Elsie had Magenta al een tijd niet gezien. (…) Ze had al weken niets van zich laten horen en Elsie had niet de moed om onuitgenodigd bij de toren aan te kloppen.

Korte inhoud 
“De rode heks, Magenta Spits, is verdwenen uit haar magische toren in het Krommevingerwoud. Niemand weet waar ze is gebleven… Dat is een groot probleem, want als een magische toren onbewoond is, mag er iemand anders intrekken – en er is een geheimzinnige vreemdeling die zijn zinnen op de toren heeft gezet. En dan zorgt een onverwachte sneeuwstorm ook nog voor chaos! Elsie en haar vrienden moeten Magenta snel zien op te sporen voor het echt misgaat. Kan Elsie met haar heksentalent de boel redden? Of is Magenta voorgoed verdwenen?”

‘Er klopt iets niet, Elsie. Ik wilde je al eerder komen halen, maar ik moest wachten tot het stopte met sneeuwen. Ik neem een risico door hier nu te zijn, want ik mag niet te ver weg gaan. Dat is een andere torenregel.’ 

Mijn mening 
Het vierde en laatste deel alweer van deze superleuke heksen-serie!

Elsie Pekel heeft hét: aanleg voor toveren, en van de Rode Heks Magenta Spits heeft ze de afgelopen tijd al wat toverij geleerd. Elsie heeft Magenta helaas al een hele tijd niet gezien, en zelf durft ze haar niet zo goed op te zoeken in haar toren in het Krommevingerwoud.
Zou de vreselijke sneeuwstorm die al een week gaande is, waardoor heel Kleinbrugge ingesneeuwd is geraakt, te maken hebben met de afwezigheid van de Rode Heks?
Als Magenta’s raaf Corbett Elsie komt halen zodra het gestopt is met sneeuwen, begrijpt ze dat er iets goed mis is: Magenta is ook niet in de toren! En een magische toren mag niet te lang zonder heks zitten, anders mag een ander hem opeisen… Er is zelfs al iemand in het woud die aast op de toren!
Aan Elsie en haar vrienden om de toren te beschermen tegen de indringers én Magenta te vinden, voor het helemaal misgaat!

Wat heb ik weer genoten van dit magische en humoristische verhaal met een vleugje spanning!  En wat een leuke, sfeervolle illustraties ook weer!
Heeft Elsie net genoeg toverij onder de knie om de ijskoude vijand die aast op de magische toren tegen te houden? En hoe moet ze Magenta weten te vinden als er niemand iets weet over waar ze zou kunnen zijn? Gelukkig staat Elsie er niet alleen voor en heeft ze hulp van haar lieve bosvrienden: Corbett de chagrijnige raaf (met een zwak voor Elsie), Lastpak de zwerfhond (met een neus voor dreiging), Joey de postbode (met zijn magische mandje Pieter) en Sylfine de ‘bosnimf’ (die eigenlijk een beetje een kluns is). En dan is er nog die geweldige ‘levende’ toren waar ik dolgraag in zou willen wonen!  Doe mij ook maar zo’n provisiekast die alles tevoorschijn tovert wat je maar zou willen eten…
Een superleuk verhaal, superfijne personages, een mooi winters bos, humor, spanning, magie… Een hele geslaagde mix aan ingrediënten! Ik zou het heel erg jammer vinden als dit echt de laatste keer was dat ik een avontuur beleefde met Elsie & Co!  Wel heel benieuwd ook naar andere verhalen van Kaye Umansky!

Lastpak, die vanuit de beschutting van de hulststruik naar deze bijzondere verschijning staarde, wist niet wat hij hiermee aan moest. Schellebellen. Een groot, boos dier met een takkenkapsel. Een raar ijshuis op ski’s. Een algehele sfeer van dreiging.

Heksenwinter 
ISBN 9789047713197 – Uitgeverij Lemniscaat – 208 pagina’s – Verschenen: februari 2023 – Vertaald door: Jesse Goossens – Illustraties: Ashley King – Deel 4 in de serie – Leeftijd: 9+