Annes lach klaterde over de zolder, nog steeds even vrolijk en onweerstaanbaar als vroeger, maar er klonk nu ook zoete volwassenheid in door.

KORTE INHOUD 
“De langverwachte trouwdag van Anne en Gilbert breekt aan. Het wordt een idyllisch feest in de boomgaard van het Groene Huis. Maar hun trouwdag betekent ook een nieuw leven voor Gilbert en Anne – ver weg van Marilla. Gilbert kan de huisartsenprakijk van zijn oom overnemen in het kustplaatsje Four Winds. Hun beoogde nieuwe thuis geeft een prachtig uitzicht over een glinsterende baai. Anne geniet van haar droomhuis en haar leven als jonggetrouwde vrouw, maar ze voelt zich soms ook eenzaam en draagt een groot verdriet mee in haar hart. Anne zou alleen Anne niet zijn, als het haar niet zou lukken om nieuwe, bijzondere mensen in haar hart binnen te laten en haar nieuwe leven een kans te geven.”

‘Het lijkt vreemd om aan Anne te denken als getrouwde vrouw. In zekere zin denk ik nog steeds aan haar als het kleine meisje dat Matthew veertien jaar geleden hiernaartoe bracht.’

MIJN MENING 
Oh, Anne! Ik hou zo van die lieve Anne! Ik genóót van de vorige drie delen in deze superfijne serie en verheugde me énorm op dit vierde deel!!

Anne Shirley (25) gaat trouwen met Gilbert Blythe. Hij zal de dokterspraktijk van zijn oudoom overnemen en dat betekent dat ze honderd kilometer verderop zullen gaan wonen en Anne haar Marilla en het Groene Huis veel minder zal zien…
Gilbert heeft een droomhuisje gevonden: wat afgelegen, aan de kust, met zicht op het water en de vuurtoren, en met veel bomen (onmisbaar!) en een beekje in de tuin. Anne is meteen helemaal verliefd op hun nieuwe thuis en is vastbesloten hun nieuwe, volwassen, getrouwde leven een succes te maken.
Ze maakt al gauw nieuwe vrienden, vindt zelfs weer ‘zielsverwanten’ (al heten die nu ‘degenen die tot het ras van Jozef behoren’) in de oude Kapitein Jim en buurvrouw van middelbare leeftijd, juffrouw Cornelia. Ze probeert ook een vriendin te zijn voor haar andere buurvrouw, Leslie Moore (van haar leeftijd), maar die laat niet zo makkelijk mensen toe. Van juffrouw Cornelia hoort Anne wat Leslie allemaal heeft meegemaakt, wat haar alleen maar sterkt in haar verlangen een goede vriendin voor haar te zijn.
Maar hoe idyllisch alles ook lijkt, er komt ook groot verdriet in het leven van Anne en Gilbert. Zal Anne ooit weer haar vrolijke zelf worden?

‘Gelukkig! Ik zou niet op een plek kunnen leven waar geen bomen zijn. Dan zou er iets wezenlijks in mij wegkwijnen. Nou ja, nu hoef ik niet meer te vragen of er een beek ergens in de buurt is. Dan zou ik te veel van het goede verwachten.’
‘Maar er is wel een beek – en die stroomt nota bene dwars door een hoek van de tuin.’
‘Dan,’ zei Anne, met een lange zucht van ultieme tevredenheid, ‘is dit huis dat je gevonden hebt, mijn droomhuis, en geen ander.’

We beginnen dit verhaal een aantal jaar ná het vorige boek, Anne is nu echt volwassen, heeft een aantal jaren lesgegeven en gaat zelfs trouwen en thuisbasis Avonlea en het Groene Huis verlaten. (Ik geloof wel dat de schrijfster later nog een boek heeft geschreven wat wel over die tussenliggende jaren gaat, benieuwd! Want je wilt eigenlijk gewoon níks missen van Anne en haar leven, haha!)
Ik leefde weer van begin tot eind intens mee met Anne, met de ups en de downs (het verhaal is zoals altijd vrij luchtig en dromerig, maar er zit ook een heel pijnlijk en serieus tintje aan, wat het net niet té luchtig maakt, mooi gedaan) met alles wat ze beleeft en doormaakt, met alle fijne mensen die ze weer om zich heen weet te verzamelen… En alles komt ook helemaal tot leven door de fijne schrijfstijl van de auteur. In geur en kleur wordt de wereld om Anne heen geschetst, je ziet het allemaal zó voor je, zo fijn!

Bossen zijn nooit eenzaam, ze zijn vol fluisterend, wenkend, vriendelijk leven. Maar de zee is een machtige ziel, die altijd jammert over een groot, ondeelbaar verdriet, waardoor ze voor eeuwig in zichzelf is besloten…

Dit verhaal voelde als een warme omhelzing, eentje waar je úren in wilt vertoeven en die je nog lang na voelt zinderen. Ik heb eens een keer een boek niet in één ruk verslonden. In het begin heb ik het verhaal in kleine hapjes tot me genomen, en dat is niet omdat het verhaal niet heerlijk pakkend is, het liep gewoon zo en dat was ook goed. De tweede helft ongeveer heb ik dan wel weer verslonden, haha. Zonde, want daardoor had ik dit fijne verhaal opeens uit… Snik!
Alles is zo levendig en er staan ook weer zulke mooie zinnen in, ik bleef dingen noteren. Allemaal écht Anne; ze blijft dat vrolijke, hartelijke, spontane meisje, ook al is ze al volwassen en getrouwd. Je blijft Anne herkennen. De Anne die ik al sinds deel 1 in mijn hart gesloten heb…
Ik heb echt ónwijs genoten van dit vierde verhaal over Anne van het Groene Huis en verlang onmiddellijk naar deel vijf! Zo lief en bitterzoet, zo hoopvol en dromerig… Ik hou er zó van!!! Krijg er geen genoeg van…

‘Ik denk dat de duisternis onze vriend is wanneer die dicht bij ons is. Maar wanneer we die zogezegd van ons wegduwen, onszelf even afzonderen met een lantaarn, dan wordt het een vijand.’

Annes droomhuis 
ISBN 9789492168405 – Uitgeverij Karmijn – 280 pagina’s – Verschenen: april 2025 (oorspronkelijk: 1917, Canada) – Vertaald door: Hannie Tijman – Deel 4 in de Anne van het Groene Huis-serie – Leeftijd: 15+