ISBN 9789461091147
Uitgever: De crime compagnie
268 pagina’s
Verschenen: april 2014
Achterflap:
“1628 Een jonge vrouw scheept zich in op een VOC-schip. Ze is zwanger geraakt van een Amsterdamse koopman bij wie ze werkte als dienstmeid en wil in Nederlands-Indië een nieuw leven beginnen. Tijdens een zware storm bevalt ze van een zoon. Niet veel later strandt de Batavia op een koraalrif, waarna meer dan 200 opvarenden op kleine eilandjes moeten zien te overleven. Er volgen maanden van honger, dorst en afschuwelijke moordpartijen. Zal de jonge moeder tijdig worden gered?
2013 Als de oom van Marrit onverwachts overlijdt, erft ze zijn pand aan de Keizersgracht en ongekend veel geld. Het testament bevat echter een aantal dwingende voorwaarden, die ze niet meteen begrijpt. Als ze op onderzoek uitgaat, ontdekt ze dat haar oom er is ingeluisd door een criminele organisatie. Al snel blijkt dat deze organisatie het ook heeft voorzien op Marrit.
Marianne en Theo Hoogstraaten hebben zes goedverkopende titels op hun naam staan. Lokvrouw en Machteloos belandden op de longlist van de Gouden Strop. Hun thrillers munten uit in oorspronkelijkheid, gelaagdheid en actualiteit.”
Recensie:
1628
“Vrouwen aan boord van een Oost-Indië vaarder vormden een meer dan welkome afleiding – verleiding is misschien een beter woord – voor jonge mannen in de kracht van hun leven, die maanden geen vrouw konden aanraken.”
Een jonge vrouw, zwanger van de man waar ze als dienstmeid voor werkt, gaat met zijn financiële hulp de lange reis aan naar Indië om daar een nieuw leven te beginnen. Het is een loodzware reis, met opdringerig mannelijk scheepsvolk, stinkende mensen, ongedierte en ziektes. De jonge vrouw (haar naam kom je pas laat in het verhaal te weten) ziet op tegen haar bevalling in deze omstandigheden, maar gelukkig heeft ze steun van een dame waar ze mee bevriend geraakt is, Lucretia, van een vroedvrouw en de aardige hulpchirurgijn Aris. Tijdens een heftige storm wordt haar zoontje Lucas geboren.
Niet lang daarna strandt het schip, de Batavia, en dan begint de ellende pas echt. Met veel teveel mensen op een klein onbewoond eilandje, waar geen water en amper voedsel te vinden is, is zien te overleven zwaar, loodzwaar. Alleen de sterksten overleven en die deinzen niet terug voor moord en verkrachting. Als jonge moeder lijkt de vrouw voorlopig veilig te zijn. Weet ze zich lang genoeg staande te houden? Is de redding nabij?
“Ze waren weg en ik leefde nog. Even vroeg ik me af of ik daar blij om moest zijn. Ze hadden me dieper dan tot op het bot vernederd, mijn zelfrespect vermalen tussen hun stinkende lijven.”
2013
“Je weet niet waarmee je bezig bent en met wie je te maken hebt. Geloof me, je maakt geen schijn van kans als je blijft tegenwerken…”
Marrit Jansonius is de enige erfgenaam van haar overleden oom, maar er zitten wat geheimzinnige voorwaarden aan de erfenis. Als ze een kijkje gaat nemen in het pand treft ze de huurster, die volgens afspraak al vertrokken had moeten zijn, en een man. Ze behandelen Marrit hoogst vijandig en Marrit weet niet hoe gauw ze weg moet komen. Als ze daarna ook nog eens een dreigtelefoontje ontvangt waarin haar verteld wordt zich niet meer in het pand te vertonen, vraagt Marrit zich sterk af in wat voor zaken haar oom verwikkeld was voor zijn dood en hoe hij aan al zijn geld gekomen is. Ze laat zich niet zo makkelijk afschepen en gaat op onderzoek uit. Ze ontdekt dat haar oom zonder het te weten in criminele praktijken verzeild geraakt was. En nu wil deze organisatie dat Marrit zijn schulden inlost…
“Het geld dat jij hebt geërfd, is van ons. We willen het terug en we willen dat je de afspraken die wij met je oom hebben gemaakt, nakomt.”
Marianne en Theo Hoogstraaten hebben de sfeer van de 17e eeuw, de loodzware reis van de Batavia en de gruwelijkheden die de schipbreukelingen doormaakten zo levensecht neergezet dat ik daar echt even was. Ik bevond me op de Batavia tijdens die stormachtige reis en later doodsbang, uitgedroogd en uitgehongerd op dat kleine eilandje. Als jonge moeder zijnde voelde ik de overlevingsdrang gewoon van die jonge vrouw die zeeleeuwenbloed dronk om te zorgen dat ze vocht binnenkreeg zodat ze haar baby kon blijven voeden, hopend dat de redding nabij was, zich doodsbang afvragend wanneer zij aan de beurt was om verkracht te worden. Letterlijk misselijk werd ik van de onmenselijke praktijken die daar plaatsvonden.
De op feiten gebaseerde verhaallijn uit het verleden wordt afgewisseld met de spannende gebeurtenissen in het heden. Op een sublieme manier komen de twee verhaallijnen aan het einde van het boek samen.
Dit boek heeft een speciaal plekje in mijn hart gekregen, niet alleen door de prachtige cover en doordat ik erg van dit soort boeken houd, maar ook omdat ik ben opgegroeid met (de replica van) de Batavia. Ik heb vele uurtjes spelend op de Bataviawerf doorgebracht en breng nu nog steeds graag een bezoekje aan dat machtige schip.
Evenbeeld is een ideaal boek voor wie net als ik van spanning én historie houdt. Marianne en Theo hebben die twee elementen naar mijn mening in dit boek perfect gecombineerd. Ik had dit heerlijke boek veel te snel uit en ik verlang absoluut naar meer. Gelukkig blijft het niet bij deze ene historische thriller en komt er nog een aan!
Follow my blog with Bloglovin
