ISBN 9789050191104
Uitgever: Meander
158 pagina’s
Verschenen: februari 2014
Achterflap:
“Amber heeft eindelijk de man van haar dromen gevonden – na een turbulent vrijgezellenbestaan dat zeker vijf jaar te lang duurde. De prins op het witte paard (knap, goede baan en nog lief ook) zit bij háár thuis op de bank: een mijlpaal!
Toch dient de midwife-crisis zich al gauw aan, want zij wil kinderen en hij niet. Als blijkt dat mister perfect een vreselijk geheim met zich meedraagt, neemt Amber een drastisch besluit: ze pakt haar koffers en vertrekt voor onbepaalde tijd naar Afrika.
Daar ontmoet ze een soulmate zonder bij hem in bed te belanden. Hoe dat komt? Hij is een jaar of 90, nagenoeg tandeloos en stekeblind. Door de openhartige, confronterende gesprekken die volgen, leert Amber te dealen met haar kinderwens, de haat-liefde verhouding met de mannen in haar leven en vooral met zichzelf. Maar wanneer ze in het ziekenhuis belandt, lijkt alles voor niets te zijn geweest.
Esmir van Wering (39) woont in het centrum van Amsterdam. Ze is auteur, columnist, blogger, journalist en optimist. Haar levensmotto: Geniet, lach, wees nieuwsgierig en een beetje naïef. Maak fouten en doe regelmatig iets wat je eigenlijk niet durft!”
Recensie:
“Niet vergeten dit!, denk ik verhit, als ons ritmisch bonken zachtjes de ruimte vult. Iets fijners is er niet. Ik wil hem helemaal en overal.
Plotseling klinken er opnieuw voetstappen. Een vlugge pas dit keer. Met ingehouden adem houden we elkaar vast.
‘Hoorde jij dat ook?’ Mijn stem klinkt niet als die van mij.
‘Ssst.’”
In dit zelfstandig te lezen vervolg op WerkLust heeft Amber een relatie met haar baas Pjotr. Op het werk houden ze hun relatie geheim wat leidt tot stiekeme vrijpartijen in het berghok en “per ongeluk” de trein missen die ze samen met een collega zou nemen om vervolgens bij Pjotr in de auto te stappen.
Als Amber op een dag vertelt dat ze over tijd is en het helemaal niet erg zou vinden als ze zwanger zou zijn, blijkt dat het vals alarm moet zijn want Pjotr is gesteriliseerd omdat hij helemaal geen kinderwens meer heeft. De twee kinderen die hij met zijn ex heeft zijn genoeg. Ook geniet hij van het “vrije” leventje na negen jaar huwelijk terwijl Amber juist graag huisje, boompje, beestje wil. Als Amber ontdekt dat Pjotr zich af en toe te buiten gaat aan drugs, neemt ze een time-out van hun relatie en vertrekt voor een paar weken naar Ghana. Daar helpt ze met de bouw van een instituut voor kansarme vrouwen. In een tenger oud, tandeloos, blind mannetje vindt Amber een soulmate waar ze openhartige gesprekken mee voert over haar mislukte relaties. Nunya (“wijsheid”) helpt haar haar ogen te openen.
“Van iemand van zevenendertig jaar mag je het een en ander verwachten. Hij of zij heeft inmiddels de nodige levenslessen opgedaan. … Toch? Nou mooi niet.”
Ik heb het vlot geschreven ReisLust in één ruk uitgelezen en vond het heel jammer dat ik het uit had, het boek is veel te dun naar mijn zin. Ik heb echt genoten van de komische en genante situaties waar Amber in terechtkomt, maar ook van de serieuzere kant van het verhaal; Ambers worstelingen met haar relaties met de mannen in haar leven en met haar toekomstwensen. Je voelt Amber gewoon innerlijk opbloeien door haar fijne gesprekken met de stokoude en wijze Nunya (bij wie ik overigens een sterke knuffelbehoefte voelde 😉 ) en zijn levenslessen. Esmir heeft een levensechte hoofdpersoon weten neer te zetten met wie je je echt verbonden voelt.
ReisLust is een heerlijk humoristische, maar absoluut niet oppervlakkige Chicklit over een vrouw die op zoek is naar zichzelf.
