De hond, de wolf en de maan – James Norbury

Amaya zwierf door het stille landschap,
voor het eerst in haar leven alleen,
op zoek naar haar ouders.

KORTE INHOUD 
“Diep in het donkere woud loopt de pup Amaya bang en verdwaald rond. Dagenlang moet ze, zo klein als ze is, zelf zien te overleven. Dan schiet de wijze maar humeurige oude Wolf haar te hulp. Samen besluiten ze het spoor van de maan te volgen. Ze dwalen door onbekende bossen en overwinnen vele obstakels. Amaya leert dat ze haar toekomst niet alleen moet accepteren maar ook kan omarmen. Een ontroerend verhaal dat gaat over verdriet, verbondenheid en groei.”

‘Mijn moeder vertelde me ooit een verhaal over de maan. (…)
Ze zei dat als je met heel je hart de maan volgde,
zij je zou brengen waar je moest zijn.’ 

MIJN MENING 
Weer zo’n prachtig filosofisch, verhalend (cadeau)boek van James Norbury!
Ik was in ieder geval meteen al verliefd op de prachtige looks van dit boek!

Ze ging liggen en toen ze de zon boven de kloof zag opkomen
kwamen haar gedachten tot rust en verdwenen haar zorgen.

Pup Amaya is moedersziel alleen en verdwaald. Op zoek naar haar ouders moet ze voor het eerst alleen zien te overleven en dat gaat al gauw mis als ze op een avond door een roedel wolven omsingeld wordt. Gelukkig wordt ze gered door de oude Wolf, die besluit haar te helpen haar ouders te vinden.
Amaya’s moeder zei ooit dat als je met heel je hart de maan volgt, zij je zal brengen waar je moet zijn. Dus dat doen ze, ze volgen de maan, voor zolang dat kan… De Wolf is stervende, maar voelt dat hij dit nog moet doen, dat kleine hondje helpen op haar zoektocht. Onderweg komen ze allerlei obstakels tegen en moeten ze hun route vaak bijstellen, wat ze weer op andere wegen en gedachten brengt. Het wordt een leerzame tocht, waarbij niet duidelijk is of ze het aanvankelijke einddoel ooit zullen bereiken…

‘We moeten volhouden, Amaya, voor elkaar.
Jou beschermen is het meest zinvolle dat ik ooit heb gedaan,
en ik wil dat jij je ouders terugvindt.
Dus laten we alsjeblieft doorgaan.’ 

Wat ziet dit boek er weer práchtig uit! Zo mooi vormgegeven (linnen rug, leeslint, mooi papier…) en vol met de wonderschone illustraties van James Norbury, in zwart-wit, in sombere tinten, maar ook hier en daar wat kleurrijker. Ik ben er echt helemaal weg van!
En het filosofische verhaal, dit keer echt een chronologisch, doorlopend avontuur, is zo lief en hartverwarmend. Dat kleine, eenzame hondje Amaya en die grote, oude Wolf die geen idee heeft waarom, maar voelt dat hij haar moet helpen als laatste daad op aarde… Het oude, het aflopende leven, versus het jonge, het nog maar net beginnende aan het avontuur. Afscheid, lijden, verdriet, hoop en liefde. Leven en dood. Je eigen maan volgen en niet opgeven, ook al lijkt je doel niet dichterbij te komen (misschien is je doel wel elders?), genieten van de reis, onderweg ook de mooie dingen zien, niet alleen focussen op het einddoel (wat dus misschien wel wat anders blijkt te zijn…).
Mooi, hoopvol, troostend… James Norbury heeft er weer een heel mooi geheel van gemaakt! Een mooi cadeau voor een ander, of voor jezelf!

‘Daarom doen we dingen met heel ons hart,
zodat als het niet lukt, we tenminste weten
dat we het beste van onszelf hebben gegeven.’ 

De hond, de wolf en de maan 
ISBN 9789464043457 – Fontaine Uitgevers – 176 pagina’s – Verschenen: september 2024 – Vertaald door: Ariane Schluter – Illustraties: James Norbury

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.