Zo waaiden ooit op zo’n avond de stemmen van Kyra en Ylan bij me aan. Om beurten vertelden ze me hun bijzondere verhaal, in woorden en beelden die al even vervlochten waren als hun stemmen. Waar Kyra en Ylan woonden weet ik niet. Of hun verhaal zich lang geleden afspeelde of onlangs, ook dat weet ik niet. Sommige verhalen zingen eeuwen rond boven zee voor ze een kust bereiken.

Korte inhoud 
“Kyra woont eenzaam op een eilandje in het zuiden, waar ze stoffen verft in duizend kleuren. Rondom strekt de zee zich blinkend uit. Ylan woont op een rotseiland in het noorden. Hij zoekt er de waarheid, net als de andere monniken. Rondom is er niets dan klippen en golven.
Kyra verlangt naar gezelschap en begrijpt dat ze moet vertrekken. En Ylan gelooft niet langer wat de monniken beweren. Hij vlucht naar open zee.
Allebei gaan ze het onbekende tegemoet. Allebei dragen ze een geheim met zich mee.”

De monniken dachten na over de wereld en alles wat áchter de wereld schuil zou gaan. Ieder woord riep duizend andere op, want ieder woord moest tenslotte heel precies begrepen worden (…). Alles in dienst van de waarheid, want daar waren de monniken van Skribe al eeuwen naar op zoek.

Kyra boog zich over de ketel, naar het verfbad toe, en dronk de kleur in met haar ogen, met diepe teugen. Duizelig en dronken richtte ze zich weer op.

Mijn mening 
Ik las al eens het prachtige sprookjesachtige Het verlangen van de prins van Marco Kunst en ben gék op de illustraties van Jeska Verstegen, dus dit kon niet anders dan een prachtig boek zijn! (en dat was het ook!!)

Ylan kent niet anders dan Skribe, het grauwe rotsachtige eiland midden in de bulderende zee, waar hij al van jongs af aan bij de monniken woont. Monniken die al eeuwen in woorden op zoek zijn naar de waarheid. Ook Ylan krijgt, nu hij bijna groot genoeg is om monnik te worden, een eigen boek toegewezen waarin hij op zoek moet gaan…
Kyra kent niet anders dan het vruchtbare, kleurrijke eiland midden in de uitgestrekte zee, waar ze met haar grootmoeder woont en stoffen verft in alle kleuren van de regenboog. Spreken doen ze niet, maar de kleuren zeggen genoeg. Maar grootmoeder overlijdt en Kyra blijft grootmoederziel alleen achter…
Ylan klampt zich vast aan mooie, lieflijke woorden die hij vindt in zijn boek. Ze doen hem verlangen naar meer, naar iets wat voor zijn gevoel alleen buiten Skribe te vinden is. Hij vertrekt in een bootje…
Kyra beseft dat ze altijd alleen zal blijven als ze op het eiland blijft en besluit een vlot te bouwen, een lang touw te maken en op onderzoek uit te gaan…

Maar sindsdien was Kyra alleen. Niet zomaar een beetje alleen. Nee, moederziel en grootmoederziel verlaten. Niemand meer op het eiland om mee te lachen, niemand om samen mee te eten, niemand om mee te dansen.

Er staan in dit boek heerlijk veel pagina vullende illustraties. Na ieder hoofdstuk, waarbij het verhaal van Ylan afwisselt met het verhaal van Kyra, staat er zo’n prachtige grote illustratie. Die bij Ylan zijn vooral somber van kleur, passend bij de omgeving waarin hij woont, die bij Kyra zijn ontzettend kleurrijk en warm, passend bij haar omgeving. Naarmate hun reis vordert komen de illustraties nader tot elkaar…
Ik zou hier wel alle illustraties kunnen delen én alle mooie woorden die ik tegenkwam, maar dat zou betekenen dat ik het héle boek zou laten zien, dus dat doe ik natuurlijk niet! Maar: dit wil wel ‘illustreren’ hoe onwijs móói ik dit boek vind! Het is zo’n perfect geheel: die sfeervolle illustraties die een verhaal op zich vertellen en dan dat sprookjesachtige, filosofische verhaal waarin ik helemaal meegezogen werd. De ene prachtige zin na de andere, de ene prachtige illustratie na de andere… Ik ben echt helemaal verliefd geworden op dit jeugdboek!
Het is een ontroerend verhaal over familie, eenzaamheid en herinneringen (de waarheid van Ylan en Kyra komt langzaam bovendrijven tijdens hun zoektocht), en dat alles betoverend verteld in woorden en kleuren… Echt heel bijzonder. Een boek om in je hart te sluiten!

Tegelijk klampte hij zich aan die woorden vast: ze vormden de enige lieflijkheid die op het eiland te vinden was, al zorgden ze er ook voor dat hij een vreemde honger voelde. Een gapende honger naar iets waarvan hij niet wist waar hij het zou moeten zoeken.

Ylan boog voorover en strekte zijn hand uit naar het rode touw. Misschien nog wel meer naar het rood dan naar het touw. De kleur was zo betoverend dat hij niet anders kon dan hem aanraken.

Het touw en de waarheid 
ISBN 9789047714934 – Uitgeverij Lemniscaat – 164 pagina’s – Verschenen: juni 2023 – Illustraties: Jeska Verstegen – Leeftijd: 12+