Nee. Ik wil niet dat pap en mam uit elkaar gaan, en ik begrijp ook niet waarom zij dat zouden willen.
Daarom heb ik deze zomer een doel: erachter komen waarom ze denken dat ze uit elkaar willen en begrijpen wat er met pap aan de hand is.

Korte inhoud 
“De ouders van de 13-jarige Hazel gaan scheiden en Hazel wordt naar haar oma gestuurd. Daar heeft ze helemaal geen zin in, want hoe kan ze haar ouders bij elkaar houden als ze weg is?
Terwijl ze het rommelige huis van haar dementerende oma opruimt, vindt ze een doos vol foto’s en spullen van haar vader en een stapeltje geheime brieven van haar opa. Hazel beseft dat haar missie om haar ouders bij elkaar te houden kansloos is.
Ondertussen leert ze op het eiland Kean kennen, de dromerige jongen die gedichten citeert, zijn bijzondere neef Raaf en oma’s blinde hond, Vincent.
Die zomer leert ze alles over loslaten en accepteren, in al zijn vormen…”

Mijn boosheid is een groot zwart monster dat hem van alles toewenst. Vreselijke dingen zoals: als zijn winkel in de fik vliegt, moet hij wel weer thuiskomen…

Mijn mening 
Ik hou van de kinder- en YA boeken van Marlies Slegers en van het ontroerende Briefjes voor Pelle (ook voor 10+) genoot ik enorm, dus ik was heel benieuwd naar dit nieuwe jeugdboek! Ik was i.i.g. meteen weg van de omslagillustratie en illustraties op de schutbladen van Jeska Verstegen, die echt pérfect bij het verhaal blijken te passen!

Hazel (13), haar oudere zus Rivka (17) en jongere broertje Nathan (8) krijgen van hun ouders te horen dat ze willen gaan scheiden. Ze maken al een halfjaar ruzie en nu heeft hun vader tijd nodig om dingen uit te zoeken. Hij gaat boven zijn boekwinkel wonen en de gezamenlijke vakantie naar Italië gaat natuurlijk niet door… Hun moeder gaat naar een vriendin in Zwitserland, hun vader gaat naar Frankrijk, Nathan mag gezellig met een vriendje mee op vakantie en Rivka gaat met een vriendin, maar Hazel wordt gedumpt bij haar oma op het Eiland, waar ze hélemaal geen zin in heeft. Het is daar saai, ze heeft oma al een lange tijd niet gezien én daar kan ze niet zorgen dat haar ouders toch bij elkaar blijven. Want als ze weet wat er met haar vader aan de hand is, kan ze misschien wel zorgen dat de liefde overwint, toch?!
Het blijkt anders te lopen dan ze verwacht. Ze ontmoet de knappe, aardige Kean (15), die van poëzie houdt en op zijn neef let; Raaf (14), die net wat anders is (vooral zichzelf). Haar oma blijkt wat verward en kan wel wat hulp en gezelschap gebruiken, en er is ook de bejaarde, blinde hond, Vincent, die sinds kort bij oma woont en al gauw het hart van Hazel verovert.
Hazel stuit in het rommelige huis van oma op een stapel ongeopende brieven vanuit Frankrijk, gericht aan haar vader. Hebben die te maken met zijn geheim? Wat zou erin staan? Wie zou ze gestuurd hebben? Waarom zijn ze niet gelezen??

In het gekrioel steekt Kean zijn hand op, terwijl hij zijn tas over zijn schouder gooit.
‘Tot snel, meeuwenmeisje.’
‘Tot ziens.’ Dat hoop ik tenminste wel.

Dit is echt een boek waar ik van begin (pakkende proloog! pas aan het einde weet je wat er daar gebeurde) tot eind helemaal in meegezogen werd. En waarvan ik enorm baal dat het boek uit is… Zo warm, zo ontroerend…
Ik leefde enorm mee met hoofdpersoon Hazel, die zoveel verdriet en met name woede voelt (vooral gericht op haar vader, die toch echt wel de aanstichter lijkt te zijn van de scheiding). En onbegrip: waarom? Wat is er aan de hand?? Kan het écht niet meer goed komen??? En dan wordt ze ook nog eens naar dat saaie Eiland gestuurd, naar een oma die ze niet vaak ziet (haar vader kwam niet graag op het Eiland, haar opa kwam niet graag naar het vasteland, dus ze zagen alleen af en toe oma…). Maar natuurlijk wordt het niet zo saai als ze van tevoren denkt! Er zijn allerlei leuke ontwikkelingen op het Eiland. Wat was ik weg van alle personages!! Die leuke Kean (je hoopt zó… ), die bijzondere Raaf (in mijn hart gesloten), die lieve steeds verwarder rakende oma (hoe gaat dat aflopen?), die scheet van een hond, de blinde Vincent…
En er is dat super boeiende en aangrijpende deel van de brieven en het geheim van haar vader… Ik kon en wilde echt niet stoppen met lezen! Ik moest en zou weten hoe het voor iedereen af zou gaan lopen! Zó fijn dit verhaal!!
Er komen heel veel rake thema’s aan bod, allemaal perfect in elkaar/bij elkaar/ passend/vallend. Liefde, verliefdheid, ouder worden, loslaten, acceptatie, identiteit… Heel erg mooi gedaan. Het verhaal heeft me echt enorm geraakt, op het einde zat ik gewoon te huilen. Zo pakkend, zo boeiend, zo ontroerend, zo lief, zo prachtig mooi… Smaakt naar meer!

De manier waarop oma reageerde toen ik zei dat pap misschien een geheim had. Alsof ze daarvan schrok.
Alsof ze toch iets weet.

We moeten je iets vertellen 
ISBN 9789021031798 – Uitgever: L.S. Amsterdam – 232 pagina’s – Verschenen: mei 2023 – Illustraties: Jeska Verstegen – Leeftijd: 10+