Dag school. Dag straat. Dag leven. Ik ga weg. Ik moet weg, ook al wil ik niet.

Korte inhoud
“Loep is 11 jaar en kan alles, behalve stilzitten. Als haar zusje valt en in het ziekenhuis belandt, krijgt Loep de schuld en moet ze voorlopig bij haar oom en tante gaan wonen. En die wonen best ver weg… Loep doet haar best om zich als een rustig meisje te gedragen, zodat ze snel weer naar huis mag. Zo neemt ze zich voor om niet naar het verlaten pretpark Silvaland in het bos te gaan. Ook belooft ze om uit de buurt te blijven van het oude verwaarloosde hotel. Maar voordat ze het weet raakt ze verzeild in een strijd met de grootste pestkoppen van haar nieuwe school. Hiermee brengt ze niet alleen zichzelf maar ook haar nieuwe vriend Walter in gevaar. Is rustig worden het enige wat haar kan helpen?”

Niet lastig zijn nu. Gewoon rustig en lief zijn. Dat heb ik al ontelbaar veel keer tegen mezelf gezegd.

Auteur
“Cora Sakalli (1982) groeide op in Lekkerkerk en studeerde filosofie in Rotterdam. Na haar studie werkte ze jarenlang als adviseur in het mooie stadhuis aan de Coolsingel. Nu geeft ze filosofieles in de Rotterdamse Tarwewijk en schrijft ze kinderboeken en verhalen. Haar nieuwe boek Rennen! verscheen in mei bij uitgeverij Moon.”
(www.uitgeverijmoon.nl)

Ik ben gewoon niet zo goed in het opvolgen van adviezen, ook niet als ze van mezelf zijn. Er huppelen altijd veel leukere gedachten door mijn hoofd.

Mijn mening
Wat een heerlijk frisse omslag, hè? Ik vind hem heel aansprekend. (ontwerp van Caren Limpens, zij ontwierp ook mijn huisstijl) En: hij bleek ook heel erg goed bij het verhaal te passen…

Loep (11) kan niet stilzitten, kent geen angst en is niet op haar mondje gevallen. Dat brengt haar weleens in de problemen… Voor haar moeder is de maat vol nu door Loeps schuld haar zusje Juna (7) in het ziekenhuis belandt. Juna heeft cerebrale parese en de linkerkant van haar lichaam is niet zo sterk. Loep heeft de beste bedoelingen en wil haar helpen met sterker worden (zodat ze trap kan lopen en niet op die stomme driewieler hoeft te fietsen waarom ze wordt uitgelachen), maar Juna komt lelijk ten val…
Loep moet naar haar oom en tante die bij een bos wonen waarin een verlaten pretpark en bijbehorend hotel staan. Daar mag ze niet komen, het is gevaarlijk, maar ja: Loeps hoofd denkt daar anders over… En dat haar klasgenoot Walter gepest wordt, daar moet ze ook wat aan doen!

Ik leefde meteen vanaf het begin al mee met de energieke Loep, die echt de beste bedoelingen heeft, maar niet goed begrepen wordt en ook niet altijd even goed nadenkt over de gevolgen. Haar nieuwsgierigheid is heerlijk (wie zou er niet in zo’n verlaten pretpark een kijkje willen nemen??) en haar drang om het de pestkoppen van haar nieuwe vriend betaald te zetten is hartverwarmend. Wat ze niet beseft is dat het daar bij haar oom en tante, in dat bos waar ze heerlijk kan rennen als haar hoofd te druk wordt, eigenlijk best goed is voor haar. Zij kan maar niet begrijpen waarom ze zo lang weg moet van huis. Mooi hoe de wijze oude Adahy (een heerlijk mysterieus personage ) haar helpt te zien waarom zij goed is zoals ze is, en de mensen om haar heen ook.

Een heerlijk meeslepend verhaal; humoristisch, hartverwarmend en ontroerend. Ik heb er van begin tot eind van genoten!

Wat zou het fijn zijn als alle rommel in mijn hoofd weg kon spoelen, zo het putje in. Alle stomme dingen die ik gedaan heb, de nare opmerkingen die ik gemaakt heb en de leugens die ik vertelde.

Rennen!
ISBN 9789048857173 – Uitgeverij Moon – 192 pagina’s – Verschenen: mei 2020 – Leeftijd: 10+