Laat ons zien wie je bent – Elle McNicoll

‘Zeg maar tegen die baas van je, die niet eens je naam kan onthouden, dat je zusje geen proefkonijn is.’ 

Korte inhoud 
“Cora is een eenling. Anders dan de rest. Als haar broer haar meeneemt naar het huis van zijn baas, verwacht ze dan ook niet dat ze vriendschap zal sluiten met diens zoon, Adrien. Maar Adrien weet wat het betekent om niet in de groep te passen, en het tweetal wordt onafscheidelijk.
Cora raakt geïntrigeerd door het werk van Adriens vader. Het Pomegranate Instituut maakt interactieve hologrammen van beroemde personen, zodat je je helden kunt ontmoeten alsof ze echt zijn. Die techniek willen ze ook toepassen voor ‘gewone’ mensen, zodat ze na hun dood nog door dierbaren kunnen worden bezocht. Een prachtig idee, want wie wil nou niet zijn verloren geliefde, vriend of ouder nog eens kunnen zien?
Cora wordt gevraagd om mee te werken aan het project, zodat ze bij het bedrijf kunnen bestuderen hoe ze ook een autistisch persoon goed kunnen weergeven. Maar Cora voelt steeds sterker dat er iets niet goed zit. En als ze op onderzoek uitgaat, komt ze diep in de problemen.”

Waarom kunnen mensen niet luisteren? Waarom begrijpen ze niet wat ik zeg? Het is alsof niemand snapt hoe ik in elkaar zit. Kon ik maar iets bedenken om dat duidelijker te maken. Kon ik het ze maar laten zien.

Mijn mening 
Het vorige YA-boek van Elle McNicoll, Een soort vonk, vond ik echt geweldig mooi, dus ik was heel erg benieuwd naar dit nieuwe verhaal!

Cora (12) is anders, ze is autistisch, en ze had dan ook nooit kunnen bedenken dat ze op het stomme feestje van de zoon van haar broer Gregor’s baas, waar ze verplicht mee naartoe moest, vriendschap zou sluiten… Maar die zoon, Adrien, blijkt heel goed te begrijpen hoe het is om anders te zijn en buiten de groep te vallen. De twee worden beste vrienden en Adrien leert Cora zichzelf meer te accepteren en niet zo hard haar best te doen om ‘normaal’ te zijn. Ze zijn namelijk helemaal goed zoals ze zijn!
De vader van Adrien is eigenaar van het Pomegranate Instituut, waar ze werken aan levensechte hologrammen van bekende personen, zodat iedereen ze kan ontmoeten, én ze bezig zijn met hologrammen van gewone mensen, zodat ze onsterfelijk worden en je nooit meer afscheid hoeft te nemen van iemand. Cora, die haar moeder verloren is, vindt het een heel mooi iets en wil graag meewerken als Adrien’s vader vraagt of ze haar mogen interviewen om ook autistische personen realistisch te kunnen weergeven als ‘Gram’. Maar dan gebeurt er iets vreselijks en komt Cora erachter dat er iets niet helemaal klopt bij het Instituut…

Er zijn geen kinderen te bekennen. Niet dat het me veel uitmaakt; volwassenen of leeftijdgenoten, ze staan me allemaal tegen. En meestal is dat wederzijds.

Wat was dit weer een mooi verhaal over ‘anders zijn’ en juist helemaal goed zijn zoals je bent, jezelf mogen zijn zonder iets te moeten veranderen.
Ik leefde ontzettend mee met hoofdpersoon Cora (en herkende ook weer dingen in haar belevingswereld) die het niet makkelijk heeft op school en die zo’n goede vriend vindt in Adrien (die ADHD heeft) die zichzelf in haar herkent. Zo mooi hoe ze elkaar vinden en zo hetzelfde zijn, zonder hetzelfde te zijn…
Het verhaal is heel erg lief, ontroerend (door dat gevecht om jezelf te mogen zijn én er gebeurt iets heel verdrietigs) en ook spannend door wat Cora ontdekt bij het Instituut, waar ze zich eerst heel erg gezien voelde. Het verhaal is haast Sciencefiction-achtig door die levensechte hologrammen (met gevoelens en al, ze denken zelf echt dat ze leven), maar voelt tegelijk onwijs realistisch aan. Ook zet het aan het denken: hoe ver kan de wetenschap en techniek gaan? En hoe ver mag je gaan? Etc… Een heel boeiend geheel!
Het verhaal is heel erg fijn geschreven, ik werd er helemaal in meegezogen en heb het in één ruk uitgelezen, ik kon gewoon niet anders. Ontzettend bijzonder, heel indrukwekkend en heel erg meeslepend… Weer een geweldig mooi verhaal van Elle McNicoll, met een superfijne, superstoere hoofdpersoon.

‘Maar toen ik jou zag op mijn verjaardag, met die kwaaie kop… toen wist ik het gelijk. Ik wist het. Dat we hetzelfde waren. Dat we bij elkaar pasten.’ 

Laat ons zien wie je bent 
ISBN 9789047713739 – Uitgeverij Lemniscaat – 260 pagina’s – Verschenen: maart 2022 – Vertaald door: Margaretha van Andel – Leeftijd: 13+

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.