Ik ontving weer 2 prachtige prentenboeken van uitgeverij Querido 
Over een nieuw gezinslid en over een luisterend oor: Continue reading
Baby
Perfecte moeder – Aimee Molloy #boekenweek
Een avondje weg. Een paar uurtjes maar.
Wat zou er fout kunnen gaan?
Korte inhoud
Een groep jonge moeders komt regelmatig samen om bij te kletsen. Als ze besluiten om een keer wat te gaan drinken zonder de kinderen, vindt iedereen dat een goed idee. Alleen Winnie, de enige alleenstaande moeder van de groep, staat niet te springen. Maar uiteindelijk halen ze haar over en de dames vermaken zich opperbest. Maar dan slaat het noodlot toe: Midas, het zoontje van Winnie, wordt uit zijn wiegje gestolen.
De politie lijkt er vanaf dag 1 een potje van te maken, dus de vrouwen nemen het heft zelf in handen: wat is er gebeurd en waar is de baby? Maar ook de media begint zich te bemoeien met het verdwenen kind en vooral met moeder Winnie.
De vragen stapelen zich op. Wie zijn de vrouwen van deze vriendinnenclub? Welke geheimen houden ze achter? Kennen ze elkaar eigenlijk wel goed genoeg? En is de moeder wel zo onschuldig? Continue reading
Mijn kleine zusje – Astrid Desbordes
Ik heb me heel lang afgevraagd hoe zo’n klein
zusje eruit zou zien als het eenmaal klaar is.
Korte inhoud
Volgens papa en mama krijg ik een klein zusje.
Wat gek: ik kan me niet herinneren
dat ik daar om heb gevraagd.
Hoe zou zo’n zusje eruit gaan zien? Continue reading
Mini-recensie: De kraamhulp – Esther Verhoef
ISBN 9789041423696
Uitgever: Ambo Anthos
Didi en Oscar hebben een wolk van een baby. De zwangerschap en de bevalling waren lichamelijk erg zwaar en daar heeft Didi nog steeds last van. Kraamverzorgster Hennequin lijkt dan ook een geschenk uit de hemel. Maar zijn haar motieven wel zo zuiver?
Miriam, inspecteur bij de politie, verdiept zich op eigen houtje in het verleden van Hennequin. Ze vertrouwt de dood van haar broer, die getrouwd was met Hennequin, niet maar heeft geen bewijzen, alleen haar gevoel… Continue reading
Slaap kindje slaap: snelgids om je kind te leren slapen – Dr. Estivill
ISBN 9789028425989
Uitgever: Wereldbibliotheek
80 pagina’s
Verschenen: juni 2014
Originele titel: Método Estivill. Guía rápida para enseñar a dormer a los niños
Vertaald door: Heijo Alting
Achterflap:
“EEN EENVOUDIGE EN PRAKTISCHE METHODE DIE IEDERE OUDER KAN TOEPASSEN
Met zijn beproefde methode heeft de Spaanse kinderneuroloog Eduard Estivill al honderdduizenden kinderen met slaapproblemen en hun ouders een grote dienst bewezen. Zijn uitgangspunt is simpel: slapen is een gewoonte en gewoontes kun je leren. De regels van de methode-Estivill in deze snelgids zijn eenvoudig, praktisch en helder en kunnen door iedere ouder gemakkelijk worden toegepast. Zo heeft ook uw kind in de kortste keren weer een normaal slaappatroon.
Estivills stappenplan, adviezen en antwoorden op de meest gestelde vragen zijn in één beknopte gids bijeengebracht.
Dr. Eduard Estivill is sinds 1989 als directeur en specialist in de neurofysiologie en kindergeneeskunde verbonden aan een wereldwijd bekendstaande slaapkliniek van het Instituut Dexeus in Barcelona. Hij heeft meer dan 200 artikelen en diverse boeken over slaapproblemen bij kinderen geschreven.”
Recensie:
“Slapen is een gewoonte en moet zodoende worden geleerd.”
In deze praktische snelgids wordt op een zeer heldere en beknopte manier De methode Estivill uitgelegd. Dr. Estivill heeft regels opgesteld waarmee je een kind met slaapproblemen kan leren slapen. Het boek sluit af met wat mogelijk herkenbare vragen van ouders en het antwoord van Dr. Estivill erop.
Voordat je start met deze methode is het belangrijk om stil te staan bij o.a. de volgende punten:
– Ouders/verzorgers moeten op één lijn zitten
– Het kind moet geen medische problemen hebben
– Elk kind is anders, maar uiteindelijk werkt het bij allemaal
Een kind wat slecht slaapt moet het slapen aangeleerd worden, het is een gewoonte. De leeftijd van het kind doet er niet toe, je start nu en vergeet alles ervoor.
Hoe leer je de slaapgewoonte aan? O.a. door:
– Een attribuut te kiezen, bijvoorbeeld een knuffel (in ieder geval niet jij!)
– De slapengaan-spreuk hardop te zeggen (en een paar keer te herhalen)
– Steeds langere pauzes tussen het teruggaan als je kind huilt (maar niet laten huilen, je moet er gewoon voor hem zijn)
“Als een kind onvoldoende rust, is het prikkelbaar, gespannen, moe en slaperig.”
Elk hoofdstuk bevat wat uitgelichte tekst tussendoor en aan het eind een korte samenvatting, zodat je ook zonder de tekst intensief te lezen al een goed idee kunt krijgen van wat de belangrijke punten zijn van de methode en een gevoel kunt krijgen of het wat voor je is.
Ik denk dat het voor ouders met kinderen die slecht (in)slapen zeker de moeite waard is om deze methode te proberen. Het is helemaal geen hard regime, meer een liefdevolle manier om je kind te leren alleen in slaap te komen en door te slapen. Je hoeft je kind niet te laten huilen en het te negeren, je gaat gewoon naar hem toe en zonder uitgebreid te troosten geef je de boodschap af dat je er voor hem bent.
Baat het niet, dan schaadt het niet toch?
Ik heb dit boek gelezen voor BoekenBijlage.nl
De dag dat ik doodging – Tania Bongers
ISBN 9789048818877
Uitgever: Mistral
304 pagina’s
Verschenen: oktober 2013
“De dag dat ik doodging is het aangrijpende relaas van een jonge vrouw die tijdens haar zwangerschap ontdekt dat ze baarmoederhalskanker heeft. De reactie van de artsen is eenduidig: checken of er geen uitzaaiingen zijn, de baby aborteren en de baarmoeder met de tumor verwijderen, alleen dan heeft ze een overlevingskans. Maar Tania denkt er niet over om abortus te plegen. Vóór alles zal ze proberen het kindje te laten overleven. Het leidt ertoe dat zij een van de eerste vrouwen ter wereld is die chemotherapie krijgt tijdens de zwangerschap. De dag dat ik doodging is het genadeloos eerlijke verhaal van een moeder die vecht voor haar kind. Een verhaal over kanker, liefde, onmacht, zwangerschap en ethische keuzes.
Tania Bongers werkt als internationaal PR-manager in de modewereld. Op een openhartige, inspirerende en luchtige manier beschrijft Tania in De dag dat ik doodging de strijd die ze aanging en de revolutionaire behandeling die ze kreeg. Ze hoopt dat dit boek, op welke manier dan ook, een positieve uitwerking heeft op het leven van een ieder.”
“Kanker? Dat hebben andere mensen, ik niet. Ik ben jong, ik sport, ik eet gezond. Ik heb wel lang gerookt, maar daar ben ik vijf jaar geleden al mee gestopt. Ik sta op het punt mijn eerste kindje te krijgen. Ik kan gewoonweg geen kanker hebben. Niet nu.”
Tania, 32, en Antonie zijn bijna vier jaar samen als hij voorstelt om te proberen een kindje te krijgen. Ze zijn twee succesvolle jonge en gezonde mensen die samen oud willen worden, een kindje lijkt een logische volgende stap. Als Tania op vakantie is bij een vriendin op Mauritius blijkt ze zwanger te zijn, Tania en Antonie zijn dolgelukkig.
Maar dan slaat het noodlot toe: Tania heeft last van bloedverlies en ondanks dat met de kleine alles goed is blijkt uit inwendig onderzoek dat ze een zorgwekkende tumor op haar baarmoederhals heeft. Het blijkt een kwaadaardige tumor te zijn en ze komt in medische stroomversnelling terecht. De artsen raden haar aan om de baby te aborteren en de tumor zo spoedig mogelijk te verwijderen.
Tania kan zich daar niet bij neerleggen, zonder dit kindje had ze nooit ook maar een kans op overleven gehad, want dan was de kanker niet op tijd gesignaleerd. En dat ze zwanger is geraakt ondanks de tumor is een wonder op zich. Als een leeuwin strijd ze voor het leven van haar ongeboren kindje. Na een speurtocht op internet stuit Tania op een artikel uit een Belgisch ziekenhuismagazine waarin ze leest dat chemo tijdens de zwangerschap mogelijk is mét grote overlevingskans voor de baby. Ze gaan naar Leuven voor een gesprek met de desbetreffende arts en komen vol hoop terug naar Nederland. Gelukkig wil het AMC meewerken en kan Tania in Amsterdam onder behandeling blijven. Ze gaat de strijd aan met de kanker en hoopt dat ze de juiste beslissing heeft genomen, dat haar kindje inderdaad niet zal lijden onder de chemo.
Het is een zware en emotionele strijd, niet zonder slag of stoot, maar de beslissing blijkt juist te zijn geweest. Tania zet een gezonde dochter op de wereld en de artsen hebben de tumor kunnen verwijderen.
De dag dat ik doodging heeft me onwijs aangegrepen, mede doordat ik zelf zwanger ben kwam Tania’s verhaal keihard bij me binnen en heb ik flink wat traantjes gelaten. Wat een achtbaan van emoties; van geluk en blijdschap naar wanhoop, onzekerheid en een sprankje hoop. Ik heb heel veel bewondering voor deze sterke, moedige en positief ingestelde vrouw die tegen het advies van de artsen in is gegaan en op zoek ging naar een alternatief waarbij zijzelf én de baby kans op overleven hadden.
De dag dat ik doodging is een heel toegankelijk geschreven boek. Tania Bongers heeft een fijne en vlotte schrijfstijl die je het gevoel geeft dat je een Chicklit aan het lezen bent, maar dan wel eentje met een rouwrandje…
Ik hoop van harte dat de kanker wegblijft en wens Tania nog heel wat gelukkige jaren samen met haar Antonie en Eva toe.