Uitgedokterd – Antoinette Kalkman

Zie je wel, dreunt het in mijn hoofd. Het is erg. Het is erg. Het is verdomme hartstikke erg.

KORTE INHOUD
“Journaliste Eveline Johansen stelt een misstand aan de kaak als haar dochter na een verkeerde ziekenhuisingreep invalide wordt. Ze gaat tot het uiterste om de schuldigen ter verantwoording te roepen. Slaagt ze in haar missie of wordt de drang naar gerechtigheid haar fataal?”

Opnieuw ervaar ik het ondefinieerbare dreigende onheil dat me al maanden parten speelt. Sinds Valérie in dit ziekenhuis terechtgekomen is, zeurt een stemmetje in mijn hoofd dat er iets niet goed is.

MIJN MENING
De vorige thriller van Antoinette Kalkman, Bonuszoon, vond ik érg lekker, dus toen ze me vroeg of ik haar nieuwste wilde lezen en bespreken, was de keuze niet moeilijk!

Tijdens een belangrijke hockeywedstrijd stort Valérie, de tienerdochter van Eveline en Matthijs, plotseling in en moet ze naar het ziekenhuis. Eerst wordt gedacht aan een epileptische aanval, maar na meer onderzoek blijkt ze een spinale tumor te hebben. Volgens de arts, dokter Justus Zuijderwijk, moet het goed te opereren zijn, maar eenmaal uit de operatiekamer blijkt dat Valérie nooit meer zal hockeyen (haar leven) en misschien zelfs niet eens meer kan lopen… De journalist in Eveline vertrouwt het zaakje niet en denkt dat er fouten gemaakt zijn. Ook de mooipraterij van het ziekenhuis slikt ze niet. Ze besluit met een bevriende onderzoeksjournalist de misstanden in het ziekenhuis, en met name op die afdeling, aan de kaak te stellen. Maar doet ze dit voor haar eigen gewonde moederhart of helpt ze haar dochter er echt mee? Ook Matthijs is het er niet echt mee eens. Slaat Eveline niet te erg door?

Na een zeer prikkelende proloog – iets met een brand en doden en zwaargewonden – lees je de voorafgaande gebeurtenissen vanuit moeder Eveline, de opererende neurochirurg Justus Zuijderwijk en zijn zwager én leidinggevende Ferdinand van Grunsven. Je krijgt dus niet alleen de zorgen en woede en onmacht van een moeder wiens kind voor de rest van haar leven invalide zal zijn mee, maar ook de gespannen onderlinge verhouding tussen Justus, op zich een gepassioneerd arts, en Ferdinand, een arrogante kwal die zíj́n regels en maniertjes doordrukt, waardoor het hele team veel te hard moet werken… Geen wonder dat er dan iets misgaat?!
Ook blijken zowel Justus als Ferdinand zo hun (flinke) privéproblemen te hebben, wat ook weer meespeelt bij alles. En Eveline heeft het ook zeker niet gemakkelijk, want zij en haar man zijn niet echt nader tot elkaar gekomen na het gebeuren met hun dochter, en haar drang naar gerechtigheid maakt dat er niet veel beter op…
Je voelt de hele tijd aan (natuurlijk ook door de proloog) dat het op gegeven moment flink moet gaan escaleren bij alle drie de hoofdpersonen, maar wanneer? En hoe? En met wie gebeurt er wat? Zeer onheilspellend, dat sfeertje! Lekker!
Ik vond dat er wel af en toe wat véél tegelijk speelde, de problemen, de gedachten, de gevoelens van allemaal en er was soms een wat plotse sprong in de tijd, maar toch leest het boek vooral heel erg lekker weg, werd ik de hele tijd gegrepen door het verhaal en wilde ik erg graag doorlezen.
Een zeer meeslepende, aangrijpende en heerlijk onheilspellend-spannende medische thriller! Beangstigend realistisch ook (zie het uitgebreide nawoord van Antoinette…). Ik heb ervan genoten!