ISBN 9789401601276
Uitgever: Xander Uitgevers
634 pagina’s
Verschenen: maart 2014
Originele titel: Aldermanns arvinge
Vertaald door: Neeltje Wiersma

Achterflap:

“Londen, begin 19e eeuw. William Aldermann erft op vierjarige leeftijd De Tempel, het doolhofachtige herenhuis van zijn steenrijke vader. Hij groeit daar in eenzaamheid op omringd door voogden, bedienden en een imposante verzameling antiquiteiten. Het vermoeden dat ergens in het huis een geheime kamer bestaat, domineert zijn gedachten, want in die kamer zouden de omstreden ideeën van zijn vader over het mysterieuze genootschap Dilettanti verborgen liggen en zijn plannen voor een verlicht en bevrijd mens.
Om de kamer te vinden, reist William naar Capri waar de bouwtekeningen van het huis liggen. Deze tocht brengt hem onverwachts op het spoor van Napoleon Bonaparte, en zijn reis neemt dan een avontuurlijke wending. William lijkt in zijn element – tot de twijfel toeslaat. Want gelooft hij eigenlijk wel in de idealen van zijn overleden vader?
Ver van huis en van alles wat hem bekend is, wordt William gedwongen antwoorden te vinden op grote levensvragen en zich te bevrijden van de ideeën van anderen.

Adembenemende roman over idealen, geheimen en familiebanden.

Gabriella Hakansson (1968) bereikte na haar debuut in 1997 snel een cultstatus. Ze wordt beschouwd als een van de origineelste stemmen van de hedendaagse Zweedse fictie. Hakansson schrijft voor verschillende tijdschriften en is literatuurcriticus van het grootste dagblad van Zweden.”

Recensie:

Tsja… Een recensie ga ik jullie niet kunnen geven, want ik heb het boek niet uitgelezen. Ik heb het een paar dagen geprobeerd, maar ik kon gewoon echt niet in het verhaal komen. De korte inhoud trok me erg aan; geschiedenis, geheimen, avontuur, oude genootschappen, zou de ideale combinatie kunnen zijn. Maar helaas vond ik het verhaal te traag op gang komen, de hoofdpersonen niet aansprekend en vond ik er eentje zelfs ongeloofwaardig. Als het een dunner boek was geweest had ik mezelf misschien wel gedwongen om door te lezen, en wie weet wat dan mijn eindconclusie was geweest, maar bij een boek van dit formaat (ruim 600 pagina’s) kon ik dat echt niet opbrengen. Dan liever verder met een volgend recensie boek.
Ik kreeg dit boek voor de Leesclub van Xander op het forum op hun Facebookpagina en daar las ik dat de meningen erg verdeeld zijn. Dus als het boek je trekt: probeer het gewoon! En laat me weten wat jij ervan vond 🙂