Ik had altijd geweten dat het leven niet eerlijk was, maar dat had alleen voor anderen, voor de pechvogels, gegolden. Ik kon niet geloven dat ik er nu zelf een was.

KORTE INHOUD 
“Villa Zeldenrust, 1876. Roosje Arkenbout is net begonnen als dienstmeid bij familie De Wit, wanneer ze per ongeluk de slaapkamer inwandelt van de knappe textielfabrikant Theodoor. Roosje kan hem maar niet uit haar hoofd zetten. En hoewel Theodoor ook geïnteresseerd lijkt, blijft ze een dienstmeid en verloofd met de beste vriend van haar broer…
Ondertussen wordt de villa geteisterd door een reeks vreemde gebeurtenissen. Als Roosje vervolgens ontdekt dat er verontrustende geruchten de ronde doen over de familie De Wit, weet ze niet meer wie ze kan vertrouwen. Zal haar zoektocht naar de waarheid haar dichter tot Theo brengen of hen uit elkaar drijven?”

Zeldenrust was… vijandig, voor zover je dat van een villa kan zeggen. Sommige huizen, zoals de stadswoning die ik een paar maanden eerder had verlaten, zijn als gezellige tantes die je met open armen ontvangen en de thee en taart al klaar hebben staan. Zeldenrust deed me meer denken aan een monster uit een sprookje dat je binnenlokte, je uithongerde en je nooit meer zou laten gaan.

De winkelier boog zich een beetje naar me toe. ‘Zijn er al gekke dingen gebeurd?’ vroeg hij op een samenzweerderig toontje. ‘Onverklaarbare, rare dingen? Misschien vannacht iets gehoord?’

MIJN MENING 
Alweer het vierde en laatste deel in de héérlijke Landgoed Rosaville-serie, snik!! Na heden, 1903 en 1946 zijn we dit keer in 1876 en beleven we daar het allerlaatste én allereerste Landgoed Rosaville-verhaal. Het verhaal van Roosje en Theo…

April 1876. Roosje Arkenbout (21) heeft haar eerste dag als dienstmeid in Villa Zeldenrust van de rijke textiel-familie De Wit. Ze is totaal niet gewend om te werken, tot voor kort had ze zélf een dienstmeisje, dus alles is nieuw voor haar. En de dag begint meteen goed, want ze loopt de verkeerde kamer in om de haard aan te steken. Niet die van mevrouw, maar van de zoon, Theodoor. En: ze maakt nog teveel lawaai ook… Gelukkig blijkt Theodoor naast heel knap ook heel vriendelijk. Van hem heeft ze niets te vrezen (behalve dan dat ze hem wel héél aantrekkelijk vindt, en dat terwijl ze verloofd is!), van zijn moeder daarentegen… Die lijkt haar vol wantrouwen in de gaten te houden en te wachten op een misstap!
Sowieso blijkt Villa Zeldenrust geen fijne plek. Het is huis is heel duister en de sfeer is dat ook. Wat gebeuren er voor onverklaarbare dingen? Zou het er echt spoken, zoals de mensen zeggen? Roosje gelooft het eigenlijk niet zo en gaat op onderzoek uit. Ze ontdekt dat de familie heel wat geheimen heeft… Zelfs over die vriendelijke meneer Theodoor gaan er geruchten! Kan ze hem vertrouwen als hij haar vraagt hem ergens bij te helpen? (En kan ze zichzelf vertrouwen?)

Net toen ik mijn deur weer wilde sluiten, klonken de voetstappen opnieuw. Ze kwamen mijn kant op, nog sneller dan eerst, het leek alsof er iemand naar me toe rende, maar hoe ik mijn ogen ook inspande, ik zag niets.

Ik was op de boekpresentatie van dit boek, in de bibliotheek van Veenendaal. Zo leuk om Karin een keer te ontmoeten!! En ik heb gezellig gekletst met de illustrator van de práchtige omslagen, Valesca van Waveren, zo fijn! Maakt het nóg specialer om dan aan een boek te beginnen, zo met wat meer achtergrondverhalen bij de serie en het schrijfproces e.d..
En wat heb ik genóten van dit verhaal!! Ik had er onwijs veel zin in en toen ik eenmaal begon met lezen, was er geen houden meer aan. Het was meteen zó fijn, echt een warm bad. En zó meeslepend… Ik wist al vrij gauw dat het een van mijn favoriete boeken van de maand zou worden!
Ik leefde de hele tijd ontzettend mee met Roosje die in een zo’n totaal andere wereld terechtkomt, aan de ‘andere’ kant, nu als dienstmeisje en niet meer als dame. En wie is die Eduard met wie ze in gedachten praat? (Mooi en lief!) Ze heeft best moeite met haar dienende rol, flapt er toch af en toe dingen uit ondanks dat ze geen mening hoort te hebben (niet als dienstmeid, maar eigenlijk ook al niet als vrouw…). Ze kan goed luisteren en is heel nieuwsgierig, eigenschappen die ervoor zorgen dat ‘meneer Theodoor’ in haar de ideale persoon ziet om hem te helpen om iets uit te zoeken wat met de textielfabriek te maken heeft. Waardoor ze meer tijd met die knappe Theo doorbrengt… Gevaarlijk, want oei, die gevoelens… (En ze is nog wel verloofd!)
Het mysterieuze aspect van het verhaal, de vreemde gebeurtenissen in de duistere villa, maken het toch al onwijs boeiende verhaal nóg meeslepender! Door, door, door… Heerlijk!! 
Je weet, als je de vorige boeken gelezen hebt, al een beetje waar het heengaat natuurlijk, maar zo voelt het niet tijdens het lezen en je hebt gewoon naïef de hele tijd een bepaalde hoop… Haha!
Ik heb dit verrukkelijke verhaal over een moedige vrouw, die zich staande weet te houden in een wereld waar de mening van vrouwen niet op prijs wordt gesteld, echt van A tot Z verslonden! En op het einde had ik gewoon een dikke brok in mijn keel… Zo mooi, zo lief… 
Op een dag ga ik de serie herlezen! En dan niet op volgorde van verschijnen, maar op chronologische volgorde qua gebeurtenissen. Kan ik er wéér van genieten en is het toch ánders…
Heel erg benieuwd wat voor boeken er nu gaan komen van Karin! Ik ga ze zéker weten lezen!

Deze aantrekkingskracht, dit verlangen was fout en verboden, dit moest nu stoppen.

De Rozenkamer 
ISBN 9789021054728 – Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff – 352 pagina’s – Verschenen: juni 2025 – Deel 4 in de Landgoed Rosaville-serie