Mensen denken gauw dat je onaardig bent als je niet veel tegen anderen zegt. Maar ze begrijpen niet dat ik moeite heb met het kabaal in de kantine.
Mijn hersenen kunnen niet echt met kabaal overweg.
Korte inhoud
“Ravi is nogal vol van zichzelf. Op zijn school in India was hij immers de beste leerling, het lievelingetje van de leraren en een voorbeeld voor zijn klasgenoten. Maar al de eerste dag op zijn nieuwe school in Amerika komt hij erachter dat hij zijn ideeën over zichzelf moet herzien…
Joe woont al zijn hele leven in hetzelfde stadje, maar ook zijn schooljaar begint anders dan normaal: zijn vrienden zijn verhuisd en hij moet het alleen zien te redden, terwijl hij sociaal niet de handigste is. Dat zijn moeder in de schoolkantine werkt, helpt ook niet mee.
Ravi en Joe lijken in niks op elkaar – denken ze. Maar ze hebben al snel een gezamenlijke vijand, én een missie: om hun leven weer op de rails te krijgen.”
Misschien zal Dillon Samreen zijn pijlen wel richten op die nieuwe jongen met zijn maffe naam en dat gekke accent, in plaats van op mij.
Mijn mening
Wat een aansprekende omslag, hè? De illustratie is heel treffend als je het verhaal gelezen hebt.
Ravi (10) is vanuit India naar Amerika verhuisd met zijn familie. Het is flink wennen om nu, in plaats van in een flink huis, met zijn ouders én grootouders in een krappe rijtjeswoning te wonen. In India was hij ook heel goed in alles op school en was hij een populaire jongen, nu hij hier op school begint komt hij erachter dat dat nu wel anders is…
Klasgenoot Joe (10?) is altijd het pispaaltje van pestkop Dillon omdat hij anders is dan de andere kinderen; hij kan slecht tegen lawaai en heeft dan meer moeite met dingen (Auditieve Verwerkings Problemen). Tot overmaat van ramp werkt zijn moeder dit schooljaar ook nog eens in de schoolkantine…
De twee jongens klikken niet meteen, maar ze blijken niet alleen pestkop Dillon gemeen te hebben… Daar moeten ze alleen nog wel even zelf achter zien te komen!
Dit verhaal speelt zich af in één schoolweek en binnen die korte tijd leren de jongens dat eerste indrukken niet altijd kloppen en weten ze door een heel persoonlijke schoolopdracht nader tot elkaar te komen. De perspectieven van Ravi en Joe wisselen per hoofdstuk, dus je leert allebei de jongens goed kennen.
Ik moest er eventjes inkomen moet ik eerlijk zeggen, maar uiteindelijk las het lekker vlot en wist het verhaal me te raken. Mag ik naast je zitten? is een “klein maar fijn” verhaal met een mooie boodschap en een hartverwarmend én heel grappig einde.
Alles is veranderd. Ik ben niet meer degene die ik altijd was. Ik ben nu Currysmurrie.
Mag ik naast je zitten?
ISBN 9789047711087 – Uitgeverij Lemniscaat – 238 pagina’s – Verschenen: augustus 2019 – Originele titel: Save Me a Seat – Vertaald door: Lydia Meeder – Leeftijd: 10+
[bol_product_links block_id=”bol_5ddcea20e5a39_selected-products” products=”9200000108382554″ name=”mag ik” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
One thought on “Mag ik naast je zitten? – Sarah Weeks & Gita Varadarajan”