Soms, in de winter, wanneer de zee dieper en donkerder leek te worden, hadden ze het over ander geroep. Geroep vanúít de zee, geroep dat zich een weg zocht naar het land. Geroep dat speelde en aantrok.
Maar misschien zeiden ze dat alleen maar.
Misschien was het gewoon de wind.

Korte inhoud
“Martin, zijn vrouw Alexandra en hun twee jonge kinderen zijn net verhuisd naar het oude zomerhuis van de familie, op een afgelegen eiland voor de kust van Zweden. Als Martin daar zijn driejarige zoon Adam een paar minuten uit het oog verliest om de telefoon op te nemen, is het jongetje verdwenen. Hij vindt alleen nog het rode emmertje waarmee Adam speelde, dobberend in de zee.
De politie concludeert dat Adam is verdronken en sluit het onderzoek. Martin belandt in een diepe depressie en zondert zich steeds verder af van zijn gezin, verteerd door schuld. Dan vindt hij op de zolder van het huis een mysterieus logboek waarin melding wordt gemaakt van andere kinderen die in het huis woonden en hun dood vonden in de zee. Allemaal op dezelfde dag in januari, maar met tientallen jaren ertussen. Martins hoop dat Adam nog leeft wordt aangewakkerd en hij gaat op zoek in de kleine, afgezonderde gemeenschap.”

‘Niet nu,’ ging Adam verder, ‘gauw. Ik kom gauw.’
Weer een lange stilte.
Martin bleef roerloos staan zonder iets te zeggen. Hij voelde hoe zijn nekharen overeind gingen staan. Dit had Adam nooit eerder gedaan. Dacht hij dat hij met iemand aan het praten was?

Mijn mening
De vorige thriller van Susanne Jansson, Het Offerveen, vond ik heerlijk, was deze tweede (en helaas laatste, ze is in 2019 overleden…) net zo’n fijne combi van spanning en mystiek?

Martin en Alexandra wonen met hun kinderen Adam (3) en Nellie (baby) in het buitenhuis van zijn familie, op het afgelegen Zweedse eiland Orust. Als Alexandra voor een paar dagen naar de stad gaat met Nellie, zijn Martin en Adam alleen. Ze zijn van plan samen te gaan winter-picknicken op het strand vlakbij hun huis, maar Martin moet op het laatst nog gauw de telefoon opnemen. Hij draait zich even om en Adam is verdwenen… Zijn rode emmertje drijft in het water, maar van Adam geen enkel spoor.
Na een uitgebreide zoektocht op het water en op het land, concludeert de politie dat hij verdronken moet zijn. Martin stort volledig in en zondert zich van iedereen af. Tot hij op zolder iets vindt over vorige bewoners van het huis en andere kinderen die door de zee tot zich genomen werden, op dezelfde dag in januari… Hij gaat op onderzoek uit, waarnaar weet hij niet precies, maar hij moet en zal antwoorden vinden.

Deze thriller is boeiend en aangrijpend vanaf het begin en de spanning bouwt zich langzaam op. Het verhaal is wat traag en normaalgesproken doet dat me gauw afhaken, maar in dit geval was het eerder betoverend… De auteur gebruikt de prachtigste beschrijvingen, waardoor de sombere sfeer en de mooie, mysterieuze omgeving helemaal tastbaar worden: “Aan de takken van de bomen hingen glinsterende parelkettingen van bevroren waterdruppeltjes; ze waren overal, honderden, duizenden, klampten zich vast aan de takken in een perfect evenwicht, alsof ze betoverd waren door de winterkou en de gelegenheid afwachtten dat ze allemaal tot leven zouden komen, los zouden laten en op hetzelfde moment naar de grond zouden vallen.”

Leuk ook om uit het vorige boek een oude bekende tegen te komen! Daar maakten we al kennis met Maya, de kunstenares en parttime politiefotografe, en in dit verhaal speelt ze ook weer een grote rol. Zij helpt Martin weer een beetje op de been en gaat zelf ook op onderzoek uit, nieuwsgierig als ze is. Ze accepteert niet zomaar dat Adam verdronken is en er verder geen sporen zijn.
Je leeft ontzettend mee met de personages en hoopt zelf ook dat Martin niet zomaar geobsedeerd is en verblind wordt door zijn verdriet, maar dat ze écht wat op het spoor zijn daar op dat eiland.
Ik vond het een hele fijne thriller, niet super spannend, maar een meeslepend verhaal over verlies en de roep van de zee, met een vleugje spanning en een vleugje mystiek, een hele fijne combi!
(Dit is geen vervolg overigens op het vorige boek, prima los te lezen!)

Het lichtte op als een vrucht uit een andere wereld, uit een boosaardige dimensie die zich nooit eerder met zijn werkelijkheid vermengd had, niet op deze manier.
In het water dreef Adams rode plastic emmertje.

Winterwater
ISBN 9789403106618 – Uitgeverij Cargo – 256 pagina’s – Verschenen: oktober 2020 – Vertaald door: Marika Otte