Bevrijdingsdag!  75 jaar vrijheid… Voor velen van ons is WOII een ver verleden, maar wel een verleden dat in leven gehouden moet worden. En wat is er dan mooier om er mooie, aangrijpende verhalen over te lezen? Ze brengen het verleden weer even tot leven.  Zo ook deze twee boeken, heel verschillende boeken, maar ook met overeenkomsten: hoop en wanhoop, en moed. Een dagboek en een jeugdboek, allebei over WOII…
(Als je op de titels klikt kom je bij de beschrijving op de site van de uitgeverij)

Er zijn veel verhalen geschreven over de Japanse bezettingstijd in Nederlands-Indië. Verhalen over de Japanse bezetting in Zuid-Celebes, het huidige Zuid-Sulawesi, zijn echter schaarser dan verhalen uit Java.

Leven tussen hoop en wanhoop – dagboek van Corrie Nienhuis, Indische oorlogs- en kampherinneringen 1941-1945 
Het is, zoals je kunt lezen in bovenstaande quote, al bijzonder om een dagboek te lezen van een vrouw (een verpleegster) die schrijft over de Japanse bezetting in Zuid-Celebes, maar wat dit dagboek nog bijzonderder maakt is dat Corrie Nienhuis haar kladjes dagboek in Nederland op rijm heeft gezet. Daarnaast staat er veel achtergrondinformatie in over Corrie, zodat je de vrouw achter het dagboek nog beter leert kennen. Het maakt dit boek een heel speciaal geheel!
Wel was ik heel blij dat het dagboek op rijm ook is omgezet in proza, want ik vond het, hoe bijzonder ook, moeizaam leesbaar.
Je krijgt door het lezen van dit (dag)boek een beeld bij de beleving van een vreselijke tijd. Maar de schrijfster was een hoopvol persoon, ze hield moed en bleef vaak optimistisch, ondanks de barre omstandigheden in het Jappenkamp.
Een waardevol en aangrijpend document, wat een stukje van onze geschiedenis – en ook zeker de geschiedenis van mijn familie in Nederlands-Indië – tot leven brengt.

De vloot des vijands is in zicht
Een landing wordt verwacht
We kunnen ’t niet voorkomen
’t Is misschien nog dezen nacht

Ik wist dat de oeroude magie van onze kliffen echt was, en dat ik was voorbestemd om op de een of andere manier een deel van die legende te worden.

Ons kasteel aan zee – Lucy Strange (10+) 
Het vorige boek van Lucy Strange, Het Nachtegaalbos, vond ik erg betoverend, dus ik was benieuwd of dit boek eraan kon tippen!
Zussen Petra (12) en Magda (bijna 16) zijn opgegroeid met de legende van de Dochters van Steen, de grote stenen die op hun klif (zij wonen in een vuurtoren) staan. Petra heeft altijd al gevoeld dat de magie in de stenen echt is en dat de Stenen hen o.a. beschermen tegen de Wyrm; de zandbank die misschien wel een draak is.
Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt wordt de sfeer in het dorp steeds grimmiger, ook zeker tegen de familie van Petra, want haar moeder is Duitse. Zij wordt beschuldigd van verraad en ook vader en Magda lijken hun geheimen te hebben. Wat moet Petra doen als de oorlog hun gezin uit elkaar lijkt te drijven? Kunnen de Stenen haar helpen?

Dit (weer) betoverende verhaal had me meteen vanaf het begin in zijn greep. Wat een dreigende sfeer! Die oorlog die steeds dichterbij komt… Hun kwetsbaarheid daar met die vuurtoren op dat klif, maar ook hun vastberadenheid om bij hun vuurtoren – die levens kan redden – te blijven. En daarnaast de angst om de oorlog en om hun gezin…
Een heel aangrijpend verhaal!  En daarnaast het magische van Petra en de Stenen. Heel erg mooi! Ik heb er weer van genoten en ervan geleerd, want sommige dingen die erin beschreven werden (ik wil niet spoileren), daar had ik geen weet van.

Dat onze mutti in Duitsland is geboren deed er voor ons nooit veel toe –  het was gewoon zo, net zoals het feit dat we in een vuurtoren wonen -, maar nu het oorlog was schenen andere mensen het juist erg belangrijk te vinden.

Heb jij deze boeken al gelezen?
Zet je ze op je leeslijst?
-X- Judith