros leest ook weer superfijn weg!)
Wat ben ik verliefd geworden op de kleine Lord Fauntleroy, dat prachtige, innemende kereltje. Cedric is echt zó lief! Het eerste wat hij doet als hij hoort dat hij rijk is: zijn arme vrienden helpen. Niets voor zichzelf, steeds aan anderen denken, ook als hij eenmaal in Engeland is. En zó ontroerend hoe hij langzaam het bevroren hart van zijn grootvader weet te ontdooien… Hij is ontzettend gek op de man, heeft geen weet van zijn reputatie, en ziet allerlei mooie dingen in hem die hijzelf niet ziet, maar waardoor hij wel gaat wíllen dat hij echt zo was…
Ik had tijdens het lezen vaak een brok in mijn keel en aan het einde wel wat tranen in mijn ogen. Wat een prachtige klassieker. Zo hartverwarmend… Ik heb er een nieuwe favoriet bij! Als je even behoefte hebt aan een heel fijn, liefdevol en warm verhaal, zonder al te grote drama’s (natuurlijk gebeurt er wel iets…), echt ‘feelgood’ leesvoer: lees dan De kleine lord!

PS: Ik hoop heel erg dat een volgende klassieker in deze reeks De kleine prinses, ook van Frances Hodgson Burnett, zal worden!

‘Ik hoop dat het goed met u gaat,’ ging hij met de grootst mogelijke vriendelijkheid door. ‘Ik ben erg blij u te zien.’
De Graaf schudde hem de hand, met een merkwaardige glans in zijn ogen; alleen was hij in het begin zo verbaasd dat hij nauwelijks wist wat hij moest zeggen.

Hoe beter hij zijn kleinzoon leerde kennen, hoe vaker de grijnslach verscheen, zo vaak zelfs dat er momenten waren waarop zijn lach de grimmigheid bijna verloor.

De kleine lord 
ISBN 9789025886219 – Uitgeverij Leopold – 192 pagina’s – Verschenen: maart 2024 – Vertaald door: Imme Dros – Illustraties: Djenné Fila – Leeftijd: 10+