De laatste verhalenverteller – Donna Barba Higuera

Door haar verhaal was ik het inderdaad even vergeten. Vergeten wat er met haar en de rest van de wereld zou kunnen gebeuren.
‘Wees maar niet bang,’ zegt ze. ‘Dat ben ik ook niet.’ (…)
‘Ik ga net zoals jij worden, Lita. Een verhalenverteller.’ 

KORTE INHOUD 
“Petra wil niets liever dan een verhalenverteller worden, net als haar Mexicaanse oma. Maar veel tijd om dat te leren heeft ze niet: de aarde zal binnenkort vernietigd worden door een komeet. Een paar honderd wetenschappers en hun kinderen – waaronder Petra en haar familie – zijn uitverkoren om naar de nieuw ontdekte planeet Sagan te reizen.

Bijna vierhonderd jaar later wordt Petra wakker op Sagan. Het ruimteschip is overgenomen door een grimmig legertje robots die het geheugen van iedereen aan boord hebben gewist. Door toeval is Petra de enige die zich de aarde nog herinnert. En als de planeet Sagan niet voor iedereen leefbaar blijkt te zijn, wordt duidelijk dat alleen Petra de mensen aan boord kan redden met behulp van haar verhalen.”

‘Allemaal verwijderen,’ klinkt een vrouwenstem. ‘En controleer goed of er niets anders meer van de oude wereld in staat. De missie van het Collectief mag niet in gevaar worden gebracht door één kind.’
‘Een nieuwe geschiedenis,’ zegt de andere persoon.
‘Een nieuwe geschiedenis,’ herhaalt ze.

MIJN MENING 
Wat ziet dit boek er mooi uit! En wat klonk het dystopische sci-fi verhaal (11+) fantastisch! Is het dat ook?

Aarde, 2061: Petra Peña (bijna 13) wil net als haar geliefde Mexicaanse oma Lita verhalenverteller worden, maar haar ouders zien haar liever iets wetenschappelijks doen, net als zij (plantkunde/geologie). Hun beroep is dan ook de reden dat de familie Peña – vader, moeder, Petra en broertje Javier – uitverkoren zijn om met een select gezelschap de aarde te verlaten, die binnenkort hoogstwaarschijnlijk zal vergaan omdat komeet Halley op ramkoers ligt. Petra zal haar oma achter moeten laten, maar ze zal altijd bij haar zijn in haar verhalen…
Sagan, 2432: Na bijna 400 jaar in ‘stasis’ (een soort bevroren toestand) komen ze aan bij de planeet Sagan. Het ging al niet helemaal goed met Petra’s stasis, ze kreeg af en toe wat mee (verontrustende dingen), en nu ze wakker gemaakt wordt blijkt dat haar geheugen gewist had moeten zijn, net als bij alle anderen (bij haar in de kamer zijn nog 3 andere kinderen). Het ruimteschip is overgenomen door ‘Het Collectief’ en zij willen niets meer te maken hebben met aarde: ‘Een nieuwe geschiedenis’. En echt menselijk zijn degenen van het Collectief ook niet meer… (een soort androïden?) Maar Petra weet als enige van de weinige mensen die nog over zijn héél goed wie ze is en waar ze vandaan komt. Ze moet haar ouders en broertje vinden (waar zijn ze? waar zijn alle mensen die aan boord gegaan zijn überhaupt??) en zorgen dat het verleden blijft bestaan. Kan ze dat met haar verhalen? En weet ze bondgenoten te vinden?

Ik ben Petra Peña. Op 28 juli 2061 hebben we de aarde verlaten. Het is nu het jaar 2432 en we zijn gearriveerd op Sagan.
Ik ga alles doen wat ik kan om mijn familie weer terug te vinden.

Zo hé! Wat een verhaal is dit… Eenmaal begonnen met lezen kon ik echt niet meer stoppen! Het is zo bijzonder, zo meeslepend, zo aangrijpend… Ik leefde van begin tot eind intens mee met Petra en wat ze allemaal meemaakt en doormaakt! Eerst al het weten dat de aarde hoogstwaarschijnlijk zal vergaan, dat je je oma (en vele anderen) moet achterlaten, het schuldgevoel om het uitverkoren zijn (waarom zij wel en anderen niet?), spanning om wat er te gebeuren staat op die eeuwenlange ruimtereis (gaat het allemaal wel goed? en is Sagan wel echt bewoonbaar?)… Dan het besef dat er iets niet goed gaat met je stasis, dat je helemaal niet in een staat van vergetelheid raakt maar nog dingen meekrijgt, dat die dingen ook nog eens beangstigend zijn (wie heeft de macht overgenomen?), dat je wakker wordt en je familie niet kunt vinden en in een ‘wereld’ vol bizarre ‘mensen’ en regels bent terechtgekomen én je eigenlijk je geheugen kwijt zou moeten zijn… (af en toe denkt Petra ‘was ik al mijn herinneringen maar kwijt!’)… Heftig!
Maar Petra is onwijs moedig en haalt juist kracht uit haar herinneringen, haar (oma’s) verhalen. Zij kan de mens(elijk)heid laten voortbestaan… Ze moet dan wel een gevaarlijke strijd leveren. Voor verleden, voor toekomst, voor herinneringen, voor verhalen. Echt onwijs pakkend, spannend en mooi gedaan! Wat heb ik zitten genieten van dit heerlijke, ontzettend bijzondere, en hartverwarmende verhaal! Ik werd van A tot Z meegesleurd en het zal nog wel even duren voor het verhaal me een beetje los zal laten.

Ik sta op het punt mijn eerste stap op de nieuwe wereld te zetten. Maar het voelt helemaal verkeerd. Mijn eerste stap op Sagan zou samen met Javier moeten zijn. Er biggelt een traan aan de binnenkant van mijn vizier.

De laatste verhalenverteller 
ISBN 9789045128726 – Uitgeverij: Querido – 296 pagina’s – Verschenen: januari 2024 – Vertaald door: Adiëlle Westercappel – Leeftijd: 11+

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.