Dagenlange dromen waaruit ik bevend van angst ontwaakte: die donkere geheugenscherven, en de vage echo van een stem die vol ontzetting fluisterde:
Wat heb je gedaan, Faye? O, wat heb je gedaan, slecht kind dat je bent?

KORTE INHOUD 
“Faye wordt naar een afgelegen kostschool op een grimmig Schots eiland gestuurd. Daar ontdekt ze dat de leerlingen er opgesloten zitten omdat ze niet willen luisteren, of omdat ze iets afgrijselijks hebben gedaan – zoals Faye zelf. Alleen wát precies, weet ze niet meer. Ze begint een zoektocht naar haar vergeten herinnering en stuit op een web van bedrog dat alle kinderen in gevaar brengt. Faye is brutaal genoeg om de regels te breken en de geheimen van het eiland uit te pluizen, maar heeft ze ook de moed om haar eigen geheimen onder ogen te zien?”

Ik werd niet zomaar naar een nieuwe school gestuurd. Ik werd gestraft. Verbannen.

MIJN MENING 
Oh, de jeugdboeken van Lucy Strange! Ik ben zó gek op haar betoverende verhalen! Wat had ik een zin in deze nieuwe!!

Er hing hier een gevoel van wildheid dat me de adem benam. En ook nog iets anders, een gefluister in de lucht waarvan mijn hart luid ging bonzen, alsof ik plotseling wakker was geschrokken.
Wat was dit voor plek?

1932. Faye wordt door haar tante (waar zij en haar zieke vader – een botanist – al jaren bij in wonen, sinds ze noodgedwongen vertrokken uit hun geliefde Boshuis naar de grote stad) naar een nieuwe kostschool, in een voormalig abdij op een Schots eiland gestuurd. Faye heeft iets vreselijks gedaan, zegt ze, alleen kan Faye zich helemaal niet meer herinneren wat… Ze ziet alleen flarden voor zich van die nacht op het kerkhof, met een bijl, bij de oude taxusboom waar ze zo van houdt…
Eenmaal op het ruige Alkeiland (de wildheid van het eiland lijkt Faye – vaders ‘Bos-Faye’ – te roepen…) blijkt het een school te zijn voor ‘slechte’ kinderen, kinderen waar hun ouders vanaf willen, teleurgesteld als ze in ze zijn. Faye, die niet zo’n prater is, sluit toch al snel vriendschap met de stoere, niet op haar mondje gevallen Boudicca. Maar als haar nieuwe vriendin een te grote mond opzet tegen Dokter Lighter, hun leraar die predikt over zware arbeid, stilte, isolatie en gehoorzaamheid, wordt ze ergens opgesloten. Als Faye vervolgens een jongen ontmoet die noodgedwongen in de schaduwen leeft van de oude abdij, weet ze dat het er echt niet pluis is. Zij en de andere leerlingen zijn niet veilig in deze gevangenis, ze móéten een manier bedenken om van het eiland af te komen…

‘Slechtheid!’ siste hij. ‘Jullie zijn allemaal hier, kinderen, omdat jullie iets slechts hebben gedaan. Jullie hebben je familie teleurgesteld. In verlegenheid gebracht. Gekwetst. Jullie slechtheid heeft hun veel pijn gedaan.’ 

Ik heb dit geweldig meeslepende verhaal weer van A tot Z verslónden! Wow! Wat een spannend avontuur!! Het begon al meteen lekker mysterieus met het wegsturen van Faye, dat wat er gebeurd moet zijn (wat dan??), die tante, die afwezige vader… Hoe zit dat allemaal? Je komt er heel langzaam achter…
En dan dat onherbergzame eiland, de wilde natuur (bergen, rotsen, vreemd genoeg géén bomen) die Faye lijkt te roepen, iets in haar lijkt aan te wakkeren, iets wilds… Die kostschool in die oude abdij, de ‘cellen’ (van monniken) waar de kinderen in slapen, waarvan de deur ook nog eens op slot gaat… De regels (stilte!!), de slechtheid van de kinderen die benadrukt wordt (wat hebben ze dan eigenlijk gedaan? wat is het verhaal eráchter??), de zogenaamd lieve zuster Violet, de ‘vitaminepillen’ die de kinderen dagelijks moeten slikken (wat Faye en Boudicca stiekem niet doen)… En de mysteries die de abdij en het eiland herbergen! Wát een fantastische, duistere, boeiende setting! Eenmaal begonnen met lezen was er geen stoppen meer aan, ik zat helemaal ín het verhaal en bevond me daar op die krachtige, bijzondere plek…

Wat is dat toch, die wildheid in mij, het lijkt alsof ze een heel eigen persoonlijkheid heeft. Ze is vannacht wakker geworden, heeft haar laarsjes aangetrokken en is naar buiten geslopen zonder dat ik het wist. (…) Ik merk dat die wildheid in me steeds sterker wordt en worstelt om vrij te komen.

Naast het duistere en huiveringwekkende van het verhaal (die arme kinderen!) is het ook een heel warm verhaal, over de moed om je verhaal onder ogen te zien en de kracht om niet alleen jezelf maar ook anderen te redden… De vriendschap, de natuurmagie, de mysteries die ontrafelen, niet alleen rondom het eiland, ook rondom Faye… Zó mooi! Zó meeslepend en betoverend! Heerlijke personages, fantastische setting, geweldige mysterieuze spanning. Dit is weer een échte Lucy Strange en ik heb er ouderwets van zitten genieten. Magisch mooi!

‘Niemand van ons is veilig. We moeten één front vormen, en we moeten een manier vinden om van het eiland te ontsnappen. Nu meteen.’ 

Het eiland aan de rand van de nacht 
ISBN 9789025780357 – Uitgeverij: Gottmer Kinderboeken – 320 pagina’s – Verschenen: oktober 2024 – Vertaald door: Aleid van Eekelen-Benders – Leeftijd: 10+