‘Ik kan je alleen vertellen dat alles dit keer anders zal zijn. Ik zal de kinderen geven wat ik zelf nooit heb gehad: een plek om te zijn wie ze willen zijn, ongeacht wat ze kunnen of waar ze vandaan komen.’ 

KORTE INHOUD 
“Arthur Parnassus is de directeur van het weeshuis op het kleine, afgelegen eiland Marsyas. Hij werkt hard en heeft lief met heel zijn hart, zodat geen van de magische jongeren zal hoeven doormaken wat hijzelf als wees op het eiland te verduren heeft gekregen. Arthur is niet alleen, hij deelt zijn leven met zijn grote liefde, Linus Baker, een voormalig maatschappelijk werker van het ministerie van Toezicht Magische Jeugd. Ze worden bijgestaan door de eilandnimf Zoé Chapelwhite en haar vrouw Helen Webb. Samen zullen ze er alles aan doen om de jongeren te beschermen.
Wanneer Arthur wordt uitgenodigd om een verklaring af te leggen over zijn verleden, bindt hij de strijd aan voor een betere toekomst voor alle magische wezens, en ook voor zijn eigen gezin. Als het weeshuis een nieuwe bewoner verwelkomt, de jonge yeti David, weet Arthur dat ze een breekpunt hebben bereikt: hun familie zal sterker worden dan ooit óf uit elkaar vallen.”

Wat ze gingen doen, wat híj ging doen, was nooit eerder gedaan, in elk geval niet met de openheid waarmee hij het wilde aanpakken. En er kon zoveel misgaan.

MIJN MENING 
Ik was helemaal wég van Het weeshuis in de azuurblauwe zee, waarin we Linus Baker, Arthur Parnassus en hun fantastische, magische pleegkinderen leren kennen, dus ik was héél enthousiast dat er een vervolg kwam, met i.p.v. Linus, Arthur in de hoofdrol! Meer geweldigs van T.J. Klune is sowieso geen straf!

Arthur Parnassus, een feniks, heeft geen fijne herinneringen aan het weeshuis op het eiland Marsyas, maar toch keert hij er na tientallen jaren terug en besluit hij het op te knappen en een uitnodigende plek te maken, zodat andere magische wezen(s) zullen krijgen wat hij nooit had: een veilige, liefdevolle plek waar ze zichzelf mogen zijn. Hij runt het weeshuis nu samen met zijn grote liefde Linus Baker, een mens, en ze genieten van hun bijzondere pleeggezin met zes kinderen; Lucy de antichrist, Chauncey de klodderjongen, Theodore het draakje, Sal de gedaanteverwisselaar, Phee de bosnimf en Talia de tuinkabouter. Eilandnimf Zoé Chapelwhite en haar vrouw Helen – de burgemeester van het dorp Marsyas – horen ook bij de familie.
Maar Arthur gaat nu iets heel moeilijks en moedigs doen; hij gaat spreken bij een hoorzitting van het Ministerie van Toezicht Magische Jeugd, om te vertellen over zijn pijnlijke verleden en aandacht te vragen voor magische wezens in dezelfde omstandigheden. Maar eenmaal op het ministerie lijken ze er alleen maar op uit om aan te tonen hoe ánders en gevaarlijk magische wezens zijn. Het loopt helemaal niet zoals gehoopt en er zal zelfs een inspecteur naar het weeshuis gestuurd worden om voor eens en altijd een oordeel te vellen over de bewoners…
Met een zwaar hart vol verdriet en boosheid (de feniks roert zich flink) én een nieuwe bewoner, jonge yeti David, keren Arthur en Linus terug. Zullen ze de – ongetwijfeld partijdige en niet-magische – inspecteur kunnen aantonen hoe geweldig de kinderen zijn – géén gevaar voor de mensheid – en dat hun thuis een fijne, veilige plek is?

‘We bevinden ons op een tweesprong. Het doel van deze hoorzitting (…) is om te bepalen of er wijzigingen moeten worden aangebracht in de huidige REGELS EN VOORSCHRIFTEN die gelden voor de magische gemeenschap, en zo ja, welke.’

Wat een práchtige omslag’illustratie’ heeft dit boek, hè?! Een prachtig, heel toepasselijk kunstwerk weer van Chris Sickles van Red Nose Studio! (Zoek hem zeker eens op op Instagram!)
Ik vond de proloog, waarin we een beetje meer over het verleden van Arthur en het weeshuis lezen, heel erg pakkend en fijn. Daarna, terug in het heden, moest ik wel eventjes in het verhaal komen. Ik genoot wel meteen weer van dat fijne weeshuis en de geweldige bewoners, maar het voelde een beetje chaotisch en daarna met het stuk over de hoorzitting was het me iets te politiekerig ofzo. Nodig voor het verhaal overigens en ook gewoon heel erg frustrerend hoe het verloopt met alleen maar dat aanwakkeren van angst voor het onbekende, maar ik was wel blij dat het over was en we weer terug gingen naar het eiland Marsyas. Daarnaast vond ik de hoofdstukken echt veel te lang, daar houd ik niet van, haalt voor mij op de een of andere manier altijd vaart uit het verhaal. Maar, nu over op al het positieve!
Wat zijn al die diverse personages weer héérlijk, uniek en prachtig. Wat is het toch frustrerend dat ze met de nek aangekeken worden omdat ze ‘anders’ zijn, die angst voor het onbekende waar ik het al over had. Gelukkig gaat dat in het dorp Marsyas al stukken beter, mogen zij en andere magische wezens er zijn, maar de rest van de wereld… Zeker met de macht van de overheid (vol niet-magische wezens uiteraard)… En dan die inspecteur die zogenaamd met een open blik komt kijken! Uiteraard is er een verborgen agenda en staat de uitkomst al vast… Hoe moeten Arthur en Linus en hun familie dit nu aanpakken?? Ik had heel vaak een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen tijdens het lezen! Maar ik heb ook weer lekker vaak zitten gniffelen! Fijn! En er worden weer heerlijk wat nummers van ‘dode mensen’, zoals muziekfan Lucy het graag heeft, aangehaald! De playlist staat alweer op mijn Spotify opgeslagen.
Ondanks mijn minpuntjes is dit toch echt weer een geweldig mooi verhaal, vol diversiteit, vol geweldige kinderen en geweldige volwassenen (en geweldige muziek, haha). Over goed en slecht, waar ligt de grens, hoe kun je nog wel jezelf blijven (een duiveltje en een yeti…). Sowieso heel erg over ‘jezelf mogen zijn’, de wanhoop en woede, de hoop en de liefde… Hartverscheurend en hartverwarmend! Weer een magisch mooi verhaal! Vol rake dingen, die zeker ook opgaan voor onze wereld van nu… 

‘Laat ze hun inspectrice maar sturen. Ze zullen merken dat dit geen duistere, gevaarlijke plek is, maar een thuis.’ 

Ergens in de azuurblauwe zee 
ISBN 9789062220007 – Uitgeverij Volt – 464 pagina’s – Verschenen: november 2024 – Vertaald door: Anneke Bok & Daniëlle Visser – Vervolg op Het weeshuis in de azuurblauwe zee – Leeftijd: 15+