En eeuwig zingen de bossen – Trygve Gulbranssen

De steile bergwanden boven de Jomfrudalkloof kleurden stukje bij beetje diepblauw in de gure herfstavond. De zon ging achter de bergen onder en de hemel kreeg een haast bloedrode kleur. Op de rand van de hoogste top stond een beer, even donker als de berg, te snuiven naar de brede vlakte onder hem, waar de mist boven meren en beken zweefde.

KORTE INHOUD 
“In de onherbergzame bossen van Noorwegen regeert grootgrondbezitter Dag Bjørndal met ijzeren hand over zijn bezittingen. Om zijn eigendommen veilig te stellen gedraagt hij zich als een barse, ontoegankelijke man. Gevreesd door zijn pachters en streng voor zijn personeel: niemand wil het aan de stok krijgen met Dag Bjørndal. Met zijn rivaal Von Gall is hij in een bittere strijd verwikkeld.

Maar er verschijnen nieuwe mensen in Dags wereld. Zo is daar zijn zachtaardige schoonzusje Dorthea, die hem voorhoudt wat mededogen is. Zijn zoon, de jonge Dag, wil niets te maken hebben met de praktijken van zijn vader en sluit zich soms wekenlang op in de bossen.
Er ontstaan barstjes in de overtuigingen van Dag Bjørndal. Hoe belangrijk is rijkdom, als je vanbinnen ontzettend eenzaam bent? Zouden mensen niet een tweede kans moeten krijgen, in plaats van vast te houden aan je principes, koste wat het kost?
En dan verschijnt als een stralende zon de mooie Adelheid Barre op de boerderij. Als zij achter het spinet plaatsneemt, gebeurt er iets in de harten van de Bjørndals.”

Maar er was ook een windrichting die het noorden heet en ten noorden van de vlakte had het bos sinds mensenheugenis weten stand te houden. Donker en machtig zong het zijn oude lied boven de noordelijke bergen en dalen. Trollen, verleidelijke boswezens en allerlei ander vreemd volk huisden daar. De mensen op de vlakte gebruikten de bossen in het noorden om de kinderen bang te maken.
(…) Alle ellende kwam uit het noorden – uit de bossen.

MIJN MENING 
Ik had dit boek al voorbij zien komen en het trok meteen mijn aandacht, de beschrijving sprak me zeker aan! Maar een roman uit 1933, zou ik dat wat vinden? Het was wel ietwat buiten mijn comfortzone… Heel blij dat Uitgeverij Karmijn me de kans heeft gegeven kennis te maken met dit familie-epos!

Noorwegen. Het zijn zware tijden in het dorp op de vlakte, een beer – nooit eerder werd er eentje als deze gezien, haast duivels – teistert het dorp. Iemand stelt voor hulp te zoeken in het noorden, bij Bjørndal. Maar niemand komt ooit achter die onherbergzame bossen, bij dat vogelvrije volk daar. Alle ellende komt altijd uit het noorden. Die duistere bossen worden zelfs gebruikt om de kinderen bang te maken. Maar de nood is hoog en ze hebben een goede berenjager nodig, dus er zit niets anders op…
In het ruige noorden gaan de dingen anders dan men gewend is. Het is een trots, onafhankelijk volk daar, met de machtige Bjørndal familie van boerderij Oud-Bjørndal aan het hoofd. Torgeir Bjørndal heeft nog een appeltje te schillen met deze beer, dus hij besluit te helpen. Maar of het dorp op de vlakte dankbaar is voor zijn offer? De kloof wordt alleen maar groter…
Zoons Tore en Dag Bjørndal weten hun noorden nog welvarender te maken, maar tegen welke prijs? Dag loopt in de loop der jaren flinke littekens op, fysiek en geestelijk. Hij wordt een meedogenloze, keiharde, gesloten man vol wraakgevoelens. De rijkdom lijkt hem te vergiftigen. Kan zijn vrouw Therese daar verandering in brengen? Of zijn lieve schoonzus Dorothea, die het met hem heeft over barmhartigheid?

Dag hield littekens over aan het feest op Bøhle, diepe littekens die slecht heelden. Hij liep er de rest van zijn leven mee rond, zowel met het litteken van het mes op zijn voorhoofd als met de herinneringen in zijn hoofd.

Ik was al meteen bij de eerste zin (zie eerste quote ) verkocht! En er volgden nog veel en veel meer prachtige zinnen! Ik werd stukje bij beetje meegevoerd het verhaal in, leerde langzaam de belangrijkste personages kennen, werd meer en meer gegrepen en kon me op gegeven moment echt niet meer losmaken van het onwijs meeslepende verhaal! (Complimenten voor de vertaler, kan me niet voorstellen dat het oorspronkelijke verhaal (1936 in NL) ook zo heerlijk vloeiend weg las!) Het verhaal is heel erg levendig, ik zag alles voor me en leefde intens mee. Wat was ik graag ín het boek gekropen, ín die onherbergzame, bijzondere natuur, ín die tijd van weleer… Ik vond het verhaal gewoon sprookjesachtig aandoen. Een prachtige, dromerige setting zo in de Noorse bossen (al helemaal tijdens de winters), een familiegeschiedenis (vele jaren verstrijken), wraak, wrok, macht, verschillen, liefde, veranderen, ontdooien, verbinding…
Het verhaal voelde eigenlijk heel erg knus aan, ondanks dat het toch ook best heel groots is… Zo voelde ik het in ieder geval! En ik heb er echt ontzettend van genoten! Dat had ik wel gehoopt van tevoren, maar niet helemaal verwacht. Wat ben ik blij dat ik deze klassieker gelezen heb. Helemaal gepakt door het bijzondere, betoverende verhaal… Ik ga nu heel hard duimen dat dit eerste deel in de trilogie over de geschiedenis van het geslacht Bjørndal het heel erg goed gaat doen en dat de volgende boeken ook in zo’n fijne, frisse vertaling gaan uitkomen. Ik ben benieuwd naar meer!

Buiten stak de wind op. Ze hoorde een ver geruis met een zware, melodieuze klank eronder. Dat waren vast de bossen. Ze luisterde en het was alsof er iets nieuws door haar stroomde, wat zowel vanuit deze kamer als van het lied van de wind buiten afkomstig was. Alles was zo anders dan ze had verwacht. Over alles hing een veilige, rustige kracht, ze stond als het ware dichter bij het leven zelf, want het leven was groter en anders dan ze tot nu toe had gezien.

En eeuwig zingen de bossen 
ISBN 9789492168382 – Uitgeverij Karmijn – 320 pagina’s – Verschenen: december 2024 – Vertaald door: Lammie Post-Oostenbrink – Deel 1 in de geslacht Bjørndal-trilogie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.