Het monster kwam vlak na middernacht opdagen.
Zoals monsters altijd doen.

KORTE INHOUD 
“Sinds hij weet dat zijn moeder ziek is, heeft de 13-jarige Conor elke nacht dezelfde droom. Op een nacht wordt hij zeven minuten na middernacht van buiten geroepen. Vanuit zijn raam ontmoet Conor het monster dat hem geroepen heeft. Het is niet het monster dat hij verwacht, het monster uit zijn nachtmerries. Dit monster is oud en wild en zegt dat hij Conor drie ware verhalen zal vertellen. Daarna zal Conor zijn waarheid moeten vertellen…”

Hij had een nachtmerrie gehad. Nou ja, niet zomaar een nachtmerrie. Dé nachtmerrie. Die hij de laatste tijd heel vaak had gehad. Die met die duisternis en de wind en het gillen. Die met de handen die wegglipten uit zijn greep, hoezeer hij ook zijn best deed om ze vast te houden. Die altijd eindigde met…

Eerlijk gezegd merkte hij dat hij niet eens bang was.
Het enige wat hij kon voelen, het enige wat hij de hele tijd had gevoeld sinds het monster was verschenen, was een groeiende teleurstelling.
Want dit was niet het monster dat hij had verwacht.

MIJN MENING 
Ik kende dit boek van naam (het verscheen eerder al in 2013 in vertaling) en wist dat er een film van moest zijn, maar had het nog niet gelezen of gezien. Nu ik deze heruitgave zag (ik geloof uitgegeven om een jonger publiek te bereiken) vond ik dit hét moment om eindelijk dit (ongetwijfeld) meeslepende en duistere verhaal te lezen!
Mijn eerste indruk was een beetje Pam Smy / Pans Labyrint-achtig, heel benieuwd!

Zijn klok tikte door naar zeven over twaalf.
Hij stond op, liep naar het raam en keek naar buiten.
Het monster stond in de tuin en keek hem recht aan.

Conor (13) heeft sinds hij weet dat zijn moeder ernstig ziek is elke nacht dezelfde nachtmerrie, waar hij niemand over vertelt. Dan op een nacht, om zeven minuten na middernacht, staat er een monster voor zijn raam. Maar: Conor is niet eens bang voor hem, hij is namelijk niet het monster uit dé nachtmerrie…
Het monster – ‘de wilde aarde zelf’ – is gekomen voor Conor, om hem de komende periode drie verhalen te vertellen. Daarna moet Conor hem zíj́n verhaal vertellen. De waarheid… (en daar is Conor wél bang voor.)
Ondertussen worstelt Conor vol woede de dagen door. Zijn moeder wordt zwakker (maar de volgende behandeling zal beter werken!). Hij wordt gepest op school. Hij duwt zijn beste vriendin van zich af. Hij heeft een hekel aan zijn ‘bemoeizuchtige’ oma met haar spic en span-huis. En zijn vader woont in Amerika met zijn nieuwe gezin, waarin geen plaats is voor Conor…
Waarvoor is het monster precies gekomen? Wat wil hij Conor leren? Welke waarheid moet Conor aangaan?

Ik ben deze wilde aarde zelf, en ik ben gekomen voor jou, Conor O’Malley. (…)
Dit is wat er gaat gebeuren, Conor O’Malley, vervolgde het monster. Ik zal jou de komende nachten opnieuw opzoeken. (…) En ik zal je drie verhalen vertellen. Drie verhalen over de eerdere keren dat ik in beweging ben gekomen.

Dit boek staat vol met de meest prachtige, duistere illustraties van Jim Kay. Ze laten ons heel goed de sfeer zien die het verhaal oproept… Duister, magisch, heftig… Wat een plaatje om te zien, dit boek!
En het verhaal… Pfff… Al vanaf het begin is voor de lezer eigenlijk wel duidelijk dat Conor en zijn moeder zichzelf/elkaar een te positieve uitkomst voorspiegelen. Ze is doodziek en wordt steeds zwakker… Maar hét gesprek gaan ze uit de weg. En als oma erover wil beginnen, kapt Conor haar af. Zijn moeder zal beter worden, de volgende behandeling gaat zijn werk doen!
Onwijs aangrijpend dus… En dan het duistere, oeroude, wilde monster, waar Conor geen angst voor voelt. Wat is de bedoeling van zijn verhalen? Het zijn haast sprookjes, maar dan toch net even anders dan je zou verwachten. Zit er een les in voor Conor? Als Conor dat vraagt, moet het monster hard lachen… Maar toch! Het helpt Conor wel een beetje. Hij zit zo vol woede, misschien helpt het monster hem om dat er een beetje uit te gooien?
Dit verhaal is sprookjesachtig – door de verhalen, de magie – en één grote nachtmerrie tegelijk – niet eens door het ‘wrede’ monster, maar door waar het eigenlijk allemaal om draait… Heel bijzonder! Bijzonder mooi!!
Dit was voor mij echt een brok-in-mijn-keel-boek, waarbij ik op het einde gewoon echt met tranen in mijn ogen zat… Wow. Zoveel woede… Zoveel verdriet… Zwaar, heftig, maar ook magisch en prachtig! Pfff… Hiervan moet ik nog even bijkomen! (En de film staat al op de kijklijst!)

Er bestaan geen woestere wezens dan verhalen, gromde het monster. Verhalen jagen en bijten en achtervolgen. (…)
En als ik klaar ben met mijn drie verhalen, (…) dan vertel jij me een vierde verhaal. (…)
Jij vertelt me een vierde verhaal, herhaalde het monster, en dat zal de waarheid zijn.
‘De waarheid?’
Niet zomaar een waarheid. Jouw waarheid.

Zeven minuten na middernacht 
ISBN 9789021684581 – Uitgeverij Ploegsma – 224 pagina’s – Verschenen: juni 2023 (deze editie, eerder al in 2013) – Vertaald door: Manon Smits – Illustraties: Jim Kay – Leeftijd: 13+