Bethany en het Beest – Jack Meggitt-Phillips & Isabelle Follath

Peregrinus Pincet hoefde zich niet eens zorgen te maken over de dood. Op het moment dat dit verhaal begint zou hij over een week precies vijfhonderdtwaalf jaar worden, maar als je hem op straat tegenkwam, zou je hem niet meer dan een jaar of eenentwintig geven.

Korte inhoud
“De 511-jarige Peregrinus Pincet heeft een verrukkelijk leven. Hij heeft geld als water, een prachtig huis vol mooie spullen en een drankje waardoor hij eeuwig jong en knap blijft. Het enige wat hij hiervoor zo nu en dan moet doen is het beest dat bij hem op zolder woont precies datgene te eten geven wat het wil.
Maar wanneer het monster besluit dat het een kind wil eten, beseft Peregrinus dat alles gruwelijk uit de hand loopt. Wanhopig gaat hij op zoek naar het verschrikkelijkste kind dat hij kan vinden. Bethany lijkt de ideale kandidaat, maar die geeft zich niet zomaar gewonnen!”

‘Ik zei, ik wil een kind!’ donderde het beest. ‘Ik wil weten hoe een kind smaakt. Ik wil een sappig, mollig kind, dat ik in één zachte, zompige slobberhap kan opslokken.’ 

Mijn mening
Mijn 185e boek van het jaar, het boek waarmee ik mijn leesdoel van 2020 heb gehaald.  En het was ook nog eens een topper om mee af te sluiten!

Peregrinus Pincet heeft een geweldig leven; hij heeft alles wat hij maar wil, heeft niemand nodig en blijft eeuwig jong en knap. Hij is inmiddels al bijna 512! Dat krijgt hij voor elkaar door het Beest bij hem op zolder. Dat afschuwelijke Beest geeft hem alles wat hij nodig heeft, waaronder jaarlijks een verjongingsdrankje, als hij het Beest alles te eten geeft wat hij wenst…
Tot nu toe ging het nog wel met de verzoeken – als laatste at het Beest een zeer zeldzame papegaai – maar nu wil het Beest een kind eten; een sappig, mollig kind. Peregrinus twijfelt voor het eerst in zijn leven, maar als hij zijn comfortabele leventje wil blijven leiden, en zijn toverdrankje weer wil krijgen, zal hij toch op zoek moeten. Dan maar het meest verschrikkelijke kind dat hij kan vinden! Hij haalt de brutale Bethany uit het weeshuis, maar zij geeft zich niet zomaar gewonnen…

Wat was dit een geweldig leuk verhaal!  Griezelig, gruwelijk en grappig!
Leuk dat tijdens het lezen (natuurlijk) blijkt dat die verwaande en egoïstische Peregrinus niet zo vreselijk is als hij in eerste instantie lijkt, en dat geldt ook voor brutale wees Bethany…
Is er een manier om aan de wil van het Beest te ontsnappen? Zal dat Peregrinus zijn leven kosten? En hoe gaat het met Bethany aflopen?
Je leeft de hele tijd met de personages mee, het verhaal is heerlijk spannend, maar niet té spannend voor de doelgroep (9+) door hoe alles gebracht wordt, er zit lekker de vaart in én het is onwijs humoristisch. Zo komt het geen moment in je op om te pauzeren tijdens het lezen.  En dan het einde… Op naar een volgend deel! (Met welke personages, dat houd ik nog even in het midden…) Ik heb echt ontzettend zitten genieten van dit lekker griezelige en grappige verhaal.

‘Rot op, mevrouw Nachtkaars,’ zei Bethany.
‘Pardon?!’ zei mevrouw Nachtkaars. Ze keek naar Peregrinus met de verwachting dat hij er wat van zou zeggen.
‘Bethany, een beetje manieren graag tegenover de gasten,’ zuchtte Peregrinus.
‘Oké dan,’ zei Bethany. Ze liep naar mevrouw Nachtkaars toe en keek haar recht in de ogen. ‘Mevrouw Nachtkaars, rot alstublieft op.’ 

Bethany en het Beest
ISBN 9789045125183 – Uitgeverij Querido – 250 pagina’s – Verschenen: oktober 2020 – Vertaald door: Robbert-Jan Henkes – Illustraties: Isabelle Follath – Deel 1 in de serie – Leeftijd: 9+

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.