Euhh, het voelt een beetje raar om tegen een aantekenboekje te praten (IK ZEI AANTEKENBOEKJE EN NIET DAGBOEK).

Korte inhoud
“Lolo, die 11 jaar is, vindt dat schrijven iets voor meisjes is (HEEL DUF), zoals voor zijn halfzus Amélie, die haar dagboek onder haar kussen verstopt. LOOOOSER!
Maar als Lolo niet met zijn vrienden kan spelen omdat hij weer ’s kamerarrest heeft, heeft hij niets anders te doen dan in zijn aantekenboekje, GEEN DAGBOEK DUS, over zijn onrechtvaardige leven te schrijven.
Gedurende het schooljaar zit Lolo nogal eens met straf op zijn kamer, waardoor hij zijn ruzies, zijn gemene streken, zijn prestaties en zelfs de dingen die hij eigenlijk niet durft te vertellen… op papier kan zetten.” Continue reading →