Fabelhuis – E.L. Norry

Spiegels herinnerden me er altijd aan waarom ik naar Fabelhuis was gebracht. Zolang ik er niet in keek, maakte het niet uit wat voor kleur of wat voor haar ik had; dan kon ik gewoon mezelf zijn en vergeten dat ik een van de ‘bruine baby’s’ was die niemand hier wilde hebben.

KORTE INHOUD
“Wanneer Heather voor de zoveelste keer wordt overgeplaatst naar een nieuw kindertehuis, verwacht ze er niet veel van. Want voor kinderen zoals Heather – dochter van een Afro-Amerikaanse soldaat en een witte vrouw – is er geen veilige plek in de jaren 50. Maar al snel komt ze erachter dat alle inwoners van dit gigantische, wild begroeide landgoed buitenstaanders zoals zij zijn, zelfs mevrouw Isolde, de ongewone directrice van Fabelhuis. Met haar nieuwe vrienden Arlene, Nat en Lloyd ontdekt Heather dat er in de bossen van Fabelhuis een doorgang is naar een andere wereld; een wereld met faevolk, ridders en mythische helden. Wanneer de Fae Fabelhuis en alle bewoners gevangen nemen om zo het landgoed mensvrij te maken, besluit Heather haar vrienden te redden.”

‘Deze plek is… perfect. Speciaal. We voelen het allemaal. We weten het, bedoel ik.’

MIJN MENING
Ik vond dit boek er geweldig mooi uitzien en de korte inhoud fantastisch avontuurlijk klinken!

1954: Heather (11) is een van de ongewenste ‘bruine baby’s’ van de jaren ’50, ‘waarvan de witte moeders het te goed konden vinden met een zwarte soldaat tijdens de oorlog’. Ze komt terecht in Fabelhuis, haar zoveelste tehuis, omdat haar familie niet voor haar wil zorgen. Ze heeft zich altijd afgezonderd, vriendschap sluiten had toch geen zin: of zij gaan weg, of jij gaat weg. Maar in Fabelhuis komt ze terecht tussen andere buitenbeentjes zoals zij en maakt ze tóch vrienden. Samen met Lloyd (12), Arlene (10) en Nat (9) vormt ze De Avonturiers, ze trekken er vaak op uit op het enorme landgoed en hebben een favoriete plek op de heuvel bij de ‘cairn’, de magische steenhoop. De Stenen Toren. Als ze daar op een dag een gewonde en verwarde man vinden besluiten ze hem te helpen. Maar na de komst van Pal (is hij echt een ridder van Koning Arthur?) gebeuren er vreemde, beangstigende dingen in en rond Fabelhuis. Wie is hij? Waar komt hij vandaan? En hoe kunnen de Avonturiers hun thuis beschermen?

Moest je ons eens zien, wij met z’n allen, hier en nu, de Avonturiers waren krijgers die op het punt stonden om aan onze queeste te beginnen!

Laat ik beginnen met zeggen dat ik door de korte inhoud achterop het boek/op de website van de uitgever (verschillen een klein beetje) een iets ander verhaal had verwacht. Er wordt daar iets beschreven wat echt pas vér over de helft van het verhaal te gebeuren staat, zo zonde! Er gebeurt ook nog zoveel meer belangrijks en boeiends voor die tijd…
Niet dat dit verhaal me teleurgesteld heeft, overigens! Ik heb er enorm van genoten!
Zo pijnlijk hoe die ‘ongewenste bruine baby’s’ gedumpt worden in tehuizen, hoe moeilijk ze het hebben, hoe erg ze het gevoel hebben dat ze niets waard zijn en altijd maar die hoop dat ze nog wel opgehaald worden… Hoe mooi dat Heather in Fabelhuis zich toch langzaam thuis begint te voelen, geliefd begint te voelen en zelfs vriendschap sluit. Dat ze hecht wordt met de andere Avonturiers, dat ze samen zoveel spannends beleven en de magie van de cairn voelen. Ze voelen zich daar net wat sterker, moediger… Als ze daar dan Pal vinden, moet hij ook wel iets met die magische plek te maken hebben…
Bijzonder hoe Heather eerst van de directrice, de lieve mevrouw Isolde, een boek te leen krijgt over Koning Arthur en dan vervolgens het magische deel van het verhaal gelinkt is aan de Arthur-legende! Gaaf! Ik hou van de Arthur-verhalen! (En wat is dat laatste deel van het verhaal spannend!!)
Ik leefde en beleefde mee met die moedige kinderen, die steeds meer beginnen te geloven dat ze wél wat waard zijn! Die steeds meer hun eigen krachten beginnen te ontdekken.
Echt een onwijs avontuurlijk, magisch verhaal over vriendschap, moed en je thuis voelen, geliefd voelen. Heerlijk spannend en hartverwarmend, met een mooie boodschap: níémand is waardeloos, wat voor huidskleur je ook hebt! Iédereen verdient een liefdevol thuis. En er mógen zijn.
(Er komt trouwens een vervolg! Leuk!!!)