Áls het tenminste echt gebeurd was. De laatste tijd twijfelde hij steeds vaker of zijn grote avontuur niet gewoon een lange koortsdroom was geweest.
KORTE INHOUD
“Een jaar na zijn grote avontuur keert Torre terug naar de wonderlijke berghut. Hij is best alleen geweest, dus het is heerlijk om weer bij oom Fons te zijn. En ze gaan op expeditie! Maar dan breekt Fons tijdens noodweer zijn enkel en moet Torre met Natneus hulp gaan halen. Als de weg naar het dorp door modder versperd blijkt, gaat Torre op zoek naar zijn oude aardvolk vrienden. In de woeste natuur loert overal gevaar en het gaat bijna mis, maar een raadselachtig meisje redt hem. Lukt het ze om samen oom Fons in veiligheid te brengen? En was het wel zo’n goed idee om het aardvolk om hulp te vragen?”
‘Ja, jochie. Jij zult hulp moeten halen.’
‘In m’n eentje?’
‘Je kunt Natneus meenemen,’ opperde Fons. ‘Dan ben je niet alleen…’
Wat bedoelde ze met ‘ik ben niet alleen’, vroeg Torre zich af terwijl hij met de dieren achter Aira aan stapte. Hij vroeg zich nog minstens honderd andere dingen af, maar dat kwam later wel.
MIJN MENING
Ik vond het eerste boek over Torre & Co, De toch niet zo eenzame tocht van Torre, echt geweldig leuk, dus ik had onwijs veel zin in dit vervolg! Weer een avontuur beleven in die prachtige natuur!! 
Een jaar na het vorige avontuur is Torre weer voor de vakantie bij zijn oom Fons in de bergen. Daar lijkt de stad en de drukte, zijn spelcomputer en zijn kleine broertje (waar álles om draait) vér weg. En: ook datgene waar hij het meest mee in zijn maag zit. Nú is het tijd voor een nieuw avontuur: hij gaat met Fons op expeditie. Ze trekken met een tentje door de wildernis. En ook dwerggeitje Natneus, nu geen baby meer, mag mee.
Maar dan slaat het noodweer en het noodlot toe: oom Fons bezeert zijn enkel en kan niet terug naar de berghut. Torre zal samen met Natneus hulp moeten gaan halen in het dorp beneden. Alleen, door het noodweer is het pad naar beneden weggeslagen… Wat nu? Torre besluit naar zijn nieuwe vrienden op zoek te gaan en ‘betermaker’ Oude Norf om hulp te vragen, ook al heeft hij gezworen zijn ontmoeting met het aardvolk geheim te houden. Maar zo makkelijk is het nog niet om ze te vinden… Gelukkig krijgt hij hulp van een meisje dat hij ontmoet in het bos, Aira. (Wat ze daar eigenlijk doet zoekt hij later wel uit!)
Oh, dit boek staat ook weer vol met de prachtige, sfeervolle, kleurrijke illustraties van Sophie Pluim! Ik had ze hier allemaal wel willen delen! Zo mooi én perfect de sfeer van het verhaal weergevend! 
Ik zit sinds het begin van de zomervakantie een beetje in een blog-lees-dip en hoopte heel erg dat dit boek me daar weer een beetje uit zou trekken! Deed het dat? JA! Maar… Tóch deed dit verhaal me íétsje minder dan het vorige. En ik denk dat dat vooral kwam doordat ik al meteen aan het begin van het verhaal ontdekte dat dit een jáár later was, maar dat er voor Torre thuis nou niet bepaald veel veranderd was in de situatie… Ik vond dat een beetje lastig voelen… Maar: voor het verhaal was het wel weer heel passend, Torre ontdekte weer dingen over zichzelf, kracht in zichzelf, acceptatie…
Betekent dit nou dat ik het boek vond tegenvallen? NEE, zeker niet!! Want nú gaan we het hebben over waar ik verder allemaal onwijs van genoten heb! 
Oh, die omgeving! Niet alleen die geweldige berghut van oom Fons (Tuhgreb), die een iets minder grote rol speelt in dit verhaal, maar ook de bergen, het bos, het water: al die wilde natuur! Ik waande me helemaal daar… En dan de personages: die moedige Torre natuurlijk (veel stoerder dan hij zelf denkt), zijn geweldige vriendje Natneus de eigenwijze geit, Aira het mysterieuze bosmeisje (ook zo haar eigen verhaal) en het aardvolk met hun heerlijk grappige uitspraken! (Verwarde Vosse, die schattige Knarf…) Zó fijn om weer in het gezelschap van die leuke oude bekenden te verkeren! En om Torre een nieuwe vriendschap te zien sluiten, dat verdient hij zo.
Écht weer een heel fijn, super avontuurlijk, grappig en lief verhaal. Mega meeslepend en super sfeervol! Eenmaal begonnen is er geen houden meer aan, dit is echt een verhaal om te verslinden en ontzettend van te genieten.
Ik ben nu al héél benieuwd naar het derde (en laatste?) deel! Ik ben en blijf Torre-fan!
‘We zijn er,’ zei Aira. Trots trok ze hem mee naar een indrukwekkende ruïne die haast versmolten leek met een rode rots. Het meeste was ingestort, maar een poort en een ronde toren stonden nog overeind.
‘Kunt u hem niet een soort narcose geven?’ bedacht Aira. ‘Waardoor hij bewusteloos raakt? Dan kunt u hem stiekem behandelen.’
Terwijl Oude Norf daarover nadacht, zei Knarf: ‘Ik kunt hem wel een tik tegen z’n harses geven.’
De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre
ISBN 9789025781521 – Uitgeverij: Gottmer – 320 pagina’s – Verschenen: juni 2025 – Illustraties: Sophie Pluim – Deel 2 in de Torre-serie – Leeftijd: 9+
