Ik heb geprobeerd aan mijn moeder te vragen waarom we niet met haar zus praten, maar ze wil het er niet over hebben. Dat vind ik stom. Want Harpa is mijn tante.

KORTE INHOUD 
“De twaalfjarige Álfur is een heel gewoon kind uit Kópavogur in IJsland. Na school gamet hij met zijn beste vriend en traint hij om in een hogere turngroep te komen. Met Álfurs is familie daarentegen van alles aan de hand. Zijn tante was ooit de beste turnster van IJsland, maar niemand praat meer met haar. En als bij Eiki, zijn drie jaar oude broertje, autisme wordt vastgesteld, staat de wereld op zijn kop. Ineens mogen ze thuis geen gluten meer eten en worden ze een plasticvrij huishouden. Alsof dat Eiki zal helpen… Hun ouders willen zelfs verhuizen! Álfur besluit dat het zo niet langer kan. Hij moet en zal bewijzen dat zijn broertje helemaal niet anders is.”

Hij is nog precies zoals hij gisteren was, maar toch is alles veranderd.
Ik kan gewoon niet geloven dat mama en papa Eiki in een hokje willen plaatsen, apart van de rest van ons.

MIJN MENING 
Ik had het vorige boek van Arndís Thórarinsdóttir (& Hulda Sigrún Bjarnadóttir) nog op mijn TBR-pile liggen, De flat aan het einde van de wereld, dus die heb ik gauw eerst gelezen, mooi moment ervoor. Dat was een bijzonder & fijn verhaal! Dus ik was heel erg benieuwd naar Salto!

De Ijslandse Álfur (12) woont met zijn vader, moeder en broertje Eiki (3) in Kópavogur. Hij heeft een beste vriend, Ragnar, die óveral goed in is (en graag YouTube-ster wil worden), en ze zitten samen op turnen. Harpa, de jongere zus van Álfurs moeder die vlakbij woont, was ooit turnkampioen, maar met/over haar wordt al een paar jaar niet meer gesproken, al begrijpt hij niet waarom en zijn moeder wil het er niet over hebben.
Álfur en Ragnar hopen mee te mogen op trainingskamp in Brazilië, maar dan moet Álfur wel eerst keihard trainen om een groep hoger te komen! (Wat zou het fijn zijn om Harpa om tips te vragen…)
Maar dan komen zijn ouders met het slechte nieuws dat Eiki autisme zou hebben en dat ze hun leven en verwachtingen flink zullen moeten bijstellen. Álfur is woest! Zijn kleine broertje ís niet autistisch! En hij zal het bewijzen ook! En ook dat ze echt niet hoeven te verhuizen en glutenvrij te eten enzovoorts… Hij heeft het er maar druk mee. Turnen komt op een lager pitje te staan. Zijn vriendschap met Ragnar loopt scheurtjes op. En hij besluit lekker tóch bij zijn tante langs te gaan…

Als iedereen zegt dat je vreemd bent, ga je je dan niet vanzelf vreemd gedragen? Hoe moet Eiki gewoon zijn als hij steeds hoort dat hij een beetje apart is?

Wat een prachtige omslagillustratie van Linde Faas, hè?! (Bij het andere boek ook! Verliefd, zoals altijd!!) Past ook echt perfect bij het verhaal.
Een verhaal waar ik doorheen vloog! Het leest zó lekker weg! Ik werd helemaal meegevoerd het verhaal in en (be)leefde helemaal mee met Álfur en alles wat hij doormaakt. Die lieve jongen die niet wil/kan accepteren dat zijn lieve broertje ‘anders’ is. Hij is gewoon Eiki en hij is helemaal goed! Hij is zo boos op zijn ouders dat ze helemaal meegaan in het autisme-oordeel en Eiki zo in een apart hokje willen stoppen van de rest van het gezin (en de buitenwereld). Hij heeft heel veel moeite met de veranderingen (zijn ouders slaan in hun paniek ook wel een beetje door ) en zet zich flink af tegen zijn ouders. Het leven verandert, hun gezinsdynamiek verandert… Álfur verandert… Hij gaat stiekem toch naar tante Harpa, die duidelijk haar eigen psychische problemen heeft (manisch depressief?), maar waar hij wel even lekker weg van huis is. Hij sluit zich af voor zijn beste vriend Ragnar, wat misschien ook wel goed is, want ik vond hem in het begin niet echt een hele goede vriend… Kortom: hij vlucht overal van weg. Maar uiteraard komt hij zichzelf tegen en komt hij toch wel tot bepaalde inzichten… Mooi om dat proces mee te maken! En wat een enorme liefde voor zijn broertje straalt er vanaf! Heel mooi beschreven. En mooi hoe het verhaal helemaal niet groots is, ondanks de grootse onderwerpen die er in voorkomen. Echt een hartverwarmend en gewoon heel erg fijn verhaal over o.a. acceptatie en autisme en dat het helemaal niet erg is om ‘anders’ te zijn, je bent goed zoals je bent!!!

Het is verschrikkelijk dat ik me voor hem schaam.
Hij is Eiki en hij is fantastisch.
Ik schaam me zó diep.

Salto 
ISBN 9789021483269 – Uitgeverij Volt – 280 pagina’s – Verschenen: februari 2024 – Vertaald door: Willemien Werkman – Illustraties: Linde Faas – Leeftijd: 10+