Ze stierven tijdens een uitzonderlijk late, onverwachte sneeuwstorm in april; het bloed stroomde over een vlekkerig witte ondergrond.

Korte inhoud
“In een van de armste gebieden in de Verenigde Staten, het Ozarkgebergte in de staat Missouri, worden twee twaalfjarige meisjes dood gevonden op een speelplaats. Een van hen is Junie, de dochter van Eve Taggert. Eve is ‘white trash’ en in pure armoede opgevoed door een keiharde moeder. Ze heeft er alles aan gedaan om Junie een beter leven te geven, maar tevergeefs. Het enige wat Eve nu nog kan doen, is Junie een waardige nagedachtenis gunnen.

Eve en haar dochter werden gezien als uitschot en dus wordt de moord niet serieus genomen door de plaatselijke sheriff, die alle aandacht richt op het andere meisje. Wanhopig van verdriet besluit Eve op eigen houtje de dader te vinden. Het pad naar gerechtigheid leidt haar van de duisterste krochten van de stad naar de uitgestrekte bossen en – nog angstaanjagender – terug naar de trailer van haar eigen moeder voor een allerlaatste harde les.”

Ik moest de regie overnemen. De plek waar ik nu naartoe ging liet geen zwakte toe.

Mijn mening
Ik vond de duistere omslag van Het duister heel aantrekkelijk, de korte inhoud ook en het boek begon meteen goed met een aangrijpende proloog. Een veelbelovend begin, maar kon het verhaal dat ook waarmaken?

Twee twaalfjarige meisjes, Izzy en Junie, worden vermoord. Eve, de moeder van Junie, is al haar hele leven arm, ze heeft een keiharde jeugd gehad, en heeft heel hard haar best gedaan Junie een beter leven te geven dan zij had. En nu is haar meisje haar afgenomen…
Eve gaat zelf maar op onderzoek uit omdat de politie niet hard genoeg zijn best doet om de dader te vinden. Ze zal terug moeten naar het verleden en terug naar het duister in zichzelf, om uit te kunnen vinden wie haar dochter vermoord heeft en waarom de meisjes dood moesten…

Het verhaal begon dus aangrijpend en de duistere toon werd gezet. Maar vervolgens was het boek op de helft nog steeds niet echt spannend! Het las op zich wel prettig, al legde ik het boek heel makkelijk opzij, en het dreigende sfeertje wat de hele tijd voelbaar was maakte het verhaal wel boeiend genoeg om door te willen lezen. Je leeft mee met Eve die in die troosteloze omgeving tegen beter weten in gaat graven, en vraagt je af hoe het gaat aflopen. Lijkt ze toch meer op haar moeder dan ze dacht?

Ik vond Het duister niet echt een spannende thriller, dus het was niet echt een bevredigend verhaal voor mij. Maar toch heeft het verhaal wel iets en was het boeiend en meeslepend genoeg om het te willen uitlezen.
Conclusie: Dubbel gevoel dus!  (Misschien moet je de stempel thriller vergeten als je dit boek gaat lezen en het meer zien als een spannende roman)

Het duister
ISBN 9789022590720 – Uitgever: Boekerij – 240 pagina’s – Verschenen: augustus 2020 – Originele titel: The Familiar Dark – Vertaald door: Sabine Mutsaers