Films die nergens draaien – Yorick Goldewijk

Cato was twaalf toen haar vader zei dat ze maar eens volwassen moest worden. Hij zei niet vaak iets tegen haar, dus op zich vond ze dit al heel bijzonder. Maar het was natuurlijk wel jammer dat hij dan zoiets onzinnigs uitkoos om te zeggen.

Korte inhoud
“Op de dag dat Cato ter wereld kwam, heeft haar moeder die verlaten. Haar vader is sindsdien alleen maar stil en afwezig. Als Cato een geheimzinnig kaartje vindt van een verlaten bioscoop, besluit ze te gaan kijken, en ze ontdekt dat er iets vreemds met de bioscoop is.
Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen, recht naar een plek diep in haar hart. Een plek die ze altijd voor zichzelf verborgen had weten te houden. Tot ze voor een keuze staat die het leven van haar en haar vader voorgoed zal veranderen.”

Haar vader deed eigenlijk niet veel meer dan afwezig zijn. Afwezig staren naar de tv, naar de muur, naar het raam. Hij stapte ’s ochtends vroeg al afwezig uit zijn bed, pakte afwezig koffie en staarde zo een half uur afwezig naar buiten.

Mijn mening
Ik las/hoorde al veel mooie woorden over dit boek en toen vond ik hem tot mijn verrassing in de brievenbus een paar maanden terug! Heel blij dat ik hem mocht ontvangen om te lezen & bespreken.  (Ik ben heerlijk bezig met een inhaalslag van mijn rare leesjaar 2021!)

Toen Cato op de wereld was gekomen, had haar moeder hem verlaten. Ze was bijna op de minuut nauwkeurig even lang dood als Cato oud was.

Cato (12) leeft al haar hele leven zonder moeder, die stierf bij haar geboorte, en met een afwezige vader. Hij is er wel, maar hij is er nooit echt. Hij vertelt haar ook heel weinig over haar moeder. Het enige wat ze van haar heeft: een rode jurk en een foto…
Op een dag vindt Cato op hun piano een visitekaartje van Mevrouw Kano’s Bioscoop, waar je ‘Films die nergens draaien, maar die je altijd al had willen zien’ kunt bekijken. Het is in een oude verlaten bioscoop en nieuwsgierige Cato kan het niet laten een kijkje te gaan nemen. Ze mag er zelfs aan het werk voor mevrouw Kano en vindt er een toevluchtsoord. Dat is het begin van een reeks raadselachtige ontmoetingen en gebeurtenissen, en een reis door de tijd vol (verstopte) gevoelens en herinneringen…

Het was een visitekaartje, op felgeel papier gedrukt. In knalroze letters stond er:
Mevrouw Kano’s Bioscoop
Films die nergens draaien, maar die je
altijd al had willen zien

Aan het begin van het boek vond ik het verhaal een beetje wonderlijk en vroeg ik me af waar het heen zou gaan. Wel pakte het me meteen, las het lekker weg en leefde ik al gelijk ontzettend mee met Cato. Ze is volwassen voor haar leeftijd (kan ook niet anders), maar wil absoluut niet volwassen worden zoals haar stomme vader (of bemoeizuchtige buurvrouw). En ze is heel nieuwsgierig en bekijkt de wereld op een andere manier dan de meeste mensen. Ik vind haar een geweldig personage!  Ze is eenzaam, staat er best alleen voor (ze heeft ook geen vrienden, omdat ze ‘raar’ is), maar is ook heel moedig en gaat het avontuur niet uit de weg, ze volgt altijd haar nieuwsgierigheid… (en dat kan positief en negatief uitpakken )
Ik werd meer en meer gepakt door het meeslepende verhaal en was onwijs nieuwsgierig naar hoe het zat met die bioscoop en met de bijzondere personen die Cato tegenkomt en waarvan je weet dat er iets mee moet zijn.
Dit boek is echt niet weg te leggen als je er eenmaal in zit! Ik zat de hele tijd in spanning over hoe het zou gaan aflopen voor Cato, of ze haar ‘film’ aan zou durven, en wat de verklaring voor de raadselachtige gebeurtenissen etc. zou zijn. Er zit humor in het verhaal, maar het weet ook ontzettend te ontroeren. Op het einde zat ik gewoon te huilen…
Wat heb ik genoten van dit bijzondere, mooie, lieve maar ook hartverscheurende verhaal!  Ik ben heel erg blij dat ik het gelezen heb. Een aanrader!

Cato dacht die dagen veel na over alle raadselachtigheid die in haar leven was binnengestormd sinds mevrouw Kano was verschenen.

Films die nergens draaien 
ISBN 9789021681825 – Uitgever: Ploegsma – 256 pagina’s – Verschenen: september 2021 – Illustraties: Yvonne Lacet – Leeftijd: 10+

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.