In dat wervelende miasma meende ik een mensachtige vorm te ontdekken, het kronkelen van een rusteloze geest.
En toen realiseerde ik me dat het onderwaterkerkhof recht voor mijn deur lag.

Achterflap
“Een verlaten stadje, een verzonken begraafplaats en een goed verborgen graf. Maar niets blijkt zo bedrieglijk als de rust in Asher Falls…

Als ze nog maar net bekomen is van de gruwelijke ervaringen bij haar vorige opdracht, wordt Amelia Gray gevraagd voor een nieuwe begraafplaatsrestauratie, ditmaal in Asher Falls. Maar vanaf het begin heeft ze het gevoel dat deze opdracht een dekmantel is en dat ze met een heel ander doel naar Asher Falls is gelokt. Een gevoel dat wordt versterkt wanneer blijkt dat er naast het te restaureren kerkhof nog een begraafplaats bestaat – diep verzonken op de bodem van een meer – en Asher Falls zelf zo goed als verlaten blijkt. Dan stuit ze op nog iets vreemds: één enkel graf – midden in een laurierbos en ogenschijnlijk liefdevol onderhouden. Waarom ligt dat daar? Al snel wordt haar duidelijk dat ze het nooit had mogen vinden. Ze heeft voortdurend het gevoel dat ze in de gaten wordt gehouden, en bovendien probeert iemand haar bang te maken. Blijkbaar heeft ze met haar ontdekkingen iets duisters opgerakeld…” Continue reading →