‘Gaat het, Saar?’ Noor kijkt me onderzoekend aan.
Ik knik snel en tover mijn niets-aan-de-handglimlach tevoorschijn. Eentje die ik inmiddels geperfectioneerd heb, die zo overtuigend is dat niemand hem in twijfel trekt.

KORTE INHOUD 
“Sara woont samen met haar vader en hond Spot in een klein dorp waar nooit iets gebeurt. Als Sara voor school een opdracht krijgt die haar dwingt te kijken naar het verlies van haar moeder en de leegte die zij heeft achtergelaten, wordt haar zorgvuldig opgebouwde alles-gaat-oké-houding volledig overhoopgegooid.
Sara komt terecht in een draaikolk van vragen, gemis, verdriet en woede. Ze voelt zich alleen en totaal onbegrepen. Er is één iemand door wie ze zich wel gezien voelt: Jen. Maar wat moet ze met al die verwarrende gevoelens die omhoogkomen?”

Lijk ik op mijn moeder? Of ben ik meer op mijn vader gaan lijken omdat hij degene is die mij de laatste jaren heeft opgevoed? En wie zou ik zijn als mijn moeder wél bij ons was?

MIJN MENING 
Ik hou enorm van de fijne, diverse YA-boeken van Nadine Swagerman!
Deze nieuwste YA-roman is meteen het eerste boek in de nieuwe Kluitman-lijn ‘JIJ DOET ERTOE’ (“In de boeken – van verschillende auteurs – zal de doelgroep zichzelf kunnen herkennen. Ook wil Kluitman lezers aantrekken die via deze boeken op een toegankelijke manier meer te weten kunnen komen over anderen en daardoor meer begrip kunnen krijgen voor de wereld om hen heen.”), waarbij ook lesbrieven te downloaden zijn. (Een zeer geslaagde start!!)

Ze lacht naar me, en op dat moment realiseer ik me dat ik dingen voel die ik niet eerder heb gevoeld. Of tenminste… niet voor haar. Doe normaal.

Sara (17) krijgt voor school een opdracht, ‘Nature versus Nurture’, waardoor haar oude paniekgevoelens de kop weer opsteken. Ze dácht dat het wat beter ging sinds het verlies van haar moeder een aantal jaar geleden, maar haar niets-aan-de-handhouding stort compleet in… Ze mist haar moeder vreselijk en vraagt zich af wíe ze nou eigenlijk is zonder haar. Ze kan er alleen met niemand over praten, want met haar vriendinnen heeft ze nooit echt iets gedeeld over het verlies van haar moeder en haar vader zwijgt het onderwerp dood…
Maar dan blijkt haar vroegere beste vriendin Jen terug te zijn in het dorp en het klikt meteen weer als vanouds. Bij Jen, die erbij was in die periode toen Sara’s moeder ernstig ziek was, kan ze wél zichzelf zijn. Alleen voelt ze méér dan vriendschap voor Jen, wat moet ze met die verwarrende gevoelens? Straks raakt ze haar kwijt!

‘Ik zoek je
Tussen sterren die fel schijnen
In het licht dat het donker laat verdwijnen
Ik zoek je
In de wind die mijn wangen streelt
Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt
Maar…
Ik zoek je.’ 

Ik begon met lezen en ben niet meer gestopt! Dit verhaal leest zó heerlijk weg, ik werd zó ontzettend meegevoerd en leefde ónwijs mee met die lieve Sara die het zo moeilijk heeft en haar gevoelens niet kwijt kan… Ik was helemaal in de ban van het verhaal en van de fijne personages. Verliefd op Sara, op Jen, op Mick! En de héle tijd een brok in mijn keel of tranen in mijn ogen… Want het is me toch een tranentrekker! Zó mooi neergezet door Nadine, ik kon me heel erg goed inleven in de gevoelswereld/denkwereld van Sara. Ik voelde haar verdriet, gemis, paniek (vrij letterlijk, ik kén het en kreeg daardoor zelf lichtelijk die paniek in mijn lijf ), haar eenzaamheid, maar ook haar kriebels en onzekerheid…
Wat heeft ze nog van haar moeder, na zoveel jaar zonder, op wie lijkt ze het meest…? Haar vader klapt dicht als ze over haar moeder begint, maar hij is de enige die haar dat soort dingen kan vertellen! Boosheid, verdriet… En daarnaast die lieve vriendinnen die voelen dat er iets is, maar het er niet uit krijgen. En die lieve Jen, die weet wat ze heeft meegemaakt, die een stukje is van dat verleden. Maar wat voelt Jen eigenlijk voor haar? Oefff, mijn hart… Zó veel emoties, zó veel gevoelens.
En het boek heeft (weer) heerlijk diverse personages; zo is Sara bi, Noor loopt met een stok, Jens halfbroertje heeft het syndroom van Down, etc… Heel erg fijn, heel erg mooi, heel erg goed!
Wat heb ik genoten van dit fijne, mooie, lieve, onwijs meeslepende, ontzettend ontroerende verhaal! In één ruk verslonden en dichtgeslagen met de tranen in mijn ogen. Benieuwd wat je nog meer voor ons in petto hebt, Nadine!

Mijn moeders dood heeft ons allebei in duizenden stukjes gebroken, die we nooit meer allemaal terug zullen vinden of aan elkaar zullen kunnen lijmen.

De helft van mij 
ISBN 9789020652611 – Uitgeverij Kluitman – 304 pagina’s – Verschenen: mei 2024 – Leeftijd: 15+