De Cardboard Cowboys – Brian Conaghan

Dit verhaal gaat over Bruce en mij. Je hoeft er niks van te geloven, maar het is echt gebeurd. Van begin tot eind.

KORTE INHOUD 
“Lenny is dik. Op school lijkt het wel of zijn klasgenoten niet kijken naar wie hij zelf is, maar alleen naar zijn formaat. En dan is er ook nog dat gedoe met zijn broer Frankie…
Daarom gaat Lenny, als hij het even niet ziet zitten, naar het kanaal om na te denken. Daar kan niemand hem zien… denkt hij.
Als hij op een dag een leeg blikje in het water wil gooien, wordt hij tegengehouden door Bruce. Bruce woont in een kartonnen huis op de oever en heeft geen zin in mensen die zijn voortuin vervuilen.
Maar een valse start maakt al snel plaats voor een onverwachte vriendschap en een epische roadtrip!”

‘Is dit van jou?’
Hij richt het Irn-Bru-blikje als een pistool recht tussen mijn ogen. Komt op me af met zijn verwilderde baard, rode pomponmuts en lompe laarzen.

MIJN MENING 
Wat ziet dit boek er heerlijk aansprekend uit! Erg leuk ook dat de achtergrond karton lijkt!

Heb jij nog niet genoeg gedaan?
Terwijl ik niks heb gedaan.
Helemaal niks.
Het was niet mijn schuld.
Echt niet.
Dat weet onze Frankie ook.

Lenny Lambert (12) is dik. Hij heeft het heel moeilijk op school, waar hij flink getreiterd wordt en thuis is het door dat gedoe met zijn grote broer Frankie (17), ‘onze Frankie’, ook niet makkelijk. Zijn ouders lijden eronder, maar willen er niet met hem over praten.
Lenny gaat dus als het even kan, ook als hij eigenlijk naar school moet, naar ‘zijn’ bankje aan het kanaal. Daar ziet niemand hem. Daar hoort niemand hem als hij zachtjes zingt. Maar op een dag, als hij wat vuilnis achterlaat, blijkt dat er toch echt wel iemand in de buurt is: Bruce. Hij woont in een kartonnen huis aan het kanaal en is er niet van gediend dat er een ‘puinhoop van zijn huis’ gemaakt wordt.
Na deze valse start raken Lenny en de oudere Bruce bevriend. Ze hebben allebei duidelijk hun privé-sores, waar ze liever niet over praten, maar vinden elkaar in hun liefde voor countrymuziek en zingen.
Samen gaan de twee onwaarschijnlijke vrienden op reis, een trip die hun leven voorgoed zal veranderen.

Hij is goed. Nee, hij is niet goed: hij is waanzinnig. Hij klinkt als een echte cowboyzanger.

Ik heb dit fijne jeugdboek (12/13+) verslonden en ik heb Bruce en Lenny, vooral Lenny, in mijn hart gesloten!
Lenny worstelt met zijn dik zijn en hoe hij daardoor behandeld wordt door o.a. zijn schoolgenoten (vuile pestkoppen, bah!), maar daarnaast worstelt hij ook met schuldgevoel over wat er met ‘onze Frankie’ is gebeurd en het feit dat zijn ouders lijden maar niet praten. Wat is er dan gebeurd? En waar is Frankie nu?? Je hebt wel een voorgevoel, maar pas laat in het verhaal krijg je het hele verhaal te horen… Heel pijnlijk allemaal! Hartverscheurend!
We lezen het verhaal vanuit Lenny en krijgen dus al zijn gedachtes mee. Zo heeft hij af en toe stemmen in zijn hoofd van Engel, Duivel en Onze Frankie, die hem ‘helpen’ een keuze te maken. Je krijgt zijn pijn mee, zijn verdriet, zijn worstelingen, zijn onzekerheid over zijn zingen (dat gaat ie dus never nooit op het open podium van school doen, ook al zegt de aardige Trisha Woods dat hij dat wel moet doen!). Je leeft en beleeft mee met die onwijs moedige 12-jarige jongen! (Mijn eigen kind is nét 13, dus ik kon me extra goed in die puber, maar toch echt ook nog kind, verplaatsen).
Hartverscheurend dus, maar tegelijkertijd ook hartverwarmend! Die jongen die je wilt knuffelen en vertellen dat alles wel goed komt, dat hij geweldig is zoals ie is, en daarnaast die mooie vriendschap die hij krijgt met Bruce, die hem wél hoort en ziet, zijn houvast wordt. Uiteindelijk krijg je ook zijn verhaal mee. Samen maken ze muziek, samen gaan ze op pad om iets te doen wat Lenny dolgraag wil… Ontzettend lief en onwijs mooi en bijzonder!
Wat heb ik genoten van dit fijne verhaal! Ik wil nog helemaal geen afscheid nemen van deze fijne hoofdpersonen! Ik ben nu heel erg benieuwd wat Brian Conaghan nog meer geschreven heeft.

‘Cardboard Cowboys,’ mompel ik in mezelf.
‘Dat zijn wij.’
‘Cardboard Cowboys,’ zeg ik nog eens. ‘Ja, dat vind ik wel wat, het is hartstikke logisch.’ 

De Cardboard Cowboys 
ISBN 9789047714729 – Uitgeverij Lemniscaat – 268 pagina’s – Verschenen: april 2024 – Vertaald door: Lydia Meeder – Leeftijd: 13+

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.