‘Krijg nou wat,’ zei Nan. ‘Dat is een noodsignaal!’
‘Zit er iemand in de problemen?’ vroeg Rosa.
Nan krabde op haar hoofd, terwijl ze bedacht wat ze moesten doen. (…)
‘Als er iemand in de problemen zit, moeten we helpen!’ 

KORTE INHOUD 
“Op Elandeiland is er altijd wel iets te beleven.
Rosa en Oma Nan zien een alarmvuurpijl en haasten zich naar de Pootjebaai om te kijken wie er in nood is. Als ze aankomen, ontdekken ze dat het strand is bedekt met plastic. Een familie strandotters die zeewier verbouwt, doet hun best om alles op te ruimen. Rosa en Oma Nan schieten meteen te hulp, maar ze moeten wel nog steeds uitzoeken wie die alarmvuurpijl heeft afgeschoten.
Misschien kunnen de otters helpen een vlot te bouwen om de schipbreukelingen te bereiken!”

Wat eens een ongerepte, schitterende plek was, lag nu bezaaid met afval.
‘Het lijkt wel een vuilnisbelt!’ zei Nan. Ze stopte en raapte wat plastic op. (…)
Nan ging op het zand zitten, volkomen ontredderd. ‘Wie heeft dit op zijn geweten?’

MIJN MENING 
Dit derde deel in de fijne Elandeiland-serie (7+) heb ik weer voorgelezen aan de kinderen en we hadden hem heel gauw uit, want ik moest toch steeds íetsje langer voorlezen…

Rosa woont bij haar oma Nan op Elandeiland, waar ze één zijn met de natuur. Als ze op een dag een vuurpijl afgeschoten zien worden bij de kust, pakken ze meteen hun spullen om op pad te gaan en te kijken wie hun hulp nodig heeft. Eenmaal bij de kust en de verlaten, kapotte vuurtoren aangekomen, schrikken ze zich rot: het hele strand ligt vol plasticafval! De zeeotters die in de vuurtoren blijken te wonen, doen hun best om het een beetje netjes te houden en wat spullen te hergebruiken, maar het is moeilijk… Alleen: zij hebben niet om hulp geroepen, dat moet een schipbreukeling gedaan hebben vanaf een van de rotsachtige eilanden voor de kust. Hoe kunnen ze die bereiken? Misschien hebben de otters een idee!

Wat hebben we weer genoten van dit Elandeiland-boek! Het verhaal leest heerlijk vlot weg (echt heel goed leesbaar voor jonge lezers) en de personages zijn zo leuk en lief; Nan die heel veel weet over de natuur en dat prachtige eiland waar ze woont, Rosa die het eiland, zijn bewoners (verder allemaal dieren) en de natuur steeds beter leert kennen, Albert de eland die gek is op appels, Biggetje de dwerguil die de wacht houdt, Tak het wolvenwelpje dat heel eigenwijs is… En nog véél meer! In ieder deel leren we weer nieuwe bewoners van het eiland kennen én in ieder deel komt er wel een milieu-probleem subtiel aan bod! Ook al zo leuk gedaan. Zo is het een heel fijn verhaal en ook nog actueel en leerzaam. (achterin staat altijd nog een beetje info, dit keer over de Plasticsoep…)
Het verhaal is heerlijk avontuurlijk en we vonden het heel erg leuk om weer een tijdje op Eilandeiland te verblijven! Al waren we dit keer ook eventjes op zee en op Slagtandeiland, waar hele bijzondere types wonen… Oh ja, en er moest ook nog iemand gered worden!
De natuur staat centraal, net als samenwerken en zo de mooiste oplossingen bedenken. We zijn nu al benieuwd wat Nan en Rosa in het volgende boek gaan beleven en wie we daar gaan leren kennen! Kom maar op met meer, we zijn nog lang niet klaar met Elandeiland!

Rosa keek naar Slagtandeiland.
Golven braken op het strand, waardoor een nevel van witte druppels de lucht vulde. Plotseling verscheen een grote, felgele regenhoed vanachter een rots, gevolgd door een felgele regenjas.
‘Ik zie iemand!’ riep ze.

De strandotters 
ISBN 9789047713470 – Uitgeverij Lemniscaat – 168 pagina’s – Verschenen: juli 2023 – Vertaald door: Jesse Goossens – Illustraties: Alex Milway – Deel 3 in de Elandeiland-serie – Leeftijd: 7+