Ik pak mijn schrijfblok uit de bureaula en zoek in mijn tas naar mijn lievelingspen […] Hij voelt heerlijk aan in mijn hand, glijdt over het papier, dat een heel klein beetje textuur heeft, vult het met halen en lussen die altijd, wat voor woorden ze ook gaan vormen, veel meer betekenen dan wat er alleen maar letterlijk staat.

Achterflap
“Wat als je nog maar één kans had? Eén kans om een brief achter te laten voor degene van wie je houdt? Wat zou je schrijven?

Tijdens haar nachtdiensten schrijft verpleegkundige Stella brieven voor haar patiënten. Daarin vertellen ze aan hun geliefden over hun gedachten, hun gevoelens, en over hun laatste wens. Soms staan er praktische tips in – hoe werkt een wasmachine? – en soms ouderlijk advies – hoe word je een goede vader? Stella belooft dat ze de brieven pas na hun dood zal versturen. Maar dan breekt ze die belofte: er is één brief waarvan ze vindt dat ze die op tijd moet posten, om iemand een laatste kans te geven op verzoening en een goede afloop…” Continue reading →