1991 – Tom Rijpert

Hij dacht aan de jongen die hier elf jaar geleden was verdwenen, in 1991. Midden in de nacht, van precies ditzelfde zomerkamp. Rond deze tijd, de tijd waarop Tibbe nu zo stond te treuzelen, werd toen de politie gebeld.

KORTE INHOUD
“In de zomer van 1991 verdwijnt een jongen van een zomerkamp op het eiland Terschelling. Maandenlang wordt er gezocht, maar met de jaren verdwijnt de hoop hem ooit nog terug te vinden.

Elf jaar later, in de zomer van 2002, wordt Basha Berkel naar datzelfde rotkamp gestuurd. In de bus hoort ze fluisteren over een verdwenen jongen en bij het kampvuur beginnen de eerste spookverhalen. Wanneer ze die avond met haar zaklamp langs de balk boven haar stapelbed schijnt, vindt Basha mysterieuze tekens in het hout gekrast.

Ze begint een onderzoek, maar heeft geen idee welk duister geheim ze daarmee aan het licht brengt…”

Mijn naam is Basha Berkel.
En dit is mijn extreem
ongeloofwaardige, maar absoluut
waargebeurde verhaal.
Let je op? Goed. Daar komt het.

MIJN MENING
Ik las pasgeleden (ja, ik was late to the party!) eindelijk de De Zeven Sleutels duologie van Tom Rijpert en ik was er hélemaal weg van! Wat een fijne fantasy-avonturen. Dus toen ik dit nieuwe jeugdboek van hem mocht lezen voor de blogtour, was ik razend enthousiast: zin in & onwijs benieuwd!!!

Tibbe draaide zich plechtig naar me toe, keek nog eens samenzweerderig om zich heen en zei: ‘Basha, je bent een spiegelkind.’

11 jaar geleden, in 1991, verdween een jongen van het zomerkamp op Terschelling. Pepijn werd nooit meer gevonden…
Nu, in 2002 (net als in 1991 een ‘spiegeljaar’), gaat Basha Berkel (11) met tegenzin naar het zomerkamp op Terschelling. Ze kent er niemand en zit ermee dat ze na deze zomer naar de middelbare gaat, waar ze ook weer niemand kent. Maar op de boot naar het eiland ontmoet ze de ietwat merkwaardige Tibbe (11), die haar wijst op het zeldzame spiegeljaar, hun spiegel-geboortedata (2/2 en 8/8) én de verdwijning van Pepijn in het vorige spiegeljaar… Basha raakt geïntrigeerd en ze besluiten samen op onderzoek uit te gaan.
Basha slaapt toevallig in hetzelfde stapelbed als Pepijn in 1991 en ze ontdekt wat vreemde krassen in de balk boven het bed. Een aanwijzing? De zoektocht naar Pepijn is begonnen! Maar wat voor geheimen zullen Basha en Tibbe ontrafelen? En is het niet gevaarlijk??

Twee kinderen, twee zomerkampen, alleen met 11 jaar ertussen. Misschien had hij, net als ik, ook wel van het kamp wíllen verdwijnen?

Wat ziet dit boek er prachtig (en lekker dik!) uit, hè?! De omslagillustratie van Paco Vink is héél sfeervol en treffend! Fantastisch mooi.
En het verhaal… Ik heb het verslonden! Door de spannende proloog vanuit Tibbe, weet je meteen dat er iets wéér gebeuren gaat, een lekkere kickstart van het verhaal! Daarna lees je het verhaal vanuit Basha – vier dagen eerder – haar ‘extreem ongeloofwaardige, maar absoluut waargebeurde verhaal‘… Tsja, als je zo’n begin hebt gehad is er natuurlijk geen stoppen meer aan! Want wat voor ongeloofwaardigs, maar absoluut ‘waargebeurds’ gaat er gebeuren?? Lekker hoor!!
Het was door, door, doorlezen in dit heerlijk meeslepende, ontzettend boeiende, onwijs spannende verhaal! Het toeval (?) van de spiegeljaren (1991, 2002), de spiegeldata (2/2 en 8/8), de spiegelleeftijden (11)… Het is al gauw duidelijk dat dat ‘spiegelgedoe’ (de hoofdstuknummers!) een hele grote rol speelt in het mysterie!
Je beleeft alles mee vanuit Basha en leeft met haar en Tibbe, met wie ze al gauw vriendschap sluit, mee in hun zoektocht naar aanwijzingen over Pepijns verdwijning én het ondertussen gewoon zien te overleven van een zomerkamp als buitenbeentjes en met kampleiders die je niet geheel vertrouwt (eentje was er tóén ook bij…). Het wordt echt geen seconde saai. En als je dan al denkt dat het verhaal super spannend is, wordt het op gegeven moment als de ontknoping nadert nóg veel spannender en mysterieuzer! WOW! Echt geweldig!! Ik vind dit zo’n fijn verhaal. Zo gaaf… Ik heb er echt onwijs van zitten genieten en baalde dat ik het boek uit had. Gelukkig blijft er een klein los draadje over (niet storend overigens), dus ik heb goede hoop dat er nog zo’n mysterie zal volgen. Ik kijk sówieso enorm uit naar wat Tom nog meer gaat brengen. Ik ben fan! De Zeven Sleutels was heerlijk meeslepend, avontuurlijk en mysterieus en ook dit verhaal, totaal anders, maar toch ook weer niet, had die fijne mix aan elementen. Dus wat Tom ook schrijft, ik heb er alle vertrouwen in dat het wel goed zit! Op naar meer!