In een oud verlaten bos, ver weg van bijna alles, stond een merkwaardig bouwsel.

KORTE INHOUD 
“In een klein huis, gebouwd in boomtoppen, wonen drie robots: de vaderlijke androïde Giovanni Lawson, de prettig sadistische verpleegmachine Ratched en de kleine Rambo. Victor Lawson, een mens, woont er ook. Ze vormen een gezin, en ze leven er verborgen en veilig.

Op de dag dat ze een onbekende androïde met het label ‘hap’ repareren, hoort Vic voor het eerst over een gedeeld duister verleden van Hap en Gio – een verleden waarin ze op mensen jaagden. Wanneer Hap per ongeluk robots uit Gio’s vroegere leven informeert over hun verblijfplaats in het bos, is het gezin niet langer veilig. Gio wordt gevangengenomen en teruggebracht naar zijn oude laboratorium.

Samen met de rest van zijn samengestelde gezin gaat Vic op reis om Gio te redden van ontmanteling, of erger nog, herprogrammering. Onderweg, verscheurd door tegenstrijdige gevoelens van verraad en genegenheid, moet Vic voor zichzelf beslissen: kan hij de liefde van Hap accepteren?”

Vijf jaar later was er niet veel veranderd. Rambo was nog steeds zenuwachtig. Zuster Ratched dreigde nog steeds met zijn lijk te zullen spelen. Vic was er inmiddels aan gewend.

De wereld buiten het bos was een onkenbare grootheid, en hoewel nieuwsgierigheid  hem af en toe parten speelde, was Victor sterker dan die nieuwsgierigheid. Hij had een thuis, een doel, een eigen lab en vrienden die van hem hielden om wie hij was, niet om wat hij niet was.

MIJN MENING 
Oh, wat was ik weg van de vorige twee boeken van T.J. Klune! Zo fantastisch mooi en bijzonder! Bij deze moest ik even inkomen…

Androïde Giovanni Lawson stuitte jaren geleden, in een afgelegen en verlaten bos, op een verwaarloosd huisje. Pérfect! Hij bouwde het huisje weer op en vergrootte het door omhoog te bouwen, niet op het huis, maar de bomen in die eromheen staan! Nu woont vader Giovanni er met zijn mensenzoon Victor Lawson (21) en hun kleine stofzuigerrobot Rambo – die altijd bang is – en verpleegrobot zuster Ratched – licht sadistisch… Ze vormen een merkwaardig maar liefdevol gezin.
Victor kent niet meer van de wereld dan het bos en de nabijgelegen schroothoop, waar hij vaak onderdelen zoekt voor zijn projecten. Ook Rambo en zuster Ratched haalde hij ervandaan en lapte hij op. Zonder gevaar is het niet, want hij moet niet gesnapt worden door de grote robots die er de wacht houden. Als zij een mens vinden…
Op een dag vindt Victor een niet al te beschadigde androïde, net zo menselijk als zijn vader alleen jonger en knapper , op de schroothoop en besluit hij deze ‘HAP’ te gaan repareren. Hap (volgens Rambo ‘Hysterisch Agressieve Paniekzaaier’) lijkt in eerste instantie een niet al te sympathieke vent en hij blijkt een verleden te delen met Giovanni, een duister verleden, waarin mensen werden opgejaagd door robots, waar Victor niets van wist… Tot overmaat van ramp blijken robots uit het verleden van Gio hem na al die jaren op het spoor te zijn. Hij weet Victor, Rambo, zuster Ratched en Hap – die toch zo slecht niet is én alles zal doen om Victor te beschermen – maar nét veilig te stellen voor hij wordt meegenomen. Wat gaat er met Gio gebeuren? Zal hij ontmanteld worden? Hergeprogrammeerd? Zal Victor zijn vader ooit nog terugzien? Met gevaar voor eigen leven, besluit hij op zoek te gaan naar zijn vader. Dat betekent dat hij voor het eerst in zijn leven het bos gaat verlaten en zal ontdekken wat voor wereld zich daarbuiten bevindt. Gelukkig staat hij er niet alleen voor…

‘Luister naar me, Victor. Je bent een licht in mijn duisternis. Ik hou van je sinds het allereerste moment dat ik je zag. Vergeet dat nooit. Wat je ook ziet, wat je ook hoort, ik heb altijd van je gehouden. Je bent mijn zoon.’

Ik moest dus even inkomen… Toen ik er net in begonnen was, vroeg ik me af of dit verhaal kon gaan tippen aan de andere twee… Maar: dat lag niet aan het boek! Ik was eigenlijk niet zo lekker, had mijn hoofd er niet goed bij, en toen ik de volgende dag echt even de rust pakte om ín het verhaal te duiken, bleek ik er niet meer uit te willen/kunnen komen… Zéker wel weer net zo bijzonder en pakkend!!! 
Wat heeft Klune weer een onwijs bijzondere wereld neergezet, zo met die androïde-robot-wereld ergens in de toekomst (robots hebben zich geëvolueerd  en besloten dat zij toch echt beter met de aarde om kunnen gaan dan de mens…), met die hele kleine wereld daar in het bos, rondom het bijzondere boomhuis, met dat fantastische samengestelde gezin van androïdevader Gio, mensenzoon Victor, de angstige Rambo (die toch ook echt heel moedig kan zijn!) en de ‘sociopaat’ zuster Ratched (die af en toe haar ‘empathie-protocol moet inschakelen ). Wat heb ik genoten van het veilige deel van het verhaal aan het begin, wat heb ik het hele verhaal door ontzettend vaak moeten gniffelen om Rambo en Ratched (met name), wat heb ik genoten van de spannende zoektocht naar Gio, waarbij Victor opeens de buitenwereld moet ontdekken (gevaarlijk voor een mens!) en de gevaren en bijzondere figuren (De Blauwe Fee…) die ze tegenkomen, wat heb ik gevreesd voor het ‘leven’ van Gio en anderen, wat ben ik verliefd geworden op de verliefdheid tussen Victor en Hap… Dit verhaal is zó gaaf! Zó bijzonder! Zó hartverwarmend! En het heeft weer heerlijk diverse personages. Zo is Victor aseksueel, Hap stottert, de Blauwe Fee (het verhaal is geïnspireerd op Pinokkio, ook al zo bijzonder) is non-binair, enz…
Het boomhuis in het bos is een prachtig verhaal over liefde, menselijkheid en familie. Een heerlijk spannende zoektocht, en met prachtige levensechte personages… Wat een onwijs bijzonder verhaal weer. Regelrecht een plekje in mijn hart!

‘We gaan mijn vader zoeken. We zullen hem vinden en hem weer thuisbrengen.’

Zuster Ratched vroeg of hij zijn verstand had verloren.
Rambo vroeg zich af of ze zouden verdwalen.
Hap keek nors, want zo keek hij nu eenmaal altijd.

Het boomhuis in het bos
ISBN 9789021482989 – Uitgeverij: Volt – 424 pagina’s – Verschenen: september 2023 – Vertaald door: Anneke Bok – Leeftijd: 15+