Hoi Pelle.
Dit zijn de eerste woorden die mijn dode vader aan mij schrijft. Het is het briefje waar een 1 op staat.
Korte inhoud
“Pelle is hoogbegaafd en weet alles. Als hij te veel verdriet voelt, somt hij graag feiten op in zijn hoofd. Dat mieren een vlot kunnen bouwen om een overstroming te overleven. Dat er een naam bestaat voor de angst dat er pindakaas aan je gehemelte blijft plakken. Dat soort dingen.
Op een dag, een jaar na het overlijden van zijn vader, krijgt Pelle een schoenendoos die gevuld met is grotere en kleinere briefjes en ingepakte voorwerpen. Op de briefjes staan opdrachten. Pelle is vastbesloten alles uit te voeren. Niet alleen raakt hij daardoor in grappige en bijzondere situaties verzeild, ook komen er nieuwe mensen in zijn leven die ervoor zorgen dat hij en zijn moeder het leven weer zachtjes durven te omarmen.”
Briefje 3 is een beetje raadselachtig. Je moet me beloven dat je de dingen die ik je vraag, doet. Vertrouw me maar.
Mijn mening
Ik hou van de Young Adults van Marlies Slegers, dus ik was wel heel benieuwd naar dit kinderboek (10+)! Het verhaal sprak me meteen aan en uiteraard de prachtige omslag en schutbladen van Linde Faas ook! 
De vader van Pelle (12) is een jaar geleden overleden. Hij is toen niet alleen zijn vader kwijtgeraakt, maar zijn moeder leeft ook niet meer echt. En Pelle uit zijn verdriet niet, want jongens huilen niet volgens zijn vader, dus hij somt steeds weetjes op (waar je niet van hoeft te huilen!), waar zijn hoogbegaafde hoofd vol mee zit.
Maar dan krijgt Pelle van zijn moeder een doos met genummerde briefjes, die ze van zijn vader een jaar na zijn uitvaart aan Pelle moest geven. Het begint met ‘Hoi Pelle (1), hoe gaat het? (2)’ maar dan volgen er opdrachten die hij moet uitvoeren; de boomhut afmaken waar ze samen aan begonnen waren, zijn moeder mee uit eten nemen, en nog veel meer… De briefjes zorgen ervoor dat Pelle en zijn moeder weer een beetje gaan leven en weer nader tot elkaar komen. Het trekt ze uit hun isolement, ze ontmoeten weer mensen en maken echt contact. En Pelle leert gaandeweg ook van alles over het leven…
Wat is dit een ontroerend en lief verhaal! Ik leefde zo mee met die lieve Pelle, die het zonder vader moet doen, maar eigenlijk ook al een jaar zonder moeder. En dan maar volhouden dat hij geen verdriet mag hebben en gauw steeds aan allerlei dingen denken, als het het verdriet maar wegduwt… Hartverscheurend! 
En ondertussen is hij ook gewoon een ’tiener’ die met andere gevoelens worstelt, zoals verliefd zijn op zijn beste vriendin, die verliefd is op de eikel van de klas, en het toneelstuk waarin hij mee moet spelen terwijl hij dat helemaal niet wil… Door de briefjes komt hij in situaties die hem een beetje uit zijn comfort zone duwen en je ziet hem daardoor groeien. Leuk en mooi dat er ook nog een (familie)mysterie aan bod komt, dat gaf het verhaal nóg een laag extra.
Er zit humor in het verhaal, er komen allerlei emoties voorbij, het is ontroerend, maar ook hartverwarmend. Ik had af en toe een brok in mijn keel en op het einde tranen in mijn ogen… Echt een prachtig verhaal waar ik helemaal in meegesleurd werd. En het zal me ook nog wel even vasthouden. Ik heb ervan genoten! 
Ik ook, wil ik gillen. Ik mis hem ook. Je bent niet de enige! Jij bent ook doodgegaan toen hij stierf en ik ben jullie allebei kwijt! Maar dan denk ik aan woelmuizen. Aan hoe hun vacht van kleur verandert met de seizoenen…
Briefjes voor Pelle
ISBN 9789024589944 – Uitgever: L.S. Amsterdam – 240 pagina’s – Verschenen: september 2020 – Leeftijd: 10+
