Niets kon de man nog tegenhouden, er was geen direct gevaar, geen kans om ontdekt te worden. Dit was het moment.
Het was tijd om te doden.
Korte inhoud
“Sinds covid-19 bevindt het land zich in een van de zwaarste recessies ooit. Nog nooit heeft inspecteur Helen Grace met zo veel geweld en onrust te maken gehad. Voor het eerst in haar leven is ze bang om de controle te verliezen: haar trouwe partner Charlie is nog met zwangerschapsverlof en tegelijkertijd doet haar collega Joseph Hudson er álles aan om haar het leven zuur te maken.
Drie moordzaken houden Helen ’s nachts wakker: een steenrijke man, vermoord tijdens een inbraak in zijn immense huis; een jonge zorgmanager, in haar auto doodgestoken met een schroevendraaier; en een leerling aan een prestigieuze middelbare school, doodgeknuppeld in het plaatselijke park.
Als meer geweldsdelicten elkaar opvolgen, krijgt Helen het gevoel dat zó veel geweld in korte tijd geen toeval meer kan zijn. Hoewel de zaken ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, zal Helen al haar vaardigheden in moeten zetten om erachter te komen welk verwrongen spel hier wordt gespeeld.”
Juist nu er zo veel op het spel stond, nu de ogen van haar team, van haar meerderen en de wereld daarbuiten op haar gericht waren, straalde ze bezorgdheid, wanhoop en angst uit.
Mijn mening
Ik hou van de boeken van M.J. Arlidge en zeker van eigenzinnige hoofdpersoon inspecteur Helen Grace! Ik keek dan ook onwijs uit naar dit 10e deel in de serie.
Sinds de coronacrisis heeft Southampton te maken met een toenemend aantal misdrijven. Het groeit Helen Grace en haar team boven het hoofd; ze zitten inmiddels met vier moordzaken en hebben maar heel weinig aanknopingspunten.
Helen heeft het erg zwaar en verliest voor het eerst een beetje de hoop. Haar bondgenoot Charlie Brooks is nog met zwangerschapsverlof en collega Joseph Hudson werkt haar actief tegen. De sfeer in het altijd zo sterke team is ver beneden peil…
Helen zal keihard moeten werken om zichzelf te bewijzen en de dader(s) moeten zien te pakken voor er nog meer doden vallen. Is er een verband te vinden tussen de ogenschijnlijk willekeurige ‘hate crimes’?
Wat een heerlijke dikkerd was dit weer! En bij Arlidge beangstigd dat me totaal niet, omdat ik weet dat de boeken heerlijk korte hoofdstukken hebben en heerlijk vlot lezen! En dat was zeker weer het geval bij Niemand zeggen.
Het verhaal is vanaf het begin, waar meteen een gruwelijke moordaanslag gepleegd wordt, meeslepend en de deprimerende sfeer van de situatie waar Helen (en haar team en de stad) in zitten is tastbaar. Je leeft mee met Helen die zo smerig tegengewerkt wordt door een naaste collega, die zich heel alleen voelt en zich moet bewijzen tegenover haar meerderen, en ondertussen aanknopingspunten moet zien te vinden in de moordzaken.
Wordt het haar teveel? Kan ze het wel aan? Zal ze de zaak/zaken tot een goed einde weten te brengen? Je wordt er zelf ook moedeloos van!
Hopeloos en naargeestig is de sfeer vooral in de eerste helft van het boek – wel gewoon ontzettend boeiend ook gelukkig – in de tweede helft werd het verhaal steeds spannender en op het eind was de race tegen de klok echt retespannend. En dan dat einde! Hopelijk hoeven we niet al te lang te wachten op Helen Grace #11! Ik heb in ieder geval weer heerlijk gesmuld van dit deel! Al mag het volgende deel wel iets minder deprimerend.
Er was nog zo veel onduidelijk, er ontbraken nog zo veel puzzelstukjes dat ze onmogelijk kon zeggen hoe – en óf – alles in elkaar paste. Maar voor Helen was duidelijk dat er íéts heel erg mis was…
Niemand zeggen
ISBN 9789022591208 – Uitgever: Boekerij – 496 pagina’s – Verschenen: mei 2021 – Vertaald door: Harmien Robroch – Deel 10 in de Helen Grace-serie
Het is inderdaad een echte aanrader.