ISBN 9789047203131
Uitgever: Artemis & co
359 pagina’s
Verschenen: april 2013
Originele titel: The red book
“Clover, Addison, Mia en Jane waren in 1989 kamergenoten op Harvard. Sindsdien hebben ze elkaar, net als de andere afgestudeerden, gevolgd via het jaarboek, een verslag dat iedere vijf jaar wordt gepubliceerd met korte autobiografi sche beschrijvingen van alle alumni. Dat zijn de verhalen die iedereen graag wereldkundig maakt, maar in werkelijkheid zijn ze minder rooskleurig, zoals de studiegenoten ontdekken tijdens een reünieweekend. Hun levens zijn onlangs in een vrije val geraakt. Clover, eerst effectenmakelaar bij Lehman Brothers, is haar baan kwijt en hoopt nog zwanger te raken voordat het te laat is. Addisons relatie is uitgedoofd en ze komt maar niet toe aan het maken van een nieuw schilderij. Mia heeft haar leven als Hollywoodster opgegeven om zich fulltime aan haar vier kinderen te wijden, en heeft een gat in haar hand. Jane, die in Parijs als hoofdredacteur bij een Amerikaanse krant werkt, weet sinds kort dat alle buitenlandse vestigingen worden gesloten. De reünie, met echtgenoten en kinderen, maakt veel los: herinneringen, vervlogen dromen en verborgen verlangens.
Deborah Copaken Kogan is schrijfster en fotografe. Zij schreef de bestseller Shutterbabe over haar ervaringen als oorlogsfotografe en publiceerde foto’s en artikelen in onder andere Time, Newsweek en The New Yorker. Ze woont met haar man en drie kinderen in New York.”
Ik heb dit boek gelezen voor de Virtuele Boekenclub van Uitgeverij Artemis & co.
Het jaarboek is een boek (‘Het rode boek’) waar afgestudeerden van Harvard elke vijf jaar een stukje voor schrijven over hoe hun leven de afgelopen vijf jaar verlopen is. Net als in het echte leven worden de levens op papier rooskleuriger voorgedaan dan ze in werkelijkheid zijn.
Je volgt de vier hoofdpersonen Clover, Addison, Mia en Jane. Vier heel verschillende dames, maar ondanks dat al heel lang goede vriendinnen. Ze gaan allemaal, met of zonder partner en kinderen, naar de twintigjarige reünie van hun afstudeerjaar. Al gauw blijkt dat wat je hebt gelezen in hun stukjes uit het jaarboek in het echt heel anders in elkaar steekt. Relaties zijn minder goed, financiën zijn minder goed voor elkaar, carrières zijn lang niet zo succesvol en van hun toekomstdromen van twintig jaar geleden is weinig terechtgekomen.
“Soms is er iemand nodig die jou van vroeger kent om de ontbrekende jij in het hier en nu te belichten.”
Na allerlei gebeurtenissen in het weekend van de reünie zal het leven van geen van de vriendinnen meer hetzelfde zijn. Het blijkt een keerpunt te zijn; (familie)relaties veranderen, er wordt anders naar het verleden gekeken en er worden grote beslissingen genomen…
Ik vond Het Jaarboek, ondanks de soms wat soap-achtige gebeurtenissen, een heel goed en prettig lezend boek.
Je maakt de hoofdpersonen maar één weekend mee, maar je hebt het gevoel dat je ze al veel langer kent en je wilt ook eigenlijk helemaal geen afscheid van ze nemen…
