De Flessentrekker – Ilja Gort

In die ontdekkingsperiode van de schoonheid van wijn begon ergens op de achtergrond van zijn bewustzijn een vaag idee te bubbelen.

KORTE INHOUD
“Maxim Dupont vervalst kostbare wijnen. Hij doet dat op een geniale manier en wordt de rockster van de wijn. Op het toppunt van zijn roem krijgt hij een affaire met Claudine, de eigenares van een vooraanstaande wijnwinkel. Beiden blijken een dubbele agenda te hebben. Toch worden ze partners in crime en gaan de strijd aan met een machtige organisatie uit de hoogste regionen van Frankrijk die op veel grotere schaal wijnen vervalst.”

‘Max, man! Lul! Lachen dit!’ Met uitgestrekte armen kwam Charles Balbes-Barton op hem af (…).
‘Hé, Barton! Lul! Dank je! Ja, gaaf hè?’

MIJN MENING
Ik geniet altijd enorm van de boeken van Ilja Gort! Of het nou de fijne fictieve serie over Abel en Angela is, of boeken vol met zijn eigen échte verwikkelingen als wijnboer in Frankrijk, de verhalen zijn altijd meeslepend! Zo ook deze nieuwe roman, De Flessentrekker…

Maxim Dupont hield van kind al van overal aan ruiken en hij bouwde zo ongemerkt een kolossaal geurgeheugen op. Geen wonder dat hij als volwassene een neus voor goede wijn blijkt te hebben! Na eerst dé wijninkoper te zijn geweest voor zijn studentenvrienden (zo weet hij er toch bij te horen en de afstand tussen hun werelden te overbruggen), besluit hij er zijn werk van te maken en op zoek te gaan naar exclusieve wijnen voor exclusieve klanten. Hoe kan hij nou het beste bijzondere, kostbare wijnen vergaren? Hij ontwikkelt een tactiek, waarbij zijn natuurlijke charme en zijn alter-ego Jacques Bonheur goed van pas komen! En hij schuwt nog wat verdergaand bedrog ook niet… Hij blijkt namelijk ook een neus te hebben voor het vervalsen van (oude) wijnen! Zijn handel is een enorm succes!
Maar dan moet hij op gegeven moment de strijd aangaan met de échte wijnmaffia… Levensgevaarlijk! Gelukkig heeft hij hulp van de stoere Claudine. Al heeft zij zo haar eigen redenen voor deze strijd!

Baf! Daar ging Ewouds moker. Baf! Een lading stenen stortte op de grond. Baf!
Toen de opening groot genoeg was stapten ze achter elkaar door het gat naar binnen.

Wat had ik hier zin in! En wat is het boek weer lief gesigneerd! Merci, Ilja!
Ik werd van begin tot eind helemaal mee’geslurpt’ het verhaal in! Een verhaal dat heerlijk vlot wegleest, zoals ik gewend ben van Ilja, en ja, soms gaat het misschien íets te vlotjes, maar dat vond ik eigenlijk geen belemmering voor het genieten van het verhaal. Het avontuur van Maxim, die er een neus voor heeft én het allemaal goed weet te verkopen, is onwijs boeiend en ik was heel benieuwd wat hij allemaal ging doen, ging beleven, en wanneer het mis zou gaan, want dat was onvermijdelijk! Ik zag alles helemaal voor me, mede door het kijken van vele Gort over de Grens afleveringen, waardoor ik een beetje wist hoe de situaties eruit konden zien. Heel erg leuk! En oh, wat een heerlijke humor zit er weer in het verhaal! Ik heb vaak zitten gniffelen om o.a. de conversaties… Altijd fijn!
Het verhaal wordt naarmate het vordert steeds spannender, steeds meer thriller-achtig. En het knallende einde deed me zelfs een beetje denken aan Ilja’s Guy Ritchie-achtige thriller Château Fatale! Het eind was heel erg gaaf, maar er waren ook nog wel wat losse draadjes, dus ik hoop stiekem gewoon op een vervolg! Zou geen straf zijn.
Ik zat/zit een beetje in een leesdip, maar Ilja Gort weet me gegarandeerd te grijpen en doen genieten van zijn boek(en)! Wat was dit weer een lékker verhaal. Een echte Ilja: zeer vlot, lekker humoristisch, een tikje spannend en heel levendig! Ik heb ervan gesmuld.

PS: Als je even online zoekt op ‘Op1 Ilja Gort’ vind je de aflevering van 23 mei terug, waarin Ilja vertelt over de waarheid achter De Flessentrekker!