Het verloren meisje lijkt op mij, ook al is ze pas twee en ben ik bijna elf. Ze heeft golvend haar en hetzelfde spleetje tussen haar tanden.

Korte inhoud
“Als haar ouders het huis verbouwen, gaat Iris een tijdje bij haar grootmoeder logeren. Mimi is geen saaie doorsnee-oma: ze bruist altijd van de energie, danst door de keuken, zwemt in zee, ook al is het koud… Iedere dag is een avontuur.
Maar Mimi doet steeds vreemdere dingen. Smeert ze nou echt jam op haar roerei omdat ze denkt dat Iris dat lekker vindt? Al die spullen die zich in huis opstapelen, zijn dat nou echt allemaal dingen om te bewaren? Of is er iets anders aan de hand?
En wie is toch Coral? Het meisje van de foto boven de haard, dat zo ongelooflijk veel op Iris lijkt?”

‘Zullen we dat lijstje maken?’ zeg ik.
‘Welk lijstje?’ zegt Mimi.
‘Van de dingen die je wilt onthouden.’
Ze kijkt me met een lege blik aan.
‘Waar we het over hadden,’ zeg ik. ‘zodat je niks meer vergeet.’ 

Mijn mening
Wat een prachtige omslag, hè?! Een hele mooie, aansprekende en (zo blijkt) toepasselijke illustratie van Rob Biddulph.  Ik las al eerder een fijn boek van deze auteur: Stukjes hemelblauw, is deze net zo mooi?

Iris (10) logeert tijdens de verbouwing van haar slaapkamer thuis bij oma Mimi, waar ze het heel goed mee kan vinden (en ze is heel blij dat ze nu geen last heeft van de drukke tweeling!).
Mimi is heel levendig, rommelig en kleurrijk en ze zwemt graag in de ijskoude zee, die vlakbij is. Maar ze doet ook wel wat echt vreemde dingen; ze doet jam bij het roerei en ze vergeet Iris beleg op haar boterham mee te geven naar school…
Volgens Iris haar (niet!-)vriend, klasgenoot en buurjongen Mason is Mimi dementerend, net als zijn opa. Maar daar gelooft Iris niets van! Mimi is gewoon wat vergeetachtig en Iris zal haar helpen door een lijst te maken met dingen die ze niet mag vergeten (1. Het meisje dat in de slaapkamer naast de jouwe slaapt, heet Iris. Ze is je kleindochter. De moeder van Iris heet Binja (dat is jouw dochter).).
Naast het verbloemen van Mimi’s vergeetachtigheid is Iris ook druk met het ontrafelen van een familiemysterie: wie is het verloren meisje op de foto boven de haard? Ze lijkt enorm op Iris. Klopt het wel wat Mimi over haar verdwijning zegt?

Mooi, die band tussen Mimi en Iris en hoe fijn Iris het vindt om bij haar oma te zijn, waar ze rust heeft van de drukke tweeling thuis en liefhebbende aandacht krijgt van haar oma, terwijl haar vader druk is met verbouwen en haar moeder altijd druk is met de jonge tweeling. Het liefst gaat ze pas naar huis als de tweeling volwassen is.  Ze wil er zelf dan ook niet aan dat het misschien niet zo goed gaat met Mimi, maar wil het ook voor de buitenwereld verborgen houden, want ze wil nog lang niet weg bij haar.
De lijst die Iris maakt, met dingen die Mimi niet mag vergeten, is erg grappig (7. Suiker smaakt beter in warme chocolademelk dan zout./ 17. De buurjongen heet Mason. Al maakt het hem weinig uit hoe je hem noemt, zolang je hem cake en bouwpakketten geeft.) maar ook enorm pijnlijk, want de lijst wordt steeds langer…
Gelukkig heeft Iris buurjongen Mason – absoluut niet haar vriend, maar stiekem ontstaat er toch een vriendschap – met wie ze het mysterie van het verloren meisje op de foto probeert te ontrafelen. Wat Mimi over haar verteld heeft lijkt niet helemaal te kloppen, maar wat is dan wel de waarheid? Een heerlijke zoektocht en een fijn deel van het verhaal!
Ik heb echt van begin tot eind genoten van dit mooie, lieve, grappige en ontroerende verhaal! Hartverwarmend gewoon. Een boek met een serieus en realistisch onderwerp, maar het verhaal wordt nergens te zwaar. Heel mooi gedaan!

Ik knik, al ben ik daar niet helemaal zeker van. Ik moet het lijstje voor Mimi nog afmaken en ik moet er ook nog achter komen hoe het met die armband zit. En eigenlijk wil ik ook liever wachten tot de tweeling groot is.

Het verloren meisje
ISBN 9789047712527 – Uitgeverij Lemniscaat – 272 pagina’s – Verschenen: maart 2021 – Vertaald door: Margaretha van Andel – Leeftijd: 10+