Een ongelooflijke kerst – Nadine Swagerman

De enige die mij écht kent is Raffaele. En het is fijn dat ik bij hem volledig mezelf kan zijn, maar ook heel… eenzaam dat dat op andere plekken niet kan.

KORTE INHOUD
“Als er één ding is waar Noëlle een hekel aan heeft, is het kerst. Al die verplichtingen, de zogenaamde gezelligheid met de familie en die vreselijke kerstliedjes die je maar blijven achtervolgen. Ze kijkt dan ook niet echt uit naar het jaarlijkse benefiet van de kerk waarbij ze verplicht moet helpen. Al helemaal niet als ze gedwongen wordt samen te werken met iemand met wie ze onlangs nog een aanvaring had. Hoe moet ze deze afschuwelijke decembermaand ooit doorkomen?”

Zo is mijn leven. Ik moet dingen verzwijgen, verhullen of verdraaien, zodat mijn ouders niet zien wie ik werkelijk ben.

MIJN MENING
Ik ben dol op de YA-boeken van Nadine Swagerman en haar vorige boek, de eerste in de nieuwe Jij doet ertoe-reeks van Kluitman, was ook weer héél fijn, dus ik had véél zin in dit kerst(?)boek!

Is het mogelijk om een deel van jezelf zo lang te verbergen dat het uiteindelijk verdwijnt? Oplost? Want zo voelt het: alsof een deel van mij steeds verder afbrokkelt. Het deel dat ervoor zorgt dat ik me goed voel. Mezelf.

Huize Bosma is in december een hel voor Noëlle (18), die een hekel heeft aan kerst en alles eromheen én de verplichte deelname aan de benefiet van de kerk (haar moeder – de dictator – valt niet tegen te spreken). Gelukkig is daar ook haar beste vriend Raffaele, de enige die haar écht kent en waarbij ze tenminste zichzelf kan zijn. Maar op de benefiet moet ze ook samenwerken met dat ene onsympathieke meisje waarmee ze pasgeleden bij de bowling een flinke aanvaring had… Maar Xia blijkt heel erg mee te vallen, zo erg zelfs dat Noëlle inziet hóé leuk ze is. Maar het kán niet, haar ouders en de gemeenschap zullen nooit de échte Noëlle accepteren… Ze is doodsbang, maar ook ontzettend verliefd. Hoe moet dit nu??

Xia schudt lachend haar hoofd. En ik… Ik kan alleen maar naar haar kijken. Naar het spleetje tussen haar voortanden, de donkerbruine kleur van haar ogen, de manier waarop haar mondhoeken omhoogkrullen. Ze is knap. En grappig. En verrassend aardig. (…)
Dit kan echt niet.

Aan de ene kant een echt kerstboek, omdat het zich in die periode afspeelt, maar aan de andere kant ook een anti-kerstboek, omdat Noëlle er helemaal niets mee heeft! Maar toch: de warmte en liefde is tastbaar!
Wat heb ik ontzettend genoten van dit fijne verhaal! Alleen al die vriendschap tussen Noëlle en Raffaele… Ze zijn zó warm, hecht en grappig samen! Je bent zo blij dat ze hem heeft, dat ze bij hem open en eerlijk kan zijn.
En ik leefde zó mee met Noëlle die haar gevoelens geheim moet houden thuis, omdat haar gelovige ouders alleen maar willen dat ze een leuke man vindt en een gezin gaat stichten… Hoe moeten zij ooit gaan accepteren dat ze op meisjes valt?? Mijn hart brak voor haar!! Niet jezelf kunnen zijn, niet jezelf mogen zijn, die angst om door de mand te vallen, die innerlijke strijd de hele tijd, het altijd maar twee Noëlles moeten zijn…
En dan die ontzettend lieve, prille stapjes met Xia! Hartverwarmend! Dit verhaal is zó lief! En tegelijkertijd is het hartverscheurend. Waarom kan Noëlle niet gewoon gelukkig zijn? Open en eerlijk, zonder strijd en angst? Het frustreert me ook zo! Want dit is realiteit! Why??? Mijn hart…
Héél goed dat dit mooie, lieve, warme, realistische verhaal er is. Ik heb ervan genoten en de hoofdpersonen in mijn hart gesloten! Echt weer een mooie #jijdoetertoe -boodschap!