Voor het donker thuis – Riley Sager

Elk huis heeft een verhaal.
Bij ons is het een spookverhaal.
Het is ook een leugen.

Korte inhoud
“‘Hoe was het om in dat huis te wonen?’ Maggie Holt is die vraag wel gewend. Vijfentwintig jaar geleden verhuisde ze met haar ouders, Ewan en Jess, naar Baneberry Hall, een negentiende-eeuws landhuis in Vermont. Drie weken later waren ze er halsoverkop uit vertrokken; een traumatische gebeurtenis waarover Ewan later een bestseller zou schrijven.
Tegenwoordig knapt Maggie oude woningen op en ze kan zich de gebeurtenissen van toen nauwelijks herinneren. Ze gelooft ook eigenlijk geen woord van wat er in haar vaders boek staat.
Wanneer ze na zijn dood Baneberry Hall erft, gaat ze terug naar de plek waar het allemaal begon. Ze is van plan om het pand een facelift te geven en te verkopen. Haar terugkeer wordt met argusogen bekeken door de inwoners, want het kleine stadje is er niet goed vanaf gekomen in haar vaders boek.
Zodra Maggie over de drempel van Baneberry Hall stapt begint ze zich af te vragen of er toch geen waarheid in het boek schuilt.”

…vijfentwintig jaar geleden woonden mijn ouders en ik in een huis dat Baneberry Hall heet, net buiten het stadje Bartleby in Vermont.
We trokken er op 26 juni in.
We vluchtten er op 15 juli in het holst van de nacht uit.
Twintig dagen.
Zo lang hebben we in het huis gewoond voordat we te bang werden om er nog een minuut langer te blijven.

Mijn mening
Ik ben weg van de enorm spannende thrillers van Riley Sager! Ik had dus ook heel veel zin om in deze nieuwste te beginnen. Weer zo geweldig goed?

Maggie Holt woonde toen ze 5 jaar was korte tijd in Baneberry Hall met haar vader Ewan en moeder Jess. Na een paar weken in het oude landhuis zijn ze halsoverkop vertrokken en nooit meer teruggekeerd. Het spookte er, was de verklaring, en dat is wat vader Ewan ook in zijn succesvolle boek ‘Huis der Verschrikkingen‘ heeft geschreven…
Het Boek achtervolgt Maggie al haar hele leven en ze gelooft helemaal niets van wat haar vader daarin schreef, ze herinnert zich zelf ook niets van de tijd in het huis. Maar haar ouders willen nooit antwoord geven op haar vragen en blijven liegen.
Na haar vaders dood erft Maggie Baneberry Hall, het blijkt altijd in vaders bezit te zijn gebleven, en besluit ze er – tegen de zin van haar moeder – terug te keren om het op te knappen en te verkopen. Eenmaal daar aangekomen gebeuren er dingen die Maggie doen twijfelen: was er dan toch iets waar van het Boek? En hoeveel dan?

Tussen het verhaal van Maggie door lees je Het Boek (zoals zij Huis der Verschrikkingen noemt) en zo kom je er langzaam achter wat er volgens haar vader Ewan allemaal voor vreselijke dingen gebeurd zijn in dat spookhuis. En dat oude huis is, als je de omschrijving leest ook wel echt een pérfect spookhuis mét een verleden vol dramatische gebeurtenissen!
Net als Maggie denk je eerst “ja, ja, het zal wel!” tot er ook nú, nu zij er terug is na al die jaren, onverklaarbare en creepy dingen gebeuren en ze dingen terugvindt die in het boek precies zo beschreven staan… Je begint je naarmate het verhaal vordert af te vragen of Baneberry Hall misschien tóch een spookhuis is. Maar tegelijkertijd was ik benieuwd of er misschien toch nog allerlei logische verklaringen gingen komen voor de gebeurtenissen toen en nu… Het houdt je flink bezig in ieder geval! Heerlijk!! Geweldig die spanning en dat beangstigende sfeertje de hele tijd!

Ik heb van begin tot eind in spanning gezeten en onwijs genoten van dit super spannende en meeslepende spookverhaal met The Haunting of Hill House-feels. Ik vond het heerlijk griezelig en de rillingen liepen me af en toe gewoon over de rug. Perfect boek voor een verfilming, vind ik! Ik kijk alvast weer reikhalzend uit naar een volgende Riley Sager.