Rachels wens – Aline van Wijnen

Ik weet dat ik geluk heb gehad dat ik een baantje bij de diamantslijperij kon bemachtigen. Omdat ik nu toch al voor de Duitsers werk ben ik voorlopig vrijgesteld van tewerkstelling, maar hoelang zal dat duren?

KORTE INHOUD
“Amsterdam, 1942. De twintigjarige Rachel van Dam werkt bij een diamantslijperij in de Joodse buurt. Ze krijgt steeds vaker te maken met anti-Joodse maatregelen, maar haar sperre zorgt ervoor dat ze niet op transport wordt gesteld. Als haar grootmoeder wordt opgepakt, duurt het echter niet lang voordat ook Rachel een oproep krijgt. Gelukkig schiet de jonge diamantslijper Gijs Zijlstra haar te hulp. Hij vindt een onderduikadres voor haar en komt zo vaak mogelijk langs. Terwijl hun gevoelens voor elkaar groeien, wordt het schuilen gevaarlijker en moet Rachel de stad verlaten. Zal de oorlog de twee geliefden uit elkaar drijven?

Amsterdam, 2013. Kyra is herstellende van een burn-out en moet binnenkort re-integreren op haar werk. Ze weet alleen niet of ze daar wel klaar voor is en of ze haar oude werk weer wil oppakken. Ze besluit een tijdje vrijwilligerswerk te gaan doen en wordt de buddy van meneer Zijlstra, een oude, alleenstaande man. Wat begint met samen een uurtje wandelen, ontvouwt zich tot een bijzondere reis terug in de tijd. Een reis die niet alleen haar eigen leven zal veranderen.”

Mijn naam komt gewoon veelvuldig in dit boek voor, vind ik altijd wel speciaal!

De Duitsers zijn de baas. Ze doen min of meer vriendelijk tegen de niet-Joodse Nederlanders omdat ze een Germaans broedervolk zijn. Wij, Joden, moeten elke seconde op onze hoede zijn.

MIJN MENING
Aline van Wijnen kan zulke mooie (historische) romans schrijven! Ik was dus heel blij dat er weer een historische verscheen (WO II) en had er heel veel zin in.

Amsterdam, 1942. De Joodse Rachel van Dam (20) werkt bij de Boas diamantslijperij, voor de Duitsers, en heeft daarom de ‘zekerheid’ dat ze niet afgevoerd zal worden naar de werkkampen. Maar hoe lang zal dat nog gelden? Er worden meer en meer Joden afgevoerd… In deze onrustige tijd wordt ze verliefd op Gijs, een diamantslijper. Hij weet haar te overtuigen onder te duiken als haar oma is gedeporteerd en Rachel de gevreesde oproep krijgt. Hij helpt haar aan een plek en komt zo vaak mogelijk langs. Hun liefde groeit, maar Rachels angst om haar zieke moeder en de toekomst ook. En dan is deze onderduikplek niet meer veilig en moet ze ergens heen waar ze Gijs niet meer zo makkelijk kan zien. Zal hun liefde de oorlog overleven? Zal Rachel Gijs en haar familie ooit nog terugzien?

Amsterdam, 2013. Kyra Lieverdink (32) is herstellende van een burn-out en kreeg de tip van haar broer om zich op te geven voor vrijwilligerswerk om weer wat om handen te hebben en ondertussen te bepalen wat ze nou eigenlijk wil met haar leven. Ze wordt buddy van de eenzame meneer Zijlstra (93) en weet door zijn wat botte pantser heen te prikken. Ze begint hem heel erg te mogen en hij deelt langzaam steeds meer over zijn verleden met haar. Hij neemt haar mee, ook door letterlijk langs plekken in Amsterdam te gaan (zoals de diamantslijperij) die iets betekenden, op een reis naar een pijnlijk, maar liefdevol verleden. En Kyra kan zijn verhaal niet meer loslaten. Ze is vastbesloten de vragen die meneer Zijlstra nog heeft over zijn oorlogsjaren te beantwoorden, voordat het te laat is.

Het voelt alsof ik nergens meer mezelf kan zijn en soms weet ik niet eens meer hoe ik eigenlijk ben, hoe ik was voordat deze ellende begon.

Oh, dit verhaal! Oh, mijn hart!! Zo, zo, zo, zo mooi!!! Ik begon met lezen en kon het boek eigenlijk niet meer wegleggen… En als het dan toch even moest, was het héél moeilijk om mezelf weer met beide voeten op aarde te krijgen, me úit het onwijs meeslepende, aangrijpende verhaal te trekken… Ik leefde van A tot Z mee met Rachel in dat heftige verleden (door de proloog heb je meteen al een onheilspellend gevoel te pakken, maar toch, de hoop blijft regeren… tegen beter weten in??) en met Kyra in het heden die zo’n ontwikkeling doormaakt door haar bijzondere vriendschap met de 93-jarige meneer Zijlstra. Zo mooi wat zij samen beleven, hoe het oorlogsverleden van meneer en Amsterdam zo begint te leven voor Kyra, hoe ze zich er helemaal ín stort en antwoorden moet en zal krijgen voor meneer Zijlstra (en zichzelf). Prachtig! En dat verleden… Pfff… Zó aangrijpend, zo levensecht, zo beangstigend… Aline heeft het allemaal perfect tot leven weten te brengen, ik zag het allemaal voor me, beleefde het allemaal mee. De hoop, de vrees… Heel erg knap gedaan.
Ik heb dit boek verslonden, intens meegeleefd en de personages in mijn hart gesloten. Het is een fijn, warm, liefdevol en hoopvol verhaal, en daarnaast onwijs aangrijpend, pijnlijk en onheilspellend… Hartverscheurend en hartverwarmend tegelijk! Aline heeft het wat mij betreft weer voor elkaar gekregen. Wat een verhaal…