Toen ik negen was werd ik geadopteerd door een gorilla. Daar had ik niet om gevraagd, maar toch gebeurde het.

Korte inhoud
“Jonna (9) woont in een kindertehuis en hoopt net als de andere kinderen daar dat ze op een dag zal worden geadopteerd door een moeder met mooie kleren en heerlijk geurende parfum. Maar het loopt anders: op een ochtend scheurt er een roestige Volvo de keurig aangeharkte oprit van het kindertehuis op, met daarin de bijna twee meter lange Gorilla. Ze wil een kind adopteren en kiest uitgerekend Jonna uit!
Gorilla neemt Jonna mee naar de oude, leegstaande fabriek waar ze woont. Gorilla is groot en lomp en ruikt naar aap – aanvankelijk wil Jonna niets van haar weten. Maar haar ongewone pleegmoeder blijkt eigenlijk heel lief. Net als ze zich thuis begint te voelen dreigt Jonna teruggestuurd te worden naar het kindertehuis. Maar Jonna en Gorilla geven zich niet zomaar gewonnen.”

Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. Nu gaat ze het doen, dacht ik. Nu gaat ze me doodslaan en opeten.

Mijn mening
Alleen de titel en ondertitel van dit boek al!  Ik was meteen nieuwsgierig naar dit verhaal over een weesmeisje dat geadopteerd wordt door (een) Gorilla.

Jonna (9) woont al haar hele leven in het kindertehuis als er op een dag een roestbak aan komt scheuren waar een heuse gorilla uit stapt. Gorilla wil een kind adopteren en ze kiest voor Jonna. Jonna is daar in eerste instantie helemaal niet blij mee; ze is bang voor die grote gorilla, ze schaamt zich voor zo’n aparte pleegmoeder en ze moet in een oude fabriek wonen en helpen met de oud-ijzer handel van Gorilla… Maar ze groeien toch langzaam naar elkaar toe en blijken meer gemeen te hebben dan Jonna denkt.
Als Jonna door een gemene list terug lijkt te moeten naar het kindertehuis blijkt hoe gek ze op elkaar geworden zijn. Kan er nog iets gedaan worden om ze toch samen te laten zijn?

Remy heeft dit boek eerst gelezen, maar hij kwam niet in het verhaal, vond het te apart. Ik denk dat hij het lastig rijmen vond dat het verhaal zo ontzettend realistisch is en toch door die gorilla pleegmoeder ook weer niet de realiteit is… Ik vond dat dus juist wel heel leuk! Het is de normaalste zaak van de wereld dat Gorilla in dit realistisch aandoende verhaal voorkomt. En ja, ze wordt ook wel nagekeken want ze is apart, maar toch wordt er ook weer niet echt raar van haar aanwezigheid opgekeken. Volg je me nog?

Ik vond het een grappig verhaal (hoe ze samen de klanten oplichten!), maar ik vond het ook een hartverwarmend verhaal over zelfgekozen familie, jezelf zijn en dromen waarmaken. En de grappige zwart-wit illustraties van Martijn van der Linden brengen het bijzondere verhaal nog meer tot leven.

‘Het is hier echt niet zo vreselijk,’ zei ze. ‘Niet zo vreselijk als je zou denken.’ Ze sloeg haar blik neer. ‘Voor mij is het in ieder geval prima.’ 

Mijn moeder is een Gorilla
ISBN 9789045124582 – Uitgeverij Querido – 144 pagina’s – Verschenen: september 2020 – Vertaald door: Femke Muller – Illustraties: Martijn van der Linden – Leeftijd: 7+