Tot de dood ons scheidt – Alice Feeney

Mijn man herkent mijn gezicht niet. (…) Hij herkent niemand, maar het blijft een gekke gedachte dat de man met wie ik ben getrouwd me bij een confrontatie op het politiebureau niet zou kunnen aanwijzen.

Korte inhoud
“Tien jaar huwelijk.
Tien jaar geheimen.
Een jubileum dat ze nooit meer zullen vergeten…

Adam en Amelia zitten in een flinke huwelijkscrisis. Als ze een weekendje in de Schotse Hooglanden winnen, zien ze een kans om nader tot elkaar te komen.
Elk jaar op hun trouwdag geven ze elkaar een nostalgisch cadeau – en elk jaar schrijft Amelia een brief aan Adam, die ze hem nooit laat lezen. Tot nu. Ze weten allebei dat dit weekend hun huwelijk kan maken of breken. Maar ze hebben de reis niet zomaar gewonnen. Een van hen liegt, en er is bovendien iemand die hun geen ‘eind goed al goed’ gunt…”

Al ruim een uur hebben we geen levende ziel meer gezien en daarom is dit de perfecte locatie voor wat ik van plan ben.

Mijn mening
Nadat mijn vorige thriller wat tegenviel, had ik enorm veel zin in een écht lekkere! Ik kan vast verklappen: dat was deze nieuwe Alice Feeney zeker!

Amelia en haar man Adam zijn op weg naar de Schotse Hooglanden voor een gewonnen weekendje in een afgelegen, verbouwde kapel. Dit weekend is de laatste kans om hun huwelijk te redden. Maar of ze dat ook echt willen? Ze lijken allebei hun redenen te hebben om van de ander af te willen…
Er gebeuren vreemde dingen tijdens hun verblijf; de kapel is nogal stoffig en spookachtig, deuren zijn het ene moment op slot en het andere niet, het licht valt uit, ze raken ingesneeuwd…
Er zijn geheimen, leugens en onthullende brieven. Welke waarheden moeten er boven tafel komen? En komen ze nog wel weg van die afgelegen plek?

Wat hij niet weet, is dat als alles niet volgens plan verloopt, slechts één van ons naar huis terug zal keren.

De korte inhoud op de achterkant van het boek is een beetje vreemd, daar kom je wel achter als je het boek leest. Wat er niet klopt kan ik niet zonder te spoileren vertellen.
Het verhaal is vanaf de eerste zin boeiend, want waarom herkent Adam zijn eigen vrouw niet? En hoe makkelijk zou ze dus iets uit kunnen vreten als hij toch geen gezichten herkent? De toon is meteen gezet! Het is ook meteen duidelijk – je leest het verhaal o.a. vanuit Amelia en Adam – dat ze allebei hun redenen hebben om van elkaar af te willen. Ze hebben allebei gelogen over dingen, maar hoe groot en gevaarlijk zijn die leugens? En wie zit er achter de vreemde gebeurtenissen in en rond de kapel? Wat is het doel ervan?
Het verhaal heeft van begin tot eind een onwijs spannend en beklemmend sfeertje! Alleen al de locatie: die afgelegen, spookachtige kapel, waar ze door flinke sneeuwval niet fatsoenlijk meer wegkomen, maar daarnaast ook de geheimen, de gebeurtenissen én de onthullende brieven die je tussendoor leest, eentje voor ieder jaar huwelijk…
Het verhaal leest heerlijk vlot weg door de korte hoofdstukken, de intrigerende verschillende perspectieven en de continue spanning. Ik vloog er echt doorheen en ik kon het boek niet wegleggen voor ik wist hoe het verhaal zou aflopen! Ik heb onwijs zitten smullen van deze fijne thriller! Heerlijk!!! Dit smaakt naar meer.