ISBN 9789041424143
Uitgever: Anthos
277 pagina’s
Verschenen: juli 2013
Deel 2 in de Lois Elzinga-reeks
“Wanneer de elfjarige Britt na haar balletles niet meer thuiskomt, wordt al snel duidelijk dat dit geen gewone vermissing is. Britt en haar moeder leiden een rustig leven in Alkmaar, en zijn samen gelukkig. Lois en haar team worden op de zaak gezet en een amber-alert is noodzakelijk. Er komen vage aanwijzingen binnen over een man die in de struiken van de balletschool heeft gestaan en over de sporen van een busje langs Britts fietsroute. Een uitgebrande bestelbus bij Eindhoven wijst op een ontvoering naar het buitenland.
Lois staat voor grote problemen, want over de grens heeft zij geen bevoegdheden meer…
Met Morgen ben ik weer thuis wordt de reeks vervolgd die begon met Aan niemand vertellen. Dit tweede deel is weer een strak gecomponeerde thriller met veel vaart, waarin meer onthuld zal worden over Lois achtergrond.”
2 augustus was de boekpresentatie van Morgen ben ik weer thuis bij de uitgeverij in Amsterdam. Daar heb ik, o.a. met Jenny, een gezellige en informatieve middag gehad. We hebben een exemplaar van Morgen ben ik weer thuis gekregen en laten signeren door Simone. Zo’n gesigneerd boek leest toch wel extra lekker moet ik zeggen!
Heb je dit boek ook gelezen en wil je jouw mening met ons delen? Laat gerust een reactie achter op onze blogs!
Recensie Judith:
“Een vermissingszaak is zo complex. Bij moord weet je waar je aan toe bent; je hebt een lijk en een plaats delict. In dit geval is het mogelijk dat Britt toch bij een vriendin zit, maar er kan haar ook iets zijn overkomen. Dat maakt het onderzoek zo lastig.”
Britt komt na haar turnles niet thuis. Haar alleenstaande moeder Mirjam maakt zich meteen ongerust, want het is niets voor Britt om niks van zich te laten horen. Ze doet meteen aangifte van vermissing bij de politie in Alkmaar. Aangezien er al eerder melding is gemaakt van een man die rondhing bij de turnschool vertrouwt rechercheur Lois Elzinga het zaakje niet en wordt er vrij gauw actie ondernomen. Ook voelt Lois sympathie voor Mirjam, omdat haar thuissituatie gelijkenis vertoond met die van Lois in haar jeugd; alleen met moeder (en zus) omdat haar vader veel afwezig was.
Lois en haar al wat oudere partner Fred volgen de meest logische fietsroute van Britt naar huis en vinden onderweg, op een afgelegen plekje, bandensporen, stukjes fietslicht en verfschilfers… Het lijkt er inderdaad op dat Britt ontvoerd is. De verdenking valt algauw op de vader van Britt, die al sinds zij een baby was geen contact meer met haar mocht hebben en al jaren gevangen zit. Maar dan zou hij iemand anders moeten hebben ingeschakeld… Dan blijkt dat hij ontsnapt is uit de gevangenis en komt alles in een stroomversnelling die door Duitsland naar Polen voert…
“’En morgen, mag ik dan naar huis?’
‘Misschien. Als alles goed gaat.’”
Dit boek van Simone van der Vlugt lees je weer in een sneltreinvaart uit. Het is één groot avontuur van begin tot eind. Je voelt de wanhoop van de moeder van Britt, die uiteraard vindt dat de politie veel te weinig doet om haar dochter te vinden. Je voelt de twijfel van Britt over haar gevoelens voor haar vader. Je kunt je helemaal verplaatsten in dat stoere, dappere en slimme meisje van elf die er op een gegeven moment helemaal alleen voor staat midden in een vreemd land. En je voelt de onmacht van Lois als de zaak moet worden overgelaten aan de Duitse politie en begrijpt helemaal dat ze het af en toe niet zo nauw neemt met de regeltjes.
Het perspectief van Lois en Britt wordt afgewisseld, daardoor leef je mee met allebei de kanten van het avontuur.
Waar ik ook weer van genoten heb is dat het zich deels in Alkmaar afspeelt, één van mijn favoriete Nederlandse steden, dat beetje herkenning geeft nog meer leesgenot.
Je leert in Morgen ben ik weer thuis ook net iets meer over het privéleven en verleden van Lois dan je in deel 1 te weten bent gekomen. Fred heeft haar vader gevonden, wil ze hem niet opzoeken om na al die jaren met hem te kunnen praten? En wat voelt ze nou eigenlijk echt voor “baron” Onno?
Heel benieuwd naar het volgende deel in de Lois Elzinga-reeks, ik blijf namelijk ontzettend nieuwsgierig naar Lois en wil haar graag nog beter leren kennen. Simone van der Vlugt blijft één van mijn favoriete thrillerauteurs.
Dus kom maar op met die nieuwe boeken, ik kijk er naar uit!
Ik heb dit boek tegelijk gelezen met Jenny van Jennysbookcase, voor onze “Boekenwurmenclub“, als boek van de maand september. Dit is hoe zij over Morgen ben ik weer thuis denkt:
Recensie Jenny:
Wat was het fijn om na zo’n lange tijd weer een boek van Simone van der Vlugt te lezen. Wat betreft de snelheid van het boek is er nog niets veranderd in de schrijfwijze van Simone. Gelukkig maar voor de fans. Omdat het verhaal slechts een paar dagen bestrijkt, zorgde dat voor mijn gevoel nog eens extra voor vaart in het verhaal. Langzaam aan leren we Lois wat beter kennen, want ook in dit deel wordt weer eens duidelijk benadrukt dat Lois niet tegen onrecht kan en hart voor slachtoffers heeft. Ze blijft ook dit keer niet helemaal binnen de boekjes. Dit maakt Lois tot een leuk personage en is tevens geloofwaardig.
Jammer vond ik dat het boek eigenlijk zo uit was, ik had namelijk nog wel meer willen lezen. Ik miste misschien een beetje diepgang in de personages. Ik had bijvoorbeeld wel meer willen weten over de relatie tussen de ouders van Britt. De vader van Britt zit gevangen en Britt heeft hem nooit leren kennen, wat ook de reden is dat zij alleen woont met haar moeder. Ook tussen Onno en Lois gebeurt er iets, waar ik wel het fijne van had willen weten. Ik snap natuurlijk ook wel dat Simone dit bewaard voor een volgend deel. Want dat er een derde deel komt, dat is al zeker.
Er was overigens één scene in het boek met Britt die ik zelf heel erg heftig vond en behoorlijk expliciet. Ik weet nog dat Simone tijdens het interview op haar boekpresentatie zei dat ze niet van expliciete zaken hielt zoals Karin Slaughter die wel beschrijft in haar boeken. Heel eerlijk gezegd heb ik liever één scene waar het bloed van de muur druipt, dan deze scene. En, heel soms, vond ik de uitleg over regels of werkzaamheden bij de politie net iets teveel uitgelegd. Ik lees het denk liever in een dialoog, maar dat is puur persoonlijk. Hier tegenover staat dat ik ook heel even een traantje heb weggepinkt, wat natuurlijk wel heel erg mooi is als een verhaal dat kan bewerkstelligen.
Ook andere boekenwurmen hebben dit boek gelezen. Zoals Tessa bijvoorbeeld, lees hier haar recensie. Heb jij ook een recensie geschreven? Dan delen we die met liefde op de pagina van de boekenwurmenclub.
Dit is de reactie van boekenwurm Marian:
Morgen ben ik weer thuis van Simone van der Vlugt heb ik als een trein gelezen omdat ik graag wilde weten hoe het verhaal uiteindelijk afliep. Ik vond het wel een mooi verhaal wat vertelt werd door de personage Britt die ontvoerd is door haar vader, en rechercheur Lois die het ziet als haar taak om Britt op te sporen. Maar de spanning was niet om te snijden wat wel jammer is bij een thriller, en vond het allemaal een beetje voorspelbaar, iets meer diepgang miste ik ook tussen de personages en had daar graag wat meer in het verhaal over willen weten, maar ondanks dat ik dat ik dat zo ervaarde was het wel een heerlijk boek om in een keer uit te lezen.
Follow my blog with Bloglovin
