Het geheime kistje van Elle – Aline van Wijnen

Verwonderd bekijk ik de inhoud: een smalle metalen ring, een zilveren davidster en een in vreemde letters geschreven, gestempeld document met het jaartal 1923.

Korte inhoud
“Wit-Rusland, 1941. Tijdens een razzia in haar geboortedorp is de Joodse Ella getuige van de moord op haar familie. Ze weet zelf te ontkomen en vlucht het bos in, waar ze wordt opgenomen door een groep verzetsstrijders die zich daar schuilhoudt. In hun midden wordt Ella onverwacht weer gelukkig, maar helaas is dat van korte duur. Na de bevrijding krijgt Ella, die niets meer te verliezen heeft, valse papieren met de naam Elle. Ze reist verder naar Parijs om informatie door te geven over voortvluchtige nazi’s. Over haar afkomst en haar verleden zwijgt ze de rest van haar leven als het graf.

Nederland, 2013. Janna maakt een moeilijke tijd door nadat haar man haar heeft verlaten. Als haar oma Elle in diezelfde periode overlijdt, helpt Janna haar moeder met het uitruimen van oma’s huis. Ze vindt een versleten kistje waar spullen in zitten die ze niet kan plaatsen: een davidster, een oud identiteitsbewijs in een onleesbare taal, en een gladde metalen ring. Had haar stille, gesloten oma een geheim verleden? Janna gaat op zoek naar de waarheid, een reis die haar via Parijs en Wit-Rusland terugbrengt naar haarzelf.”

‘Russisch. Russisch was ze. Geen idee hoe ze in Parijs was beland, maar ik heb haar in haar slaap horen praten en er zat geen woordje Frans bij.’

Mijn mening
Ik ben gek op de feelgood-romans van Aline van Wijnen en vind alles wat zij schrijft zo heerlijk! Normaalgesproken ben ik niet heel erg van de oorlogsromans (mijn hart!), maar eentje van lieve Aline, tsja, die moest ik gewoon lezen!

2013 Nederland: Janna’s Franse oma Elle is overleden. Ze was een vrouw van weinig woorden, dus Janna kende haar eigenlijk niet heel erg goed. Als ze bij het uitruimen van oma’s huis een houten kistje vindt met daarin een ring, een davidster en een document in een vreemde taal, raakt ze geïntrigeerd. Wat had oma Elle voor geheimen? Als Janna’s man Rolf haar opeens verlaat, besluit ze in een impuls om op zoek te gaan naar het verleden van Elle. Dit leidt haar via Parijs helemaal naar Wit-Rusland. En ze leert niet alleen haar oma beter kennen, ook zichzelf…
1941 Sovjet-Unie: De Joodse Ella studeert in Minsk, maar is door de oorlog weer terug bij haar familie in haar geboortedorp Glusk. Als de nazi’s op een dag hun woning binnenvallen en Ella’s hele familie fusilleren, weet zij als enige te ontsnappen. Ze vindt een veilig onderkomen bij de partizanen in het bos en weet tussen deze verzetsstrijders weer een beetje geluk te vinden. Maar ook daar weet het noodlot haar te treffen. Als Elle begint ze uiteindelijk moederziel alleen een nieuw leven in Parijs…

In het begin voelt het verhaal gewoon aan als een fijne feelgood-roman, met Janna en haar eikel van een man Rolf (die van de een op de andere dag besluit te willen scheiden, omdat Janna te saai is) en Janna die impulsief (zó niet Janna) besluit om een paar dagen naar Parijs te gaan om te kijken of ze kan uitvinden waar haar oma woonde en of er nog mensen zijn die haar kenden. Maar langzaamaan wordt het verhaal ook steeds aangrijpender en begint het oorlogsverleden van Ella een grotere en belangrijkere rol te spelen. Heel mooi gedaan vond ik!
De verhaallijnen in het boek wisselen tussen Janna nu en Ella in die afschuwelijke oorlogstijd en het verhaal blijft de hele tijd zo heerlijk weglezen als een feelgood-roman (Janna heeft bijvoorbeeld zo haar privéstrubbelingen en is op reis met een knappe journalist ), maar is tegelijkertijd onwijs aangrijpend en realistisch (de vreselijke dingen die Ella meemaakt… ). Een hele fijne combi, want zo wordt het niet té zwaar.
Ik heb het boek in één ruk verslonden. Eenmaal begonnen kon ik niet meer stoppen met lezen, het verhaal is zó mooi en meeslepend! En natuurlijk weet je wel dat het nooit helemaal eind goed al goed kan worden, maar toch hoopte ik daar de hele tijd wel op. Ik leefde ontzettend mee en beleefde alles ook echt mee. Die afschuwelijke tijd mogen we niet vergeten en daar draagt dit hartverscheurend mooie verhaal aan bij! Dank je wel, Aline.